Σχεδιάζοντας το φορητό μέσο προσωπικής μετακίνησης
Ήταν αρχές του 1990, μία σημαντική καμπή στην ιστορία. Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η αισιοδοξία κυριαρχούσε. Οι επιστήμονες μόλις είχαν ανακαλύψει τον Παγκόσμιο Ιστό. Η τεχνολογία επρόκειτο να μας κάνει πιο παραγωγικούς και να φέρει τον κόσμο πιο κοντά.
Οτιδήποτε φαινόταν δυνατό. Ήταν μία συναρπαστική εποχή και για την Mazda. Ενθουσιασμένη από τη ζήτηση για το τότε νέο roadster της, το MX-5, η μικρή αυτοκινητοβιομηχανία θα γίνει το 1991 η πρώτη ιαπωνική μάρκα που κέρδισε τις 24 ώρες του Le Mans και η μόνη που διαθέτει στη γκάμα της μοντέλα με περιστροφικό κινητήρα. Την ίδια χρονιά, παρουσιάζει ένα υδρογονοκίνητο μοντέλο με περιστροφικό κινητήρα, που ονομάζεται HR-X.
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης στα κεντρικά γραφεία της Χιροσίμα ευνοεί την υλοποίηση ιδεών όπως το Fantasyard, έναν εσωτερικό διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1989 και 1991, όπου ομάδες από διαφορετικά τμήματα συναγωνίστηκαν να βρουν τις καλύτερες και πιο δημιουργικές ιδέες μετακίνησης.
Αδύνατο να φανταστεί κανείς στην εξαντλητική παγκόσμια αγορά αυτοκινήτων του 2020, και τους ολοένα και πιο αυστηρούς περιορισμούς, το Fantasyard που αντικατοπτρίζει κατάλληλα τη θετική ατμόσφαιρα πριν από τρεις δεκαετίες, σε μια εταιρεία γνωστή εδώ και πολύ καιρό για την αντισυμβατική της προσέγγιση. Σε κάποια φάση του διαγωνισμού θα αναδεικνύονταν ένας ιδιαίτερα έξυπνος, αν και κάπως περίεργος νικητής.
Αυτοκίνητο - Βαλίτσα
Πρόκειται για τη "βαλίτσα - αυτοκίνητο", μια τρίτροχη ιδέα που υποτίθεται ότι εμπνεύστηκε από το όραμα της αποτελεσματικής μετακίνησης στα αεροδρόμια. Οι δημιουργοί του, μια ομάδα επτά μηχανικών από το τμήμα δοκιμών και έρευνας των χειροκίνητων κιβωτίων της μάρκας, χρησιμοποίησε ένα μικρό προϋπολογισμό για να υλοποιήσει το όραμά της. Αφού αγόρασαν ένα ποδήλατο τσέπης και τη μεγαλύτερη βαλίτσα με σκληρό κέλυφος, που μπορούσαν να βρουν, στρώθηκαν στη δουλειά.
Το αποτέλεσμα ήταν απλό αλλά έξυπνο, και αποτελείτο από κομμάτια του ποδηλάτου τσέπης και έναν δίχρονο κινητήρα 34κ.εκ, που ενσωματώνονταν σε μία Samsonite 57εκ x 75εκ. Χρειαζόταν μόλις ένα λεπτό για να το συναρμολογήσεις : «Περιστρέψτε τον μπροστινό τροχό στη "όρθια" θέση μέσω ενός αφαιρούμενου τμήματος της βαλίτσας, τοποθετήστε τους πίσω τροχούς, συνδέστε το κάθισμα πάνω από τον πίσω άξονα και φύγατε» Ο ηλεκτροκινητήρας του 1.7 ίππου είχε τη δυνατότητα να κινεί την κατασκευή με ταχύτητες έως και 30χλμ/ώρα.
Η βαλίτσα προωθούσε με πολλούς τρόπους το DNA της εταιρίας και αντανακλούσε το εφευρετικό πνεύμα του πρώτου οχήματος παραγωγής, που δεν ήταν άλλο από το Mazda-Go, ένα δημοφιλές τρίτροχο μηχανοκίνητο όχημα που κυκλοφόρησε αρχικά το 1931.
Ωστόσο, στα 32κιλά η βαλίτσα αυτή δεν ήταν και η επιτομή της πρακτικότητας, τουλάχιστον σε ότι αφορά το ρόλο της αποσκευής που καλείτο να παίξει. Αλλά, παρόλο που η μαζική παραγωγή δεν τέθηκε ποτέ υπό εξέταση, το «φορητό» 3κυκλο θα γνώριζε εκτεταμένη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης, εξυπηρετώντας την μάρκας ως κινητή διαφήμιση. Η διοίκηση της εταιρείας έδωσε το πράσινο φως για την κατασκευή δύο ακόμη από αυτές τις βαλίτσες, για τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, με την τελευταία να εκτίθεται στο Διεθνές Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης το 1991 μαζί με το Mazda 787B που κέρδισε το Le Mans.
Σήμερα σώζεται μόνο το αμερικανικό μοντέλο, με το αρχικό να αναφέρεται ως «καταστροφή από ατύχημα», ενώ το ευρωπαϊκό αντίγραφο εξαφανίστηκε κάτω από άγνωστες συνθήκες.
Νίκος Τσάδαρης
