H ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει δυο προκλήσεις. Η μια συνδέεται με την κρίση του χρέους και η δεύτερη με την έλλειψη της ρευστότητας. Η κρίση του χρέους από μόνη της, δεν μπορεί να θέσει τη χώρα εκτός τροχιάς ευρώ. Αντίθετα η έλλειψη ρευστότητας είναι ικανή να προκαλέσει την έξοδο, από τη στιγμή που η αρχή της "συλλογικής ευθύνης", όπως αυτή υιοθετήθηκε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1993) εγκαταλειφτεί.
Το σοβαρό λοιπόν πρόβλημα της χώρας εντός του ευρώ, εντοπίζεται στην έλλειψη ρευστότητας, κάτι που αν δε λυθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πρέπει να βρει λύσεις σε εθνικό. Διαφορετικά ο μύθος που ίσχυε έως σήμερα για επιστροφή στη δραχμή, ίσως απομυθοποιηθεί και ζήσουμε τελικά όλοι μας εξελίξεις που δεν έχουμε φανταστεί. Η Αργεντινή σε αυτήν την περίπτωση ίσως ωχριά μπρος στο πείραμα που δοκίμασε η τρόικα στην περίπτωση της Ελλάδας!.
Στο κείμενο που ακολουθεί προτείνεται μια λύση που βελτιώνει τη ρευστότητα ενώ από την άλλη ωθεί την ανάπτυξη πορεία της χώρας.
Κύριο συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας, είναι η αξιοποίηση της γης, ιδίως σε τουριστικές περιοχές. Η αξιοποίηση μεγάλων τουριστικο-οικιστικών σχεδίων μπορεί να υλοποιηθεί με δύο τρόπους: έναν εύκολο αντιαναπτυξιακό, με την πώληση υπαρχόντων ‘φιλέτων’ ελληνικής γης και ένα δεύτερο, αναπτυξιακό, με την δημιουργία και εκμετάλλευση υπερπολυτελών τουριστικο-οικιστικών σχεδίων.
Ένα κύριο μειονέκτημα της χώρας είναι, όπως προαναφέρθηκε, η έλλειψη ρευστότητας. Η δημιουργία ενός νέου τύπου ομολόγων, που θα έχει ως διασφάλιση (Collateral) πολυτελή τουριστικά ακίνητα και τα έσοδα που θα προκύψουν από αυτά, μπορεί να εξυπηρετήσει, εκτός των άλλων, ταυτόχρονα δύο στόχους: Βελτίωση της ρευστότητας και αύξηση των επενδύσεων.
Αναλυτικότερα, τα νέα αυτά ομόλογα, που θα εκδοθούν σε διάφορες μικρές αξίες, θα χρησιμοποιούνται στην αγορά όπως τα ευρώ (ως υποκατάστατο του ευρώ). Το κράτος μέσω των υποχρεώσεών του (π.χ. πληρωμές των εφάπαξ, ή προμηθευτών του Δημοσίου κ.λπ) μπορεί να εισάγει τα ομόλογα αυτά στην αγορά. Αυτά τα ομόλογα, δεκαετούς ή εικοσαετούς διάρκειας θα είναι μετατρέψιμα στους προαναφερθέντες τύπους τουριστικών ακινήτων. Τα ακίνητα αυτά θα κατασκευαστούν μέσω συγχρηματοδοτούμενων σχεδίων κράτους-ιδιωτών (ΣΔΙΤ). Η συμμετοχή του κράτους εντοπίζεται κυρίως στη γη που θα προσφέρει. Κύριοι εταίροι αυτών των κατασκευαστικών σχεδίων θα είναι οι τράπεζες ή ομάδες κατασκευαστών.
Τα σχέδια αυτά μπορεί να είναι :
-Ακριβά ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ-ΟΙΚΙΣΤΙΚΑ συγκροτήματα (βίλες) με δυνατότητα προσέγγισης από ξηρά και θάλασσα, μέσω τεχνιτών καναλιών. Τέτοιες περιοχές υπάρχουν πολλές με κατάλληλες προδιαγραφές, εκτός περιοχών NATURA .
-ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ-ΟΙΚΙΣΤΙΚΑ χωριά, πυκνής δόμησης (π.χ. όπως στη Σαντορίνη), υπερπολυτελούς κατασκευής σε περιοχές χαμηλού κόστους κτίσης.
Κάθε ακίνητο θα διατίθεται έως 50 χρόνια σε περιορισμένο αριθμό ατόμων (1 έως 5 ιδιοκτήτες) που θα έχουν την πλήρη κυριότητά του (δικαίωμα μεταβίβασης, υποθήκευσης, κληρονομιάς κλπ).
Η μέθοδος αυτή, (επωνομαζόμενη ως FRACTIONAL), διάθεσης των ιδιοκτησιών, θα δημιουργήσει πολλαπλάσιες επισκέψεις καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, με συνέπεια τη δημιουργία χιλιάδων μόνιμων θέσεων εργασίας σε όλους τους τομείς επαγγελματικής δραστηριότητας( εστιατόρια, σκάφη κλπ. ),
Η ιδιωτική διαχείριση των εν λόγω σχεδίων θα δώσει τη δυνατότητα να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την μέγιστη δυνατή αγορά υλικών από εγχώριους παραγωγούς, έτσι ώστε να υπάρχει πολλαπλασιαστικό όφελος για την οικονομία.
Οι κάτοχοι των ονομαζόμενων ‘τουριστικών ομολόγων’ μπορούν να επιλέξουν μια από τις δυο εναλλακτικές λύσεις. Πρώτη: Μπορούν να τα ανταλλάξουν έναντι των ανωτέρω κατοικιών κατά το χρόνο της λήξης τους. Δεύτερο: Mε το περάς της δεκαετίας να πάρουν πίσω τα χρήματα τους. Τα κέρδη από την εκμετάλλευση των ακινήτων αυτών, που αποκτά το κράτος λόγω της συμμετοχής του, θα χρησιμοποιηθούν για την εξαγορά των εν λόγω ομολόγων.
Τα οφέλη είναι ευδιάκριτα : Με τα κυκλοφορήσιμα ομόλογα, βελτιώνεται η ρευστότητα στην αγορά, αξιοποιείται η γη μέσω των τουριστικο-οικιστικών εγκαταστάσεων, αναπτύσσεται μια περιοχή και βοηθείται η εγχώρια βιομηχανία. Για τη συγκεκριμένη πρόταση βλ. αναλυτικότερα στο www.dimiourgikoipolites.gr
*O Δημήτρης Μάρδας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημων του ΑΠΘ
