Η ισχύουσα νομοθεσία για τη μέγιστη ηλικία των σχολικών (επείγει άμεσης αλλαγής
Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς σηματοδοτείται και η έναρξη κυκλοφορίας των σχολικών λεωφορείων. Καθημερινά χιλιάδες παιδιά, στα αστικά κέντρα και στην περιφέρεια, μετακινούνται με σχολικά λεωφορεία, είτε με τα «κίτρινα» (ιδιόκτητα), είτε με μισθωμένα, με την υπόθεση των γονέων ότι αυτά είναι ασφαλή.
Για την ασφαλή μετακίνηση των παιδιών, το άρθρο 36 του νόμου 4530/2018 όρισε πρόσφατα ως ανώτατο όριο ηλικίας των οδηγών των λεωφορείων τα 55 έτη, με δυνατότητα παράτασης ως τα 67 έτη, εφόσον πληρούνται οι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις. Η μετακίνηση όμως δεν κρίνεται μόνο από το όριο ηλικίας του οδηγού, αλλά εξίσου σημαντικό, αν όχι σημαντικότερο είναι το όριο ηλικίας του σχολικού λεωφορείου.
Δυστυχώς, το όριο ηλικίας των σχολικών που προβλέπει η νομοθεσία (παρ. 14 του άρθρου 185 του ν. 4070/2012) δεν προάγει την ασφαλή μετακίνηση των παιδιών, καθώς επιτρέπει την κυκλοφορία λεωφορείων ως 27 ετών, που στην πράξη φθάνουν τα 35-40 έτη. Αυτό γιατί, το μέγιστο όριο της ηλικίας κρίνεται από την 1η κυκλοφορία του λεωφορείου στην Ελλάδα, όταν σχεδόν όλα εξ αυτών εισάγονται μεταχειρισμένα, ήδη 10-15 ετών.
Η ηλικία προφανώς δεν επηρεάζει μόνο το παρουσιαστικό των σχολικών, αλλά επιβεβαιώνει την έλλειψη ασφαλούς τεχνολογίας, σωστής συντήρησης και τεχνολογιών φιλικών προς το περιβάλλον.
Η ισχύουσα νομοθεσία για τη μέγιστη ηλικία των σχολικών (ιδιόκτητων-κίτρινων ή ναυλωμένων) επείγει άμεσης αλλαγής από την πολιτεία για την ασφαλή μετακίνηση των παιδιών. Παράλληλα, προκειμένου να μη βρεθούν σε αδιέξοδο σχολεία, η κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει ισχυρά οικονομικά κίνητρα αντικατάστασης, με καινούργια, πλέον ασφαλή και καθαρά λεωφορεία.
Τα παραπάνω αναφέρονται σε ΔΤ του ΣΕΑΑ, αναφορικά με τα οχήματα μεταφοράς του πλέον ευαίσθητου «φορτίου», των παιδιών μας. Ανάλογες αναφορές έχουν γίνει και στο παρελθόν, αλλά μάλλον οι καθ’ ύλην αρμόδιοι δεν τις παίρνουν και πολύ σοβαρά.
Νίκος Τσάδαρης
