Οι περισσότεροι θα σου προτείνουν να μην πας. Σίγουρα θα σε αποτρέψουν λέγοντάς σου ότι η συγκεκριμένη όαση πρασίνου στην καρδιά της πόλης είναι «απάτη».
Γράφει η Ελπίδα Πιτάκη
Γιατί να τους πιστέψεις, ωστόσο, αν προηγουμένως δεν την επισκεφτείς ο ίδιος και ανακαλύψεις ιδίοις όμμασι ότι οι Έλληνες είμαστε πάντα της υπερβολής;
Εντάξει δεν βρίσκεσαι στους φημισμένους και ολάνθιστους κήπους Keukenhof Gardens στην Ολλανδία με τα περισσότερα από 800 είδη τουλίπας, ούτε στους Koishikawa Korakuen Gardens στο Τόκιο με τις ανθισμένες κερασιές και τις λίμνες με τα νούφαρα.
Βρίσκεσαι, ωστόσο, στο κέντρο της Αθήνας, μια ανάσα από το πολύβουο κέντρο της πόλης και έχεις την δυνατότητα να απολαύσεις καταπράσινες εικόνες, να παρατηρήσεις διάφορα είδη πτηνών και ζώων, να θαυμάσεις αρχαία ερείπια και προτομές επιφανών Ελλήνων.
Να περάσεις στο κάτω κάτω ευχάριστα την Κυριακή (αν έχεις την δυνατότητα προτίμησε μία καθημερινή για να αποφύγεις την πολυκοσμία) με την παρέα σου.
Γιατί, λοιπόν, να μην ζήσεις μία από τις πιο ευχάριστες εμπειρίες που σου προσφέρονται στην πόλη -και μάλιστα δωρεάν- που στην τελική μόνο να σου προσφέρουν θετικά μπορούν; Αν είσαι από τους «διαβασμένους», σίγουρα θα κατάλαβες ότι αναφερόμαστε στον Εθνικό Κήπο, μεταξύ της Βουλής των Ελλήνων και του Ζαππείου.
Μπορεί να μην το γνωρίζεις, όπως και εμείς, αλλά η αρχική ονομασία του Εθνικού Κήπου ήταν «Βασιλικός Κήπος» ή «Κήπος της Αμαλίας», στην οποία άλλωστε οφείλεται και η ύπαρξή του. Για την δημιουργία του μεταφέρθηκαν 15.000 καλλωπιστικά φυτά από τη Γένοβα και πολλά ακόμη αυτοφυή είδη από την Εύβοια και το Σούνιο, ενώ η ολοκλήρωση της διαμόρφωσής του πραγματοποιήθηκε το 1917.
Τις πρώτες φυτευτικές εργασίες ανέλαβε ο βαυαρός γεωπόνος Σμάρατ, ενώ στη συνέχεια τα ηνία πέρασαν στον Γάλλο κηποτέχνη Φ. Μπαρό, ο οποίος ευθύνεται και για την διαμόρφωση των κήπων του Ντολμά Μπαξέ στην Κωνσταντινούπολη. Το κοινό απέκτησε ελεύθερη πρόσβαση σε αυτόν το 1923, ενώ η σημερινή ονομασία του καθιερώθηκε με υπουργικό διάταγμα το 1927.
Εμείς τον επισκεφτήκαμε (για πρώτη φορά) την προηγούμενη Κυριακή (εξ ου και η συμβουλή για την πολυκοσμία) και παρότι ήμασταν αρκετά επιφυλακτικοί για το τι θα αντικρίζαμε (ένα ρεπορτάζ στην τηλεόραση την προηγούμενη ημέρα ήταν αρκετό για να μας αποθαρρύνει εντελώς) μείναμε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Δύο ώρες ήταν αρκετές, λοιπόν, για να μας φτιάξουν την μέρα με τον καλύτερο τρόπο.
