"Στην Εθνική δεν παίζουν οι καλύτεροι παίκτες, παίζουν αυτοί που κάνουν την καλύτερη ομάδα"
Την πιθανότητα να επιστρέψει στον πάγκο της Εθνικής σχολίασε στον ΣΠΟΡ FM 94,6 ο Παναγιώτης Γιαννάκης, με αφορμή την μεγάλη επέτειο των δέκα ετών από τον θρίαμβο της γαλανόλευκης επί των ΗΠΑ.
Για το πώς τον κάνουν να νιώθει οι αναμνήσεις από τον Παγκόσμιο του 2006: «Στον αθλητισμό δεν σταματάς να προσπαθείς και να απολαμβάνεις κάθε εμπειρία σου προσφέρει για να γίν εις καλύτερος. Κάναμε εκπληκτικό παιχνίδι κόντρα στις ΗΠΑ. Ήταν συνδυασμός σκληρής δουλειάς, ταλέντου και συνεργασίας των παικτών, επιμονής, υπομονής στο παιχνίδι, πίστης και κυρίως απίστευτης συγκέντρωσης. Όλοι όσοι δουλεύαμε για κάθε λεπτομέρεια του παιχνιδιού. Οι ΗΠΑ εκείνη την εποχή είχαν απίστευτα προσόντα, μπορούσαν άνετα να εκμεταλλευτούν κάθε αδράνεια που θα έδειχνες. Καταφέραμε να παίξουμε μπάσκετ-διαφήμιση. Η παρέα αυτή υπερασπίστηκε όλη την ανάπτυξη του διεθνούς μπάσκετ απέναντι στους Αμερικανούς».
Για το τι θυμάται πιο έντονα, το Ευρωπαϊκό του 1987 που κατέκτησε ως παίκτης ή τη νίκη επί των ΗΠΑ στο μουντομπάσκετ του 2006, ως προπονητής: «Πάντα σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι διαφορετικό. Ως αθλητής είναι πιο έντονο συναισθηματικά κάθε παιχνίδι και πρέπει να το ισορροπείς με την προσπάθεια που κάνει η ομάδα και ο προπονητής. Στο Ευρωπαϊκό ήταν μια εποχή που καταφέραμε ένα απίστευτο επίτευγμα. Η κοινωνία ήταν ηττοπαθής, δεν πίστευαν ότι μπορούμε να πρωταγωνιστήσουμε στην Ευρώπη. Πετύχαμε κάτι απρόσμενο. Τώρα ήταν διαφορετικές συνθήκες. Είχαμε φέρει επιτυχίες στον αθλητισμό, δεν μας φαινόταν περίεργο.
Τα παιδιά που παίζουν ΝΒΑ έχουν προσόντα έξω από τα ανθρώπινα. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος τους βλέπει από πολύ μακριά. Το 2006 δείξαμε ότι μπορούμε να αναρριχηθούμε στα ψηλά. Αυτό αποδείχτηκε και εκ των υστέρων, γιατί πολλά παιδιά από την Ευρώπη βρίσκονται στο ΝΒΑ. Με σκληρή δουλειά μπορούμε να τα καταφέρουμε».
Για την σημερινή κατάσταση της Εθνικής: «Πάντα το ελληνικό μπάσκετ είχε ταλέντο. Πάντα παρουσίαζε αναλαμπές επιτυχιών. Η δική μου γενιά είχε συνεχόμενη συμμετοχή για μια δεκαετία, όπως και τα παιδιά που μας διαδέχτηκαν, άφησαν το δείγμα τους έντονα. Και αγωνιστικά και για την αντιμετώπιση του παιχνιδιού. Κάθε φορά πρέπει να γίνεται πιο συστηματικά, να μπορέσουμε να παίξουμε ομαδικά, έτσι που θα αναδεικνύονται τα προσόντα που έχουμε. Κάποιες φορές χανόμαστε σ’ αυτό το κομμάτι. Εκεί θα έπρεπε να εστιάσουμε την προσοχή μας, για να εκμεταλλευτούμε τις αδυναμίες των αντιπάλων και τα προσόντα των παικτών. Αυτό πιστεύω ότι γινόταν στις προηγούμενες γενιές».
Για το αν σκέφτεται να επιστρέψει στην Εθνική: «Είναι τιμή για οποιονδήποτε. Αλλά πρέπει να σε καλέσουν για να γίνει. Δεν θέλω να φέρω σε δύσκολη θέση κανέναν. Η ομάδα χρειάζεται δουλειά, υπομονή και συμπαράσταση. Όταν το 2004 βρεθήκαμε να δουλέψουμε για την Εθνική, με επικεφαλής τον κ. Κολοκυθά, είπαμε ότι αυτά τα παιδιά έχουν ταλέντο, αλλά θέλουν συμπαράσταση. Αν τους μειώναμε την αυτοπεποίθηση για να γίνουν καλύτεροι μέσα από τα λάθη τους, δεν θα είχαμε τα αποτελέσματα που προσδοκούσαμε. Στην Εθνική δεν παίζουν οι καλύτεροι παίκτες, παίζουν αυτοί που κάνουν την καλύτερη ομάδα. Αυτό είναι κάτι που χρειάζεται τη συμπαράσταση όλων, για να δημιουργηθεί μια καλή ομάδα. Έχουμε προσόντα, πιστεύουμε στα παιδιά τα δικά μας, χρειάζεται προσπάθεια και δουλειά».
Πηγή: sport-fm.gr
