Ο Ρομπέρτο ήταν ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Μπενφίκα, “κατεβάζοντας τα ρολά” και διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στην πολύτιμη νίκη των “ερυθρόλευκων”.
Ο γκολκίπερ του Ολυμπιακού μίλησε στην εφημερίδα “Παραπολιτικά”, αποκαλύπτοντας πως είναι το όνειρό του να παίξει στον φετινό τελικό του Champions League, που θα διεξαχθεί στο Ντα Λουζ της Λισαβώνας, ένα γήπεδο που ο ίδιος ξέρει καλά, μια και έχει αγωνιστεί στο παρελθόν στην Μπενφίκα.
Ερωτηθείς μέχρι πού μπορεί να φτάσει φέτος ο Ολυμπιακός στο Champions League, ο Ισπανός τερματοφύλακας απαντά: “Όνειρό μου είναι να παίξω στον τελικό στο Ντα Λουζ. Όχι γιατί είναι έδρα της πρώην ομάδας μου, αλλά επειδή εκεί γίνεται φέτος ο τελικός. Είναι, όμως, περισσότερο από όνειρο, καθώς δύσκολα θα φτάσουμε ως εκεί. Δουλεύουμε, όμως, όλοι μαζί, με όλες μας τις δυνάμεις, για να τα καταφέρουμε”.
Σχετικά με το ματς της Τρίτης, ο Ρομπέρτο περιγράφει τα συναισθήματά του μετά το τέλος του αγώνα: “Λύτρωση και απελευθέρωση. Ήξερα ότι έκανα κάτι καλό, ανά πάσα στιγμή όπως μπορούσαν να χαθούν όλα. Όταν άκουσα λοιπόν το τελευταίο σφύριγμα, κατέρρευσα. Ήταν η καλύτερη στιγμή του αγώνα για εμένα”.
Για το σύνθημα “Ρομπέρτο, αλάνι, για πάντα στο Λιμάνι” των οπαδών του Ολυμπιακού, ο Ισπανός γκολκίπερ σχολιάζει: “Ναι, άκουγα το όνομά μου, καταλάβαινα ότι έλεγαν κάτι για εμένα, αλλά μετά το ματς έμαθα τι ακριβώς εννοούσαν. Είναι μεγάλη ανταμοιβή για έναν παίκτη, πόσω μάλλον για έναν τερματοφύλακα, να ακούω συνθήματα με το όνομά του. Ο σκόρερ συνήθως παίρνει συνήθως τη δόξα και ο γκολκίπερ το φταίξιμο για το γκολ που δέχεται. Ο κόσμος μού έδωσε δύναμη με τις εκδηλώσεις του και με έκανε άτρωτο. Εκείνη τη στιγμή νιώθεις ότι δεν μπορεί να σε νικήσει κανείς. Αμέσως, όμως, πρέπει να προσγειωθείς, να είσαι συγκεντρωμένος και να περιμένεις το τελικό σφύριγμα. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να χαλαρώσεις, να δεχθείς γκολ και να χαλάσεις όλη την εικόνα σου. Πρέπει να ξεχάσεις αμέσως τι έκανες και να συνεχίσεις να παίζεις. Ο κόσμος, πάντως, μού έδωσε πολλή δύναμη να συνεχίσω. Η θέρμη με την οποία με αντιμετώπισαν ήταν για μένα μία τεράστια αγκαλιά”.
Αναφερόμενος τέλος στην εμπειρία του από το πρώτο του ελληνικό ντέρμπι, στην έδρα του Παναθηναϊκού, σημειώνει: “Έχω παίξει στην Ισπανία σε γήπεδα όπου ο κόσμος είναι κοντά και τον αισθάνεσαι. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ θερμή, αλλά ένιωσα ότι κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητά μου. Στο τέλος άκουσα έκπληκτος να λένε οι συμπαίκτες μου, όταν τους το ανέφερα, “πάλι καλά. Άλλες φορές ήταν πολύ χειρότερα”.
