Στη Mahasweta Devi είναι αφιερωμένο το σημερινό doodle της Google
Η Mahasweta Devi έγραψε πάνω από 100 μυθιστορήματα και πάνω από 20 συλλογές διηγημάτων που γράφονται πρωτίστως στη Μπενγκάλι αλλά συχνά μεταφράζονται σε άλλες γλώσσες. Το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο Jhansir Rani, βασισμένο στη βιογραφία του Rani of Jhansi, κυκλοφόρησε το 1956.
Στη Mahasweta Devi (14 Ιανουαρίου 1926 - 28 Ιουλίου 2016) είναι αφιερωμένο το σημερινό doodle της Google.
Η Devi ήταν Ινδή συγγραφέας μυθιστοριογράφος και κοινωνική ακτιβίστρια. Τα αξιοσημείωτα λογοτεχνικά της έργα περιλαμβάνουν τους Χάιαρ Τσουράσιρ Μάα, Ρουτάλι και Αράνιερ Αντχιάρ.
Εργάστηκε για τα δικαιώματα και την ενδυνάμωση των φυλών (Lodha and Shabar) της Δυτικής Βεγγάλης, του Bihar, της Madhya Pradesh και των κρατών Chhattisgarh της Ινδίας. Έχει τιμηθεί με διάφορα λογοτεχνικά βραβεία όπως το βραβείο Sahitya Akademi (στο Bengali), το βραβείο Jnanpith και το βραβείο Ramon Magsaysay μαζί με τα πολιτικά βραβεία της Ινδίας Padma Shri και Padma Vibhushan.
Η Mahasweta Devi γεννήθηκε το 1926 στη Decca της βρετανικής Ινδίας (τώρα Ντάκα, Μπαγκλαντές) από λογοτέχνες γονείς. Ο πατέρας της, Manish Ghatak, ήταν γνωστός ποιητής και μυθιστοριογράφος του κινήματος Kallol, που χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Jubanashwa (Bengali: যুবনাশ্ব). Ο αδελφός της, Γκάτακ, ήταν ο γνωστός σκηνοθέτης Ρίτβικ Γκάτακ.
Η μητέρα της Devi, Νταρίτρι Ντέβι, ήταν επίσης συγγραφέας και κοινωνική λειτουργός των οποίων τα αδέρφια διακρίνονταν σε διάφορους τομείς, όπως ο γλύπτης Sankha Chaudhury και ο ιδρυτής της έκδοσης Οικονομική και Πολιτική Εβδομάδα της Ινδίας, Sachin Chaudhury.
Οι σπουδές της Mahasweta Devi
Η πρώτη σχολή της Mahasweta Devi ήταν στη Ντάκα, η Eden Montessori (1930), αλλά μετά την κατάτμηση της Ινδίας μετακόμισε στη δυτική Βεγγάλη στην Ινδία. Στη συνέχεια σπούδασε στο Midnapur Mission School Girls High School (1935). Κατόπιν έγινε δεκτή στη Σαντινικέτα (1936-1938). Στη συνέχεια σπούδασε στο σχολείο κοριτσιών Beltala (1939-1941) όπου πήρε το πτυχίο της.
Το 1964, άρχισε να διδάσκει η Mahasweta Devi στο Jadavpur της Καλκούτα. Εκείνη την εποχή το κολλέγιο Vijaygarh Jyotish Ray ήταν ένα ίδρυμα για γυναίκες φοιτήτριες της εργατικής τάξης. Κατά την περίοδο αυτή εργάστηκε επίσης ως δημοσιογράφος και ως συγγραφέας.
«Πάντα πίστευα ότι η πραγματική ιστορία γράφεται από τους απλούς ανθρώπους. Συχνά συναντώ την επανεμφάνιση της ιστορίας, με διάφορες μορφές, όπως αυτές της λαϊκής τέχνης, μέσα από μπαλάντες, μύθους που μεταφέρονται από απλούς ανθρώπους από γενιά σε γενιά. ... Ο λόγος και η έμπνευση για το γράψιμό μου είναι εκείνοι οι άνθρωποι γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και χρησιμοποιούνται, και όμως δεν αποδέχονται την ήττα. Για μένα, η ατελείωτη πηγή συστατικών για γράψιμο είναι αυτά τα εκπληκτικά ευγενή, ταλαιπωρημένα ανθρώπινα όντα. Γιατί πρέπει να ψάξω για την πρώτη ύλη μου αλλού, όταν μόλις ξεκινήσω τη γνωρίζω ήδη;», συνήθιζε να λέει η ίδια για το έργο της.
Η Mahasweta Devi έθιξε το θέμα των διακρίσεων, που υφίστανται οι φυλετικοί άνθρωποι στην Ινδία.
Η Devi υποστήριξε το κίνημα κατά της βιομηχανικής πολιτικής του πρώην Κομμουνιστικού Κόμματος της Ινδίας της (μαρξιστικής) κυβέρνησης της Δυτικής Βεγγάλης. Συγκεκριμένα, επέκρινε έντονα την κατάσχεση μεγάλων εκτάσεων γόνιμης γεωργικής γης των αγροτών από την κυβέρνηση, την οποία στη συνέχεια παραχωρούσε σε βιομηχανικές εταιρείες και σε τιμές εξευτελιστικές.
