Τι θυμάστε από ένα Παγκόσμιο Κύπελλο; Ίσως πολλά περισσότερα από την εικόνα της νικήτριας ομάδας να κατακτά το τρόπαιο.
Εξαρτάται, βέβαια, από την ηλικία, στην οποία βρίσκεστε και τις ποδοσφαιρικές παραστάσεις που έχετε. Από τη στιγμή που σήκωσε το τρόπαιο ο Ίκερ Κασίγιας για την παρθενική κατάκτηση Παγκοσμίου Κυπέλλου από την εθνική Ισπανίας στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, περισσότερο θυμόμαστε το... εγκληματικό τάκλιν του Ντε Γιονγκ στο... στήθος του Τσάμπι Αλόνσο.
Κι από εκεί και πέρα, τις βουβουζέλες, που έκαναν εκείνο τον τρομερό θόρυβο. Αλλά και τις ασίστ και τα σλάλομ του Σνάιντερ που απέκλεισε μόνος του τη Βραζιλία για λογαριασμό της εθνικής Ολλανδίας.
Τέτοιες φάσεις και στιγμές μας έχουν μείνει πολλές χαραγμένες στη μνήμη, ακόμη κι αν έγιναν πριν από τη γέννησή μας και τις είδαμε μετά, σε βιντεοκασέτες (ναι, υπήρχε ακόμη αυτό το πράγμα!) και αργότερα σε DVD.
Η πάσα του Πελέ στον Κάρλος Αλμπέρτο, το Χέρι του Θεού, το Γκολ του Αιώνα, το κλάμα του Μαραντόνα και του Γκασκόιν, το χαμένο πέναλτι του Μπάτζιο, τις κεφαλιές και την κουτουλιά του Ζιντάν! Τα θυμάστε όλα αυτά; Το news.gr αναλαμβάνει να σας θυμίσει μερικές από τις σπουδαιότερες και ιστορικότερες μουντιαλικές στιγμές.
Δείτε το καταπληκτικό γκολ του Ντένις Μπέργκαμπ στο 2-1 της Ολλανδίας επί της Αργεντινής στο Μουντιάλ της Γαλλίας το 1998:
Κι αν το γκολ δεν είναι καμιά φορά τόσο καταπληκτικό, αλλά είναι παθιασμένο και σημαντικό, ακολουθεί ένας καταπληκτικός πανηγυρισμός, όπως αυτός του Ροζέ Μιλά που... ερωτοτροπούσε με το σημαιάκι του κόρνερ στο Μουντιάλ της Ιταλίας το 1990, αφότου σκόραρε κόντρα στην Κολομβία:
Ο Γιόχαν Κρόιφ πέτυχε ένα καταπληκτικό γκολ στην κίνηση στο 4-0 της Ολλανδίας επί της Αργεντινής στο Παρκστάντιον του Γκελζενκίρχεν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 στη Δυτική Γερμανία. Θαυμάστε το!
Και πάμε στα καλά!
Το γκολ του Τζεφ Χαρστ το 1966 απασχόλησε την ανθρωπότητα για σαράντα και πλέον χρόνια για να καταλήξουν τελικά όλοι στο συμπέρασμα ότι μάλλον τελικά δεν πέρασε ποτέ τη γραμμή. Οι Άγγλοι θα λένε για πάντα ότι πέτυχαν και τέταρτο γκολ στο 4-2 επί της Δυτικής Γερμανίας και οι σκληροτράχηλοι Γερμανοί ότι τους χάλασε το momentum. Άλλωστε, ο Χαρστ, σ' εκείνο τον αγώνα, έκανε χατ-τρικ.
Τα Μουντιάλ, από το 1930 που ξεκίνησαν, έχουν στιγματιστεί από ουκ ολίγες "μαύρες" στιγμές. Δείτε την πιο πρόσφατη στο... κουνγκ φου χτύπημα του Νάιτζελ Ντε Γιονγκ στον Τσάμπι Αλόνσο, που τιμωρήθηκε μόνο με κίτρινη κάρτα από τον Χάουαρντ Γουέμπ, διαιτητή του τελικού του 2010.
Ο Ζινεντίν Ζιντάν θόλωσε από αυτά που του είπε ο Μάρκο Ματεράτσι στον τελικό του 2006 μεταξύ Ιταλίας και Γαλλίας. Η περίφημη κουτουλιά του έγινε μέχρι και γλυπτό.
Ιδού:
Οκτώ χρόνια πριν, βέβαια, ο Ζινεντίν Ζιντάν είχε χαρίσει το παρθενικό Μουντιάλ της Γαλλίας, με δύο κεφαλιές που έγραψαν ιστορία.
