Το τεστ του Φερνάντο Σάντος κόντρα σε μια ομάδα που έχει πολλά συνεκτικά στοιχεία με την Ιαπωνία, με την οποία έχουμε κληρωθεί στο Μουντιάλ δε στέφθηκε από επιτυχία.
Η Ελλάδα έχασε με 2-0 στο Γ. Καραϊσκάκης από τη Νότια Κορέα, την οποία, άλλωστε, δεν έχει κερδίσει ποτέ.
Από το Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2005, όταν η Εθνική των Νικοπολίδη, Ζαγοράκη, Δέλλα, Σεϊταρίδη έχασε με 1-0 από την Ιαπωνία, έγινε αντιληπτό ότι πάντα θα τα βρίσκουμε... μπαστούνια απέναντι σε τέτοιες ομάδες.
Ο Φερνάντο Σάντος εξέλιξε το αμυντικογενές μοντέλο του Ότο Ρεχάγκελ και το προώθησε ως... Ευαγγέλιο σε όλα τα ηλικιακά και αγωνιστικά κλιμάκια του πλήρους αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, με τις ευλογίες, φυσικά, της ΕΠΟ.
Οι ελληνικές εθνικές ομάδες παίζουν με την υπομονή και με τους κλειστούς χώρους. Δίνουν μεγαλύτερη βάση στη μονομαχία και στο ένας εναντίον ενός και προσπαθούν να εμβολίσουν τις αντίθετες άμυνες με πολλές πάσες και κατοχή. Με στημένες φάσεις, με κόρνερ και πλάγια άουτ.
Η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα είναι ομάδες που παίζουν με το ρυθμό. Επίσης, είναι ομάδες πιο γρήγορες από εμάς. Ειδικά η Νότια Κορέα είναι πιο έμπειρη ομάδα από την ελληνική, έχοντας εξασφαλίσει τη συμμετοχή της σε οκτώ συναπτά Παγκόσμια Κύπελλα.
Οι ομάδες αυτές χρειάζονται πλαγιοκόπηση και ανέβασμα των πλάγιων μπακ επάνω από τα χαφ για να πιεστούν ψηλά. Η Ελλάδα, μετά το Γιαννακόπουλο και τον Λάκη, δεν παράγει πλάγια χαφ γραμμής.
Από την άλλη, οι Ασιάτες, φύσει πειθαρχημένοι και προσηλωμένοι στο παιχνίδι, αντιδρούν και επηρεάζονται λιγότερο από το παιχνίδι υπομονής της ελληνικής ομάδας.
Επίσης, υπερτερώντας σε ταχύτητα, μπορούν να αλλάξουν εύκολα το ρυθμό. Στις βαθιές μπαλιές είναι δύσκολο για το αργό ελληνικό κέντρο (Κατσουράνης, Τζιόλης) να τους προλάβει.
Αν, βέβαια, σε ένα από τα τρία δοκάρια του πρώτου ημιχρόνου, η μπάλα πήγαινε στα δίχτυα, πιθανότατα να βλέπαμε διαφορετικό ματς.
Ωστόσο, ο Σάντος προβληματίστηκε. Ίσως θα πρέπει να αντιμετωπίσει ακόμη πιο κλειστά την Ιαπωνία για να μη χάσει, μιας και δεν μπορεί, βάσει υλικού, να την πιέσει ψηλά στη δική της άμυνα, με γρήγορους παίκτες στα άκρα. Εκτός κι αν δούμε μια ενδεκάδα με Φορτούνη, Φετφατζίδη και Χριστοδουλόπουλο (ή Σαμαρά) στο ίδιο σχήμα.
