Μια νέα θεωρία για την τραγική εξαφάνιση του Boeing 777
Έχουν περάσει πάνω από δύο χρόνια από τότε που η πτήση MH370 των Malaysia Airlines χάθηκε από τα ραντάρ και ακόμα δεν έχει υπάρξει μια ξεκάθαρη εξήγηση για το τι συνέβη στο μοιραίο αεροσκάφος και τους 239 επιβαίνοντες του.
Σύμφωνα με μια νέα θεωρία, η τραγική εξαφάνιση του Boeing 777 ίσως πιθανώς να ήταν πράξη ηρωισμού και θυσίας εκ μέρους του πιλότου.
Ο Αυστραλός Michael Gilbert, που έχει αφιερώσει 18 μήνες στη διερεύνηση τυχόν τεχνικών προβλημάτων που ίσως οδήγησαν στη μυστηριώδη εξαφάνιση του αεροσκάφους, εκτιμά πως το αεροσκάφος έπιασε φωτιά στη διάρκεια της πτήσης αναγκάζοντας τον κυβερνήτη Zaharie Ahmad Shah να χαράξει πορεία μακριά από πυκνοκατοικημένες περιοχές.
Ειδικοί έχουν στο παρελθόν επιρρίψει στον πιλότο την ευθύνη για την εξαφάνιση του αεροσκάφους, κατηγορώντας τον πως το έριξε επίτηδες στον Νότιο Ινδικό ωκεανό.
Ο Gilbert εξέτασε αρχεία σχετικά με το ιστορικό πτήσεων του αεροσκάφους 9M-MRO για να στηρίξει τη θεωρία του πως προβληματική πηγή θέρμανσης στο μπροστινό τζάμι του αεροσκάφους πυροδότησε τη φωτιά.
«Μια τέτοια φωτιά μπορεί να εξηγήσει τόσο τη διακοπή της αναμετάδοσης σήματος όσο και τη διακοπή στις δορυφορικές επικοινωνίες», εξηγεί στη Daily Mail.
Ο ίδιος υποπτεύεται πως μια φλόγα στο αεροσκάφος που εκτελούσε στην πτήση MH370 το ανάγκασε να αλλάξει ρότα προς το Πενάνγκ ενώ η διαρροή οξυγόνου στο κόκπιτ συνέβαλλε στην ταχεία εξάπλωση της φωτιάς.
«Με την πρώτη ένδειξη καπνού η αρχική αντίδραση του πληρώματος θα ήταν να ρίξουν τις μάσκες οξυγόνου», προσθέτει, «πιστεύω πως και ο πιλότος σηκώθηκε από τη θέση του για να πάρει το πυροσβεστήρα που βρίσκεται μέσα στο κόκπιτ. Θα συνειδητοποίησε πως δεν υπήρχε τρόπος να χειριστεί ο ίδιος το αεροσκάφος. Δεν είχε τα όργανα στη διάθεσή του, ήταν νύχτα, δεν είχε φεγγάρι και μπορούσε να μείνει στο κόκπιτ μόνο για λίγο, τα αποθέματα οξυγόνου τελείωναν».
Με την Πενάνγκ από τη μία και τα Στενά Μαλάκα από την άλλη, υποπτεύεται πως ο πιλότος απλώς κατηύθυνε το αεροσκάφος στην ασφαλέστερη πορεία.
«Πιστεύω πως ο πιλότος επέλεξε να κάνει ό,τι έκαναν και πολλοί συνάδελφοί του σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο εξωτερικό: να στείλει το αεροσκάφος μακριά από κατοικημένες περιοχές» εκτιμά ο Gilbert.
«Προς το τέλος της πτήσης πιστεύω πως τελείωναν και τα καύσιμα κι έτσι το αεροσκάφος κατέπεσε περίπου 200 χιλιόμετρα μακριά από την περιοχή όπου επικεντρώθηκαν οι έρευνες» σημειώνει.
