Μια περιπέτεια αντοχής, άνω των 16.000 χιλιομέτρων, γύρω από την Αυστραλιανή ήπειρο
Το 1958, το πρώτο διεθνές ράλι στο οποίο συμμετείχε η Nissan Motor ήταν το 6ο Αυστραλιανό, που πραγματοποιήθηκε από τις 20 Αυγούστου έως τις 7 Σεπτεμβρίου.
Αυτός ο αγώνας, ο οποίος ήταν ο μεγαλύτερος στον κόσμο εκείνη την εποχή, ήταν μια περιπέτεια αντοχής, άνω των 16.000 χιλιομέτρων, γύρω από την Αυστραλιανή ήπειρο.
Η εκκίνηση του αγώνα δόθηκε στο Σύδνεϋ και οι συμμετέχοντες θα έπρεπε να περάσουν ξανά από το Σύδνεϋ και να τερματίσουν στη Μελβούρνη, με μια διαδρομή σχεδιασμένη για να φέρει τα αυτοκίνητα και τους οδηγούς τους στα όρια της αντοχής τους. Για το σκοπό αυτό, οι διοργανωτές της εκδήλωσης απαγόρευσαν σε οποιονδήποτε άλλο, εκτός από τα πληρώματα, να έχει πρόσβαση στις εργασίες των αυτοκινήτων, σφραγίζοντας όλα τα κύρια εξαρτήματα του κινητήρα και του κιβωτίου ταχυτήτων. Στην περίπτωση που ένα αυτοκίνητο θα βρισκόταν σε επικίνδυνη κατάσταση, η διοργάνωση είχε το δικαίωμα να το αποβάλει από τον αγώνα.
Ο συγκεκριμένος αγώνας είχε τέτοιο βαθμό δυσκολίας που χαρακτηριστικά μια αμφιλεγόμενη παράκαμψη, μέσω των περιοχών Jurien Bay και Green Head, ανάγκασε τους αγωνιζόμενους να διασχίσουν αμμόλοφους, βάλτους και νερόλακκους, με βάθος έως και ενός μέτρου. Κατά συνέπεια, όλοι οι οδηγοί έπρεπε να εφοδιαστούν με πυροσβεστήρες, κιτ πρώτων βοηθειών και προμήθειες τροφής και νερού για μια εβδομάδα.
Μέχρι το τέλος του συγκεκριμένου ακραίου αγώνα που είχε ως απολογισμό αρκετούς τραυματισμούς, κατάγματα και ακόμη και έναν θάνατο, μόνο 36 από τα 67 αυτοκίνητα που βρέθηκαν στην εκκίνηση κατάφεραν να τον ολοκληρώσουν. Ήταν κάτι το συγκλονιστικό για τους φίλους του μηχανοκινήτου αθλητισμού εκείνη την εποχή, όπως και η συμμετοχή της Ιαπωνικής εταιρίας με το Datsun 1000 Sedan (μοντέλο 210) που κέρδισε τον αγώνα στην κατηγορία του (“κλάση Α”, για οχήματα κυβισμού 1 λίτρου ή και λιγότερο).
Η φήμη που ακολούθησε τον αγώνα σε όλη την Υφήλιο, οφειλόταν στο θάρρος της μάρκας να δεχτεί αυτή την ακραία πρόκληση, στο πρώτο της διεθνές ράλι. Μέσω αυτού του εγχειρήματος, η Nissan πέτυχε επίσης έναν μεγάλο στόχο : την απόδειξη της ποιότητας και της αντοχής των αυτοκινήτων της στις αγορές του εξωτερικού, γεγονός που την βοήθησε καθοριστικά, καθώς εκείνη την περίοδο η εταιρία εξήγαγε αυτά τα μοντέλα στην Αμερική, την Ασία και την Ωκεανία.
Ο αγώνας αυτός καθαυτός ήταν τόσο σκληρός, που μετά το 1958 δεν πραγματοποιήθηκε ξανά, με την νίκη της Nissan να αποτελεί πλέον έναν “μύθο”.
Το Datsun 1000 Sedan 210 του 1957 ήταν το τελευταίο ολοκαίνουργιο Datsun της εποχής, πριν από την κυκλοφορία του Bluebird.
Ήταν εξοπλισμένο με έναν νέο κινητήρα 1 λίτρου OHV, που είχε αναπτυχθεί προκειμένου να βελτιώσει τις επιδόσεις σε υψηλές ταχύτητες. Με τους μηχανικούς της μάρκας να έχουν στο μυαλό τους την εκδοχή μελλοντικής εξαγωγής του αυτοκινήτου, πρόσθεσαν επιπλέον χαρακτηριστικά όπως το κυρτό κρύσταλλο του παρμπρίζ.
Το αυτοκίνητο που κέρδισε στον Γύρο της Αυστραλίας ονομάστηκε "Fuji", ενώ ένα έτερο 210 με την ονομασία "Sakura", τερμάτισε τέταρτο.
Νίκος Τσάδαρης
