Ποια μοντέλα το αντικατέστησαν
Τον Απρίλιο του 1971 η Fiat παρουσίασε το Fiat 127, ένα μοντέλο που γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία, αλλά άνοιξε και τον δρόμο για την σύγχρονη εποχή των αυτοκινήτων με συμπαγείς διαστάσεις, υιοθετώντας επιλογές που είναι γνώριμες ακόμα και σήμερα, 50 χρόνια μετά.
Η μετάβαση των μικρών αυτοκινήτων της Fiat από την μεταπολεμική περίοδο στη σύγχρονη εποχή ξεκίνησε στα μέσα του 1960. Όπως και σε αρκετές άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, πίσω από αυτή τη μικρή επανάσταση για την αυτοκίνηση βρισκόταν ο ιδιοφυής σχεδιαστής και μηχανικός Dante Giacosa. Η παρουσίαση του 127 τον Απρίλιο του 1971, έδειχνε ξεκάθαρα ότι η Ιταλική μάρκα δεν ήταν απλά ικανή να δημιουργεί επιτυχημένα μικρά αυτοκίνητα, αλλά μπορούσε να χαράζει το δρόμο πάνω στον οποίο θα ακολουθούσαν και οι υπόλοιποι κατασκευαστές.
Με τα αυτοκίνητα πόλης της Fiat, όπως τα 500, 600 και 850 να χρησιμοποιούν μια αρκετά παραδοσιακή αρχιτεκτονική, με τον κινητήρα και τη μετάδοση της κίνησης να βρίσκονται στο πίσω μέρος, η ομάδα των μηχανικών της μάρκας πίεζε για ανανέωση. Όπως συμβαίνει συνήθως, η αντίσταση ενάντια σε καινοτόμες ιδέες ήταν έντονη, με τη διοίκηση της μάρκας να ανησυχεί ότι μια ρηξικέλευθη προσέγγιση ήταν επισφαλής σε τεχνικό επίπεδο, αλλά και για τη φήμη της μάρκας. Την γεφύρωση αυτής της διαφοράς ανέλαβε το 1964 το Autobianchi Primula, ένα μοντέλο συμπαγών διατάσεων, το οποίο (για πρώτη φορά στον «κόσμο» της Fiat) εφοδιαζόταν με εμπρός τοποθετημένο κινητήρα και κίνηση στους εμπρός τροχούς. Η αποδοχή ήταν ιδιαίτερα θετική, με το Primula εκτός των άλλων να κατακτά τη 2η θέση στο θεσμό Car Of The Year του 1965. Η μεγαλύτερη βέβαια επιτυχία του μοντέλου ήταν ότι άνοιξε το δρόμο ώστε ο Giacosa να δημιουργήσει το 128, έχοντας πλέον στα χέρια του ένα ισχυρό επιχείρημα για τη βιωσιμότητα της ιδέας του.
Το 1971 η Fiat παρουσίαζε στο κοινό το 127, δηλαδή τον αντικαταστάτη του 850, που δεν αποτελούσε έκπληξη λόγω της σύγχρονης αρχιτεκτονικής του, η οποία είχε παρουσιαστεί τρία χρόνια νωρίτερα στο 128, αλλά για το γεγονός ότι αυτές οι λύσεις περνούσαν σε ένα συμπαγές και εξαιρετικά προσιτό αυτοκίνητο.
Ο τοποθετημένος εμπρός και εγκάρσια κινητήρας, κινούσε τους εμπρός τροχούς, ενώ παράλληλα με την ανεξάρτητη ανάρτηση και στους τέσσερις τροχούς, το μικρό μοντέλο διέθετε δισκόφρενα στον εμπρός άξονα. Αν το 128 άνοιξε το δρόμο σε τεχνικό επίπεδο, το 127 δίδαξε με τη σειρά του σε επίπεδο σχεδιασμού.
Ο Dante Giacosa, Επικεφαλής του Fiat Centro Stile, συνεργάστηκε με τον ανεξάρτητο σχεδιαστή Pio Manzù, ο οποίος είχε εντυπωσιάσει τον Giacosa χάρη στις καινοτόμες προτάσεις του για το πρωτότυπο Fiat City Taxi, το οποίο από μόνο του αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία σχεδιασμού αυτοκινήτων. Η πρόταση του Manzù για το 127 ήταν ένα hatchback με λίγο μεγαλύτερες εξωτερικές διαστάσεις από το 850, αλλά εξαιρετικά ευρύχωρο και φωτεινό εσωτερικό. Με χώρο που φιλοξενούσε με άνεση 4 άτομα και τις αποσκευές τους, αφού η ρεζέρβα είχε τοποθετηθεί στο χώρο του κινητήρα, ο Manzù κληροδότησε το μοντέλο με εξαιρετική πρακτικότητα, αλλά και μοναδικό στιλ. Το καπό που θύμιζε στρείδι και τα τετράγωνα φωτιστικά σώματα έκαναν το 127 άμεσα αναγνωρίσιμο, μοντέρνο και κομψό.
Οι αγοραστές, αλλά και οι ειδικοί λάτρεψαν το νέο μικρό αυτοκίνητο. Μόλις δύο χρόνια μετά την πρώτη θέση του 128 στο Car Of The Year 1970, το 127 επαναλάμβανε την επιτυχία, κατακτώντας το τίτλο για το 1972 και μάλιστα με διπλάσιους και πλέον βαθμούς σε σχέση με το μοντέλο που ήρθε δεύτερο στην ψηφοφορία. Το Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης, το 127 αποκτούσε μια τρίτη πόρτα, αλλά και αναδιπλούμενα πίσω καθίσματα, αποτελώντας ένα ολοκληρωμένο hatchback με αρχιτεκτονική που εφαρμόζεται μέχρι και σήμερα στα μοντέλα της κατηγορίας.
Η δημοτικότητα του μοντέλου οδήγησε στη δημιουργία και μιας 5πορτης έκδοσης το 1976, αλλά και της έκδοσης Sport το 1978, η οποία ακολουθούσε τα χνάρια του εξαιρετικά επιτυχημένου Autobianchi A112 Abarth. Παράλληλα με την Ευρώπη, το 127, ταξίδεψε και στην Νότιο Αμερική, οπού εκτός από επιβατικό διαθέσιμο ήταν και σε επαγγελματική έκδοση με το όνομα Fiorino. Ο επιτυχημένος σχεδιασμός κράτησε την Ευρωπαϊκή έκδοση του 127 στην παραγωγή για 16 ολόκληρα χρόνια μέχρι το 1987. Με σχεδόν 8 εκατομμύρια μονάδες κατάφερε να είναι το best seller της Ευρώπης από το 1973 μέχρι το 1978, ενώ η Fiat αναγκάστηκε να δημιουργήσει δύο διαφορετικά μοντέλα για να το αντικαταστήσουν, το Panda και το Uno.
Νίκος Τσάδαρης
