Η πραγματική ιστορία πίσω από τον περίφημο πίνακα Μόνα Λίζα
Ήταν 3 Νοεμβρίου. Ο ζάμπλουτος έμπορος από τη Βενετία Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο συναντά έναν ανερχόμενο – πλην με πολύ καλές συστάσεις και δείγματα δουλειάς- καλλιτέχνη με το όνομα Λεονάρντο. Και του δίνει μια παραγγελία: να ζωγραφίσει το πορτραίτο της συζύγου του (εμπόρου) Λίζα ντελ Τζιοκόντο-Γκεραρντίνι.
Ο Φρανσέσκο και η Λίζα είχαν μόλις μετακομίσει σε νέο σπίτι και, όπως επέβαλε το έθιμο της εποχής, τα πορτραίτα τους έπρεπε να κοσμούν την πολυτελή τους κατοικία.
Λίγες μέρες μετά, ο Λεονάρντο πιάνει τα πινέλα του και ζωγραφίζει το πορτραίτο. Ο πίνακάς του άλλαξε την ιστορία, σήμερα θεωρείται το πλέον γνωστό και αναγνωρίσιμο έργο ζωγραφικής που υπήρξε ποτέ: η Μόνα Λίζα.
Ο ζωγράφος δεν ήταν άλλον από το Λεονάρντο Ντα Βίντσι βεβαίως.
Από το 1503, οπότε ο Ντα Βίντσι έβαλε την πρώτη πινελιά στη «Μόνα Λίζα», η ταυτότητα της γυναίκας με το διασημότερο χαμόγελο όλων των εποχών αναγνωρίστηκε μόλις το 2005. Την αποκάλυψη έκαναν οι ιστορικοί του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης, το 2005, αφότου ένας από αυτούς ανακάλυψε ένα σημείωμα του 1503 το οποίο είχε γράψει ο Αγκοστίνο Βεσπούτσι.
Οι φήμες έφτασαν να λένε ότι η Μόνα Λίζα ήταν ο εραστής του Ντα Βίντσι
Ωστόσο, τον διάσημο πίνακα περιέβαλλαν μέσα στους αιώνες μια σειρά ιστοριών που προσπαθούσαν να απαντήσουν στο ερώτημα «ποια είναι η πραγματική Μόνα Λίζα;».
Η φήμη του πίνακα ήταν τέτοια που ακόμη και ο πατέρας της ψυχανάλυσης, Σίγκμουντ Φρόυντ, καταπιάστηκε με αυτόν και κατέληξε στη θεωρία ότι το περίφημο μειδίαμα της γυναίκας ήταν αποτέλεσμα ανάκλησης ανάμνησης της μητέρας του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Κατερίνας.
Άλλοι είπαν ότι επρόκειτο για την αυτοπροσωπογραφία του Ντα Βίντσι, που ο ίδιος μεταμφίεσε τον εαυτό του σε γυναίκα ενώ, σε ένα ακόμη πιο πικάντικο σενάριο, κάποιοι ισχυρίστηκαν πως ήταν ο αγαπημένος εραστής του Ντα Βίντσι.
Όπως συμβαίνει συχνά σε μεγάλους καλλιτέχνες, ο Ντα Βίντσι δεν ήταν ποτέ ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα του πίνακα, και έτσι πολλές φορές τον παράτησε ημιτελή. Τον ολοκλήρωσε μόλις λίγο πριν το θάνατο του, το έτος 1519.
Ο ντελ Τζιοκόντο δεν πήρε ποτέ στα χέρια του τον πίνακα που είχε παραγγείλει. Ωστόσο, ο τότε βασιλιάς της Γαλλίας, Φραγκίσκος Α΄, αγόρασε τον πίνακα και τον τοποθέτησε στο παλάτι της Fontainebleau, όπου παρέμεινε έως ότου δόθηκε στον Λουδοβίκο ΙΔ'. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ μετέφερε το έργο στο Παλάτι των Βερσαλλιών. Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, μεταφέρθηκε στο Μουσείο του Λούβρου. Ο Ναπολέοντας τοποθέτησε το έργο στο δωμάτιό του, στο Παλάτι του Κεραμεικού. Αργότερα ο πίνακας επεστράφη στο Μουσείο του Λούβρου. Κατά τη διάρκεια του Γαλλοπρωσικού Πολέμου (1870-1871) μεταφέρθηκε από το Λούβρο στο Brest Arsenal.
Μετά από μια σειρά περιπετειών (κλοπές κ.ά.) η Μόνα Λίζα εκτίθεται σήμερα στο μουσείο του Λούβρου και αποτελεί ιδιοκτησία του Γαλλικού Κράτους.
