Αν κάτι θυμίζει περισσότερο, ως άθλημα, την αρχαία Ελλάδα, αυτό είναι το ταρτάν του στίβου. Σύμφωνοι, οι αρχαίοι Έλληνες δεν πατούσαν σε δάπεδο από πλαστικό και καουτσούκ, ούτε φορούσαν ειδικά παπούτσια με αερόσολες και "ανάλαφρο" πάτημα για καλύτερες επιδόσεις και αποφυγή ανεπιθύμητων τραυματισμών.
"Μέρος ισοπεδωμένο, σταδίου ή ιπποδρόμου, για ασκήσεις ή τέλεση αγωνισμάτων". Αυτό είναι ο στίβος. Το ίδιο καλούνται και στίβος, στα αρχαία χρόνια.
Όλα τα αγωνίσματα του κλασικού αθλητισμού συγκεντρώνονται στο ταρτάν γύρω από το χωράφι ενός σταδίου, ή ακόμη και μέσα σε αυτό.
Μετά τη λήξη του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Κλειστού Στίβου -τα μονά έτη- και με του αντίστοιχου Παγκόσμιου στα ζυγά, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την πραγματική -και πιο συναρπαστική- δράση του στίβου, του αποκαλούμενου και "βασιλιά των Ολυμπιακών Αγώνων", του κλασικού αθλητισμού, αν θέλετε, με τη μακρά ιστορία.
Ο στίβος έχει maximum συνολικό μήκος μεγαλύτερο των 440 γυάρδων ή 402,34 μέτρων. Η διαμόρφωσή του περιλαμβάνει, από τη μία πλευρά του σταδίου ως την άλλη έναντι μεταξύ τους, δύο ευθύγραμμα τμήματα και δύο καμπύλα καλούμενα "πέταλα" (βιράζ). Αυτός χωρίζεται σε 6 - 8 διαδρόμους (κουλουάρ), που διακρίνονται από τις λευκές διαγραμμίσεις, πλάτους έκαστη από 1,22 μέτρα μέχρι και 1,25 μέτρα.
Στη σύγχρονη εποχή, ο στίβος φέρει επίστρωση από ειδικό βιομηχανικό ελαστομερές κεραμόχρωο υλικό (τάπητα).
Καταβολές του κλασικού αθλητισμού
Οι αγώνες στίβου συναντώνται στο βάθος του χρόνου και ταυτίζονται με την μακραίωνη ελληνική ιστορία. Οι αγώνες του Στίβου αποκαλούνται στα Ελληνικό και ως κλασικός αθλητισμός.
Οι καταβολές του στίβου, κατά άλλους, είναι προϊστορικές. Αθλητικές παραστάσεις αναπαριστώνται σε εσωτερικά κτίσματα και τύμβους του αρχαίου αιγυπτιακού πολιτισμού.
Επίσημη χρονολογία έναρξης της διεξαγωγής αγώνων Στίβου είναι το 776 π.Χ., το οποίο αποτελεί το έτος έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της αρχαιότητας. Σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες διεξήχθη το αγώνισμα του "Ενός Σταδίου (192,27μ.)", το οποίο αντιστοιχεί στο σημερινό αγώνισμα των 200 μέτρων.
Στην Αγγλία του 17ου αιώνα ξαναείδαμε αθλήματα ρίψεων που θύμιζαν τον στίβο των αρχαίων Ελλήνων. Δε διαφωνεί κανείς ότι η Ελλάδα είναι αυτή που παρουσίασε το στίβο στον πλανήτη, αλλά πολλές χώρες είχαν ανάλογες ευαισθησίες και γι' αυτό χρησιμοποίησαν περισσότερο, σε σχέση με άλλες, το ερέθισμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Όπως για παράδειγμα οι ομόσπονδοι αγώνες, από το 1796 έως το 1798, που διεξήχθησαν σε ετήσια βάση, τρεις φορές όλες κι όλες δηλαδή, στη Γαλλία της Γαλλικής Επανάστασης.
Η σημαντικότερη συμβολή στην κυριαρχία του στίβου, η οποία στις μέρες μας δεν είναι πια ευδιάκριτη, παρά μόνο τις ημέρες διεξαγωγής των ανά τέσσερα χρόνια θερινών Ολυμπιακών Αγώνων, είναι εκείνη του Δημητρίου Βικέλα, του ιστορικού προέδρου της Παγκόσμιας Ολυμπιακής Επιτροπής, ο οποίος μαζί με τον Πιερ Ντε Κουμπερτέν προώθησαν την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων.
Τα αγωνίσματα του στίβου είναι γνωστά και σαν κλασικός αθλητισμός, μιας και τα περισσότερα έχουν ρίζες σε ενάλογα αθλήματα που διοργανώνονταν στην κλασική αρχαιότητα. Τα αγωνίσματα του κλασικού αθλητισμού ήταν αυτά που κυριαρχούσαν στην αρχαία εποχή και ιδιαίτερα στους πανελλήνιους αγώνες. Χωρίζονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: στους δρόμους, τα άλματα και τις ρίψεις. Υπεύθυνος φορέας παγκοσμίως για θέματα στίβου είναι η Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου (IAAF) ενώ στην Ελλάδα τα ανάλογα θέματα διαχειρίζεται ο ΣΕΓΑΣ.
Τα αγωνίσματα του στίβου:
Δρόμοι
-Δρόμοι ταχύτητας - Σπριντ (100μ. - 200μ.- 400μ.)
-Δρόμοι με εμπόδια (110μ. - 400μ. ανδρών & 100μ. 400 μ. γυναικών)
-Δρόμοι μεσαίων αποστάσεων (800μ. - 1500μ.)
-3.000 μέτρα με φυσικά εμπόδια (στιπλ)
-Δρόμοι μεγάλων αποστάσεων (5.000μ. - 10.000μ. - -Μαραθώνιος (42.195μ.)
-Βάδην
-Σκυταλοδρομίες (4x100μ. & 4x400μ.)
Άλματα
-Οριζόντια άλματα (άλμα σε μήκος και άλμα τριπλούν)
-Κάθετα άλματα (άλμα σε ύψος και άλμα επί κοντώ)
Ρίψεις
-Σφαιροβολία
-Σφυροβολία
-Ακοντισμός
-Δισκοβολία
