Η μεγαλύτερη τιμή στη καριέρα ενός αθλητή είναι ένα ολυμπιακό μετάλλιο. Κι όμως... Κάποιοι επιλέγουν να επιστρέψουν τα μετάλλιά τους, διαμαρτυρόμενοι για την κατάργηση της ελληνορωμαϊκής παλης από τη λίστα των ολυμπιακών αθλημάτων.
Την αρχή έκανε ο Βούλγαρος Βαλεντίν Γιορντάνοφ, χρυσός ολυμπιονίκης στην Ατλάντα το 1996 και χάλκινος τέσσερα χρόνια νωρίτερα στη Βαρκελώνη, στα 52 κιλά. Από τα μεγαλύτερα ονόματα του αθλήματος στη χώρα του, με επτά χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμια πρωταθλήματα ο Γιορντάνοφ επέστρεψε το χρυσό μετάλλιο της Ατλάντα.
Τον ακολούθησε ο Ρώσος Σαγίντ Μουρταζαλίεφ, ο οποίος αποχωρίστηκε για τους ίδιους λόγους το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε στο Σίδνεϊ το 2000, στην κατηγορία των 97 κιλών της ελευθέρας πάλης.
Μάλιστα ο Ρώσος παλαιστής, ο οποίος αποτελεί πλέον μέλος του κοινοβουλίου στη γενέτειρα του, τη δημοκρατία του Νταγκεστάν στο Βόρειο Καύκασο, έστειλε επιστολή στον πρόεδρο της ΔΟΕ Ζάκ Ρόγκ κατά την οποία σχολίαζε την απόφαση της ΔΟΕ “Το άθλημά μας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ολυμπιακού κινήματος και θεμέλιο των αρχαίων και σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Δίχως αυτό οι Ολυμπιακοί Αγώνες σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι ήταν μια δύσκολη απόφαση. Αλλά μόλις το σκέφτηκα λίγο δεν είχα κανένα ενδοιασμό και ακολούθησα το παράδειγμα του Γιορντάνοφ. Ένοιωσα πως έπρεπε να κάνω κάτι για να προσπαθήσω από την πλευρά μου να κρατήσω το αγώνισμα της πάλης στους Ολυμπιακούς Αγώνες” τόνισε ο Ρώσος παλαιστής που είναι πλέον μέλος του κοινοβουλίου στη γενέτειρα του την δημοκρατία του Νταγκεστάν στο Βόρειο Καύκασο.
Τον Μάιο στην Αγία Πετρούπολη, το εκτελεστικό συμβούλιο της ΔΟΕ θα ξεκαθαρίσει ποιο άθλημα μεταξύ της πάλης και άλλων επτά, θα τεθεί σε ψηφοφορία στη σύνοδο της ΔΟΕ τον Σεπτέμβριο στο Μπουένος Άιρες
