«Η ταινία αποτελεί φόρο τιμής στο ταλέντο και την ποιότητα του παλιού Χόλιγουντ»
Μια από τις σημαντικότερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, η «Καζαμπλάνκα», γιορτάζει σήμερα τα 75 χρόνια από την πρώτη της προβολή. Η ταινία βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 26 Νοεμβρίου 1942 και γρήγορα έγινε παγκόσμια επιτυχία, ενώ κέρδισε και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας το 1944.
Σκηνοθετημένη από τον Μάικλ Κερτίζ, η ταινία είναι εμβληματική: η ιστορία μιας καταστροφικής ερωτικής ιστορίας μεταξύ του Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ και της Ίνγκμαρ Μπέργκμαν στους ρόλους του Ρικ Μπλέιν και της Ίλσα Λουντ, η αγάπη των οποίων θυσιάστηκε στη μάχη κατά των ναζί, στην πόλη της Καζαμπλάνκα που ελεγχόταν από την κυβέρνηση του Βισί.
Το σενάριο έγραψαν ο Χάουαρντ Κοχ μαζί με τον Τζούλιους Έπσταϊν και τον δίδυμο αδελφό του Φίλιπ, με κάποιες ατάκες να έχουν μείνει ιστορικές, όπως το «θα έχουμε πάντα το Παρίσι».
Οι Βρετανοί βουλευτές την έχουν επιλέξει ως την πιο αγαπημένη τους ταινία όλων των εποχών, σύμφωνα με δημοσκόπηση του 2006, ενώ το American Film Institute την έχει κατατάξει τρίτη στον κατάλογο με τις πιο σημαντικές αμερικανικές ταινίες.
Το 2012 το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας του Κερτίζ πουλήθηκε προς 2,1 εκατομμύρια δολάρια σε δημοπρασία στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνιας, ενώ το διάσημο πιάνο που βρισκόταν στο καφέ του Ρικ πωλήθηκε προς 3,4 εκατομμύρια δολάρια σε άλλη δημοπρασία δύο χρόνια αργότερα.
Πολλές φήμες κυκλοφορούν σχετικά με τα γυρίσματα της «Καζαμπλάνκα», με μία από αυτές να αφορά τη χημεία και στην πραγματική ζωή μεταξύ των δύο βασικών της πρωταγωνιστών, της Μπέργκμαν και του Μπόγκαρντ. Κάτι που όμως διαψεύδουν διάφορα μέλη των οικογενειών τους, όπως η Ιζαμπέλα Ροσελίνι, κόρη της Μπέργκμαν, και η Λορίν Μπακόλ, σύζυγος του Μπόγκαρντ.
Η Μπέργκμαν, που πέθανε το 1982 σε ηλικία 67 ετών, δεν ήθελε να πρωταγωνιστήσει στην «Καζαμπλάνκα», όμως δέχθηκε αφού της αρνήθηκαν τον ρόλο που επιθυμούσε πραγματικά στην ταινία «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» του Σαμ Γουντ. Μάλιστα ο ρόλος στην «Καζαμπλάνκα» της δόθηκε, αφού τον αρνήθηκε η πρώτη επιλογή των παραγωγών, η Χέντι Λαμάρ.
Οι ιστορικοί του κινηματογράφου επισημαίνουν ότι το σενάριο γραφόταν και ξαναγραφόταν στη διάρκεια των γυρισμάτων, με αποτέλεσμα η Μπέργκμαν να μην γνωρίζει την τύχη του χαρακτήρα της: θα καταλήξει με τον Ρικ ή με τον Βίκτορ Λάζλο τον ρόλο που ενσάρκωνε ο Πολ Χένριντ. Πίεζε για απαντήσεις τους σεναριογράφους, όμως και εκείνοι δεν έιχαν ιδέα.
«Η “Καζαμπλάνκα” αποτελεί φόρο τιμής στο ταλέντο και την ποιότητα του παλιού Χόλιγουντ και τη διαχρονικότητα των ταινιών που παρήγαγαν τα κινηματογραφικά στούντιο στο απόγειό τους», σχολιάζει η Νόρα Φιόρε, συντάκτρια του ιστολογίου Nitrate Diva που είναι αφιερωμένο στον κλασικό κινηματογράφο.