Συγκινητική στιγμή για τους τρικολόρ. Πόσο πιο συγκινητικό είναι όμως να βλέπεις τους ηττημένους να λυγίζουν. Ο Ρομπέρτο Μπάτζιο ήταν ο μοιραίος της Ιταλίας το 1994 και η Βραζιλία κατέκτησε το Μουντιάλ των ΗΠΑ στα πέναλτι. Ναι, αυτό που στον τελικό θα πήγαιναν Βραζιλία και Ελλάδα, σύμφωνα με τον αείμνηστο Αλκέτα Παναγούλια, αλλά εμείς -στην πρώτη μας συμμετοχή- αποκλειστήκαμε με τρεις ήττες και τέρματα 0-10.
Το κλάμα του Πολ Γκασκόιν μετά τον αποκλεισμό της Αγγλίας από τη Δυτική Γερμανία στα πέναλτι ήταν άλλη μια συγκινητική στιγμή. Πρόκειται για την πλέον αξιοπρεπή εμφάνιση των Λιονταριών σε Μουντιάλ, μετά την κατάκτηση του 1966.
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα έκλαψε κι εκείνος στο Μουντιάλ των... δακρύων του 1990, μετά το αμφιλεγόμενο κερδισμένο και εύστοχα εκτελεσμένο πέναλτι της Δυτικής Γερμανίας και την απώλεια του τροπαίου, που θα ήταν για την Αργεντινή το δεύτερο συνεχόμενο, κάτι που έχει, πάντως, να συμβεί από το 1962, όταν στη Χιλή η Βραζιλία υπερασπίστηκε με επιτυχία τα πρωτεία στην Ελβετία το 1958.
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα είναι αναμφίβολα, πάντως, από τους βασικούς πρωταγωνιστές σε στιγμές που δύσκολα ξεχνά κανείς σε Μουντιάλ. Και πώς να ξεχάσεις το Γκολ του Αιώνα:
Ή, στον ίδιο αγώνα, το πρώτο γκολ που πέτυχε ο Αργεντινός σουπερστάρ, το λεγόμενο Χέρι του Θεού, που το είδαν όλοι εκτός από τον διαιτητή:
Αφήσαμε για το τέλος την κορυφαία κατά πολλούς απόκρουση όλων των εποχών στα ποδοσφαιρικά χρονικά, αυτή του Άγγλου Γκόρντον Μπανκς σε κεφαλιά του Πελέ, το 1970, στο Μεξικό:
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 στο Μεξικό θεωρείται από πολλούς ως η καλύτερη διοργάνωση όλων.
Στον τελικό Βραζιλία - Ιταλία 4-1, στο στάδιο Αζτέκα, το τέταρτο γκολ της σελεσάο, το 4-1 του Κάρλος Αλμπέρτο στο 86' (μετά το 1-0 του Πελέ στο 18', το 1-1 του Μπονισένια στο 37', το 2-1 του Ζέρσον στο 66' και το 3-1 του Ζαϊρζίνιο στο 71'), ανέδειξε την καλύτερη πάσα όλων των εποχών σε κορυφαίο επίπεδο.
Πρόκειται για εκείνη την "τυφλή" πάσα του Πελέ στον Κάρλος Αλμπέρτο, ο οποίος εξαπέλυσε το άπιαστο σουτ! Ο Πελέ, μετά το τέλος του αγώνα δήλωσε το αμίμητο: "Τον άκουσα που ερχόταν!". Ναι, ο άρχοντας Πελέ δήλωσε ότι άκουσε βήματα στο χορτάρι, όπου έπαιζαν άλλοι 20 παίκτες, μέσα σε ένα κατάμεστο Αζτέκα, που είχε 107.412 θεατές που παρακολούθησαν εκείνο τον τελικό, οι περισσότεροι από ποτέ στην ιστορία.
Χρειάστηκε να περάσουν 16 ολόκληρα χρόνια για να παραδεχθεί ο Πελέ ότι η κίνηση του Κάρλος Αλμπέρτο από τα δεξιά του ήταν δουλεμένη στην προπόνηση. Στη ζέστη της πολης του Μεξικού, στο 86ο λεπτό ενός απαιτητικότατου τελικού, σε μια δύσκολη διοργάνωση κι ενώ η Ιταλία είχε ήδη... παραδώσει πνεύμα, η Βραζιλία και ο Πελέ με τον Κάρλος Αλμπέρτο συγκεκριμένα, είχαν ακόμη αντοχές και σθένος να βγάζουν αυτοματισμούς μέσα στο γήπεδο!
Δέος!
