Το 1950, για πρώτη φορά στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, οι βρετανικές ομάδες αποφάσισαν να συμμετάσχουν στη διοργάνωση. Μέχρι τότε, το Ηνωμένο Βασίλειο “σνόμπαρε” τον θεσμό, απορρίπτοντας τις προσκλήσεις της FIFA, στην οποία τα βρετανικά κράτη δεν ήταν καν μέλη.
Έτσι, η Παγκόσμια Ομοσπονδία αποφάσισε ότι το καθιερωμένο Βρετανικό Διεθνές Πρωτάθλημα του 1950, ανάμεσα στις Αγγλία, Σκωτία, Βόρειο Ιρλανδία και Ουαλία, θα μετρούσε σαν προκριματικός όμιλος για το Παγκόσμιο Κύπελλο εκείνης της χρονιάς, και οι δύο πρώτοι θα προκρίνονταν στην τελική φάση της διοργάνωσης, στη Βραζιλία.
Ωστόσο, ο πρόεδρος της Σκωτσέζικης Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, Τζορτζ Γκρέιαμ, ήταν ανένδοτος: Η Σκωτία θα έκανε το ταξίδι στην Βραζιλία μόνο αν κατακτούσε την πρώτη θέση στον όμιλο – οι πεισματάρηδες Σκωτσέζοι δεν θα καταδέχονταν να προκριθούν ως δεύτεροι, πίσω από την “αιώνια αντίπαλο” Αγγλία. Βέβαια, ίσως οι διοικούντες την Ομοσπονδία ανησυχούσαν για το κόστος και τους κινδύνους ενός τόσο μεγάλου ταξιδιού μέχρι την Βραζιλία, και κατά βάθος δεν θα τους πείραζε και τόσο πολύ αν δεν έπαιρναν την πρόκριση.
Ο νόμος του Μέρφι υποστηρίζει πως “αν είναι κάτι να πάει στραβά, θα πάει”. Η απόλυτη ποδοσφαιρική εφαρμογή του νόμου αυτού έγινε σε εκείνον τον προκριματικό όμιλο. Βλέπετε, το πρόγραμμα έφερε τους Σκωτσέζους και τους Άγγλους αντιμέτωπους στην τρίτη και τελευταία αγωνιστική, και αφού στις πρώτες δύο αγωνιστικές είχαν διαλύσει την Ουαλία και τη Βόρεια Ιρλανδία και τις είχαν αφήσει μαθηματικά εκτός Μουντιάλ. Έτσι, οι δύο πρώτες θέσεις είχαν “κλείσει”. Όμως, ο Γκρέιαμ δεν άλλαξε γνώμη: Αν η Σκωτία δεν έπαιρνε τουλάχιστον την ισοπαλία στο Χάμπντεν Παρκ της Γλασκώβης, τότε δεν θα συμμετείχε στο Μουντιάλ.
Μαντεύετε τι έγινε; Ναι, αυτό που φαντάζεστε: Οι Άγγλοι επικράτησαν με 1-0 και, παρά τις έντονες πιέσεις του αρχηγού της Εθνικής Σκωτίας, Τζορτζ Γιανγκ, αλλά και του αρχηγού της Αγγλίας, Μπίλι Ράιτ, η Σκωτσέζικη Ομοσπονδία δεν άλλαξε γνώμη. Κι έτσι, οι Άγγλοι ήταν οι μοναδικοί εκπρόσωποι της Γηραιάς Αλβιώνας στο Μουντιάλ του 1950.
Βέβαια, οι Σκωτσέζοι πήραν την εκδίκησή τους, έστω και εμμέσως: Οι Άγγλοι αποκλείστηκαν νωρίς από το Παγκόσμιο Κύπελλο, μετά και από μία ταπεινωτική ήττα από τις ΗΠΑ, προπονητής των οποίων ήταν ο Μπιλ Τζέφρι, ένας... Σκωτσέζος μετανάστης!
Πάντως, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας φαίνεται πως το έμαθε το μάθημά της: Το 1954, στον ίδιο προκριματικό όμιλο, οι Σκωτσέζοι τερμάτισαν δεύτεροι, πίσω από την Αγγλία. Ωστόσο, αυτή τη φορά αποφάσισαν να συμμετάσχουν στο Μουντιάλ, το οποίο διεξήχθη λίγους μήνες αργότερα στην (πολύ πιο κοντινή) Ελβετία, όπου και διασύρθηκαν, χάνοντας με 2-0 από την Αυστρία και με 7-0 από την Ουρουγουάη. Δύο αγώνες, 0-9 τέρματα – το ντεμπούτο της Σκωτίας στη διοργάνωση θυμίζει πολύ το αντίστοιχο της Ελλάδας, 40 χρόνια αργότερα (3 αγώνες, 0-10 τέρματα).
Μπορεί οι Σκωτσέζοι να μην έκαναν ποτέ εντυπωσιακή πορεία σε κάποιο Παγκόσμιο Κύπελλο, είτε λόγω ανικανότητας, είτε λόγω ατυχίας, αλλά σίγουρα η ξεροκεφαλιά τους αξίζει να γραφτεί στην ποδοσφαιρική ιστορία με χρυσά γράμματα.
