Ένα ακόμα ρεσιτάλ στην πλούσια και πολυτάραχη καριέρα του δίνει με το βιβλίο – αυτογραφία που υπογράφει, ο Νίκος Αλέφαντος. Το βιβλίο έχει τίτλο “Νίκος Αλέφαντος - τα πάντα όλα - η αυτοβιογραφία ενός θρύλου”.
Το βιβλίο βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις “Παπαδόπουλος” και αφηγείται τη ζωή του ως μαθητής, ο οποίος ήταν τσακωμένος με τα μαθηματικά, στη συνέχεια την πορεία του ως προπονητής από τον Αστέρα Εξαρχείων έως τον Ολυμπιακό και φυσικά τα στιγμιότυπα που σημάδεψαν την πορεία του Έλληνα τεχνικού.
Ατάκες που έγραψαν τη δική τους ιστορία, παρελαύνουν κι αυτές στην αυτοβιογραφία του “θρύλου”, Νίκου Αλέφαντου. Μερικές από αυτές: “Ζώνη; Τι ζώνη; Ζώνη χρειάζονται τα παντελόνια”, “σ΄τα εξηγώ ωραία; Μάθε μπαλίτσα, βρε, μάθε μπαλίτσα απ, τον άρχοντα”, ή “ο Αλέφαντος για τον κόσμο είναι ο έντιμος, ο γίγαντας, αυτός που δεν τα έχει πάρει ποτέ και δεν αντέχει να φοράει κοστούμια και να κάνει δημόσιες σχέσεις”.
Σε ένα από τα κεφάλαια ο Έλληνας προπονητής περιγράφει την απομάκρυνσή του από τον πάγκο της Καλαμάτας, μετά από ένα λάθος αράουτ σε μια “ματσάρα” με τη Λούτον, η οποία έληξε με 2 – 2.
“Μετά τον Ιωνικό πηγαίνω στην Καλαμάτα. Πρόεδρος ο Παπαδόπουλος, ο γνωστός. Είχε δουλειές στην Αφρική, λεφτά μαργαριτάρια, ορυχεία, τέτοιες ιστορίες. Με φώναξε, συμφωνήσαμε και φύγαμε κατευθείαν. Β΄ Εθνική. Με αποθέωνε, θυμάμαι, όλος ο κόσμος της Καλαμάτας. Πρώτη προπόνηση, χαμός. 'Ελα, Χάπελ» μου λέγανε…Είσαι ο Χάπελ της Ελλάδος', μου φωνάζανε και θυμάμαι ότι είχε έρθει πολύς κόσμος στην προπόνηση, κάπου 3.000! Την αγαπάγανε πολύ την ομάδα. Φεύγαμε την άλλη μέρα για προετοιμασία. Μου λέει κάποια στιγμή ο Παπαδόπουλος, εκεί που καθόταν δίπλα μου στον αγιασμό 'μου έκλεψες τη δόξα'”.
“Ελα, εσύ είσαι γίγαντας πρόεδρος!» του λέω και φεύγουμε στην Αγγλία. Καθόμαστε εκεί σχεδόν 25 μέρες. Στην Αγγλία αρχίζουμε προετοιμασίες, σε όλα τα φιλικά ήμουνα αήττητος. Στο δε τελευταίο παιχνίδι παίξαμε με τη Λούτον, η οποία είχε πέσει από την Α΄ στη Β΄ κατηγορία. Αλλά ήταν ομαδάρα. Και γίνεται χαμός, 30.000 κόσμος, εκείνη τη χρονιά που ανέβηκε. Στο φιλικό είχε έρθει και ο πρόεδρος να δει το παιχνίδι. Και παίζουμε ένα εκπληκτικό παιχνίδι, ερχόμαστε 2-2! Είχαμε προηγηθεί 2-0 και μας ισοφάρισαν οι Εγγλέζοι σε 2-2, μπάλα μεγάλη και από τις δύο ομάδες. Κατεβαίνει κάτω, στενοχωρημένος ήταν, γιατί δεν τον άκουγα και πολύ καλά, ενώ εγώ ήμουν φτιαγμένος με το καλό ματς που είχαμε κάνει. Και τι μου λέει ο αθεόφοβος; 'Να φτιάξεις το αράουτ!' Του λέω 'πως την είδες την ομάδα;'. Και μου απαντά. 'Το αράουτ να φτιάξεις! Δεν μου άρεσε…'. Το είπε αυτό γιατί σε ένα αράουτ ο Παπαϊωάννου, που έπαιζε στην ΑΕΚ, τον είχα πάρει στην Καλαμάτα, είχε κάνει λάθος αράουτ και ο διαιτητής το είχε δώσει επανάληψη υπέρ των Εγγλέζων! Ακούς, μετά από αυτήν τη ματσάρα τι βρήκε να μου πει; Να φτιάξω το αράουτ! Τρελάθηκα. Του λέω 'δηλαδή τέτοια μπάλα 30.000 κόσμος αποθέωση 2-0, 2-2 με τη Λούτον, ομαδάρα, αυτά τα είδες ή μόνο το αράουτ του Παπαϊωάννου είδες; Καλά, ή τελείως άσχετος από μπάλα είσαι ή επίτηδες το κάνεις!' του απαντώ και πάει και λέει του Μάραντου (ήταν στη διοίκηση μαζί με τον Σκαφιδά, που ήταν γενικός αρχηγός) μόλις γυρίσουμε πίσω, να πάω να με αποζημιώσει και να απολυθώ!
Αλλά τρεις μέρες πριν από εκείνο το φιλικό, φεύγοντας εμείς από το ξενοδοχείο να πάμε στο βοηθητικό γήπεδο, που ήτανε στα 100-150 μέτρα, είχε δασάκι, και εκεί που έφευγα, βλέπω μπροστά μου ένα φίδι σκοτωμένο! Σκέφτομαι: 'Ρε π… σκοτωμένο; Τι γρουσουζιά, θα μου πάει; Μήπως χάσω τ5ο φιλικό;'. Όχι, ήταν ο τσακωμός με τον Παπαδόπουλο! Μου τα είχε εξηγήσει όλα αυτά τα σημάδια η περίφημη… γιαγιάκα στην Κρήτη, όταν ήμουν στον ΟΦΗ και τα έχω διηγηθεί. Και έτσι έφυγα από την Καλαμάτα. Αδοξα…”.
