Το άρθρο που σήκωσε θύελλα
Ο Χριστόφορος Βερναρδάκης αντέδρασε με μάλλον ακραίο τρόπο σε ανάρτηση στη σελίδα του στο Facebook. O Πρόεδρος των Ολυμπιονικών με αναπηρία Σίμος Παλτσανιτίδης, διαμένει στη Χίο, σχολίασε μια ανάρτηση του Αναπληρωτής υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης και ο τελευταίος τον αποκαλεί ρατσιστοειδές τύπο ενώ τον μπλόκαρε αποκαλώντας τον φασιστάκι της πλάκας.
O Χρ.Βερναρδάκης είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ στο αντικείμενο «Πολιτική Ανάλυση: Κόμματα και Πολιτική Συμπεριφορά».
Δείτε το άρθρο που ανέβασε και τα σχόλια που ακολουθούν:
"Θείος Μαρξ και θεϊκός Αρθούρος
Με δεδομένο ότι η Δεξιά γνώριζε, γνωρίζει και πάντα θα γνωρίζει ποιος είναι ο εχθρός της (και αυτό είναι το μοναδικό προσόν που κατέχει με βεβαιότητα) και με δεδομένο ότι η Αριστερά μαστίζεται διαρκώς από έναν απίστευτο σουρεαλισμό όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, αντιγράφω λίγες γραμμές που αφορούν εμάς (όχι άμεσα εκείνους) και ο καθείς ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Πρόκειται για μια επιστολή του Θείου Κάρολου στον Αβραάμ Λίνκολν το Δεκέμβριο του 1864 σχετικά με τον αμερικανικό εμφύλιο. Υπενθυμίζω ότι ο Θειούλης υπήρξε ο μείζων θεωρητικός του ταξικού αγώνα και, ως εκ τούτου, αν σε κάποιους μυρίζει ρεφορμισμός να τρέξουν γρήγορα σε ωτορινολαρυγγολόγο. Υπενθυμίζω ακόμη ότι ο αμερικανικός εμφύλιος ήταν αιματηρότατη σύγκρουση ανάμεσα στον κεφαλαιοκρατικό Βορρά και στον δουλοκτητικό Νότο. Για να δούμε τι λέει ο Θειούλης:
«Όταν η ολιγαρχία 300.000 δουλοκτητών τολμά να γράψει για πρώτη φορά στα χρονικά του κόσμου τη λέξη δουλεία στη σημαία μιας ένοπλης εξέγερσης• όταν στο ίδιο έδαφος από το οποίο σε λιγότερο από έναν αιώνα νωρίτερα ξεπήδησε η σκέψη μιας μεγάλης δημοκρατικής πολιτείας, πάνω στο οποίο έγινε η πρώτη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και από το οποίο δόθηκε η πρώτη ώθηση για την ευρωπαϊκή επανάσταση του 18ου αιώνα• όταν πάνω σε αυτό το ίδιο έδαφος η αντεπανάσταση κόμπαζε με συστηματική εμβρίθεια ότι θα ανατρέψει ‘τις κυρίαρχες ιδέες από την εποχή της ίδρυσης του παλαιού συντάγματος’ και θεωρούσε ‘τη δουλεία σαν έναν ευεργετικό θεσμό’ -μάλιστα σαν τη μοναδική λύση του μεγάλου προβλήματος των σχέσεων της εργασίας με το κεφάλαιο και ανακήρυσσε κυνικά το δικαίωμα ιδιοκτησίας επί των ανθρώπων σαν τον ‘ακρογωνιαίο λίθο του νέου οικοδομήματος’• τότε οι εργάτες της Ευρώπης κατανόησαν αμέσως … ότι η εξέγερση των δουλοκτητών θα σήμανε το συναγερμό για μια γενική σταυροφορία της ιδιοκτησίας εναντίον της εργασίας και ότι για τους ανθρώπους της εργασίας, εκτός από τις ελπίδες τους για το μέλλον, ετίθεντο σε διακινδύνευση και οι παρελθούσες κατακτήσεις τους σε αυτό τον μνημειώδη αγώνα στην άλλη όχθη του ωκεανού»
Και η επιστολή κλείνει με τον Θειούλη να χαιρετίζει εκ μέρους όλων των εργατών της Ευρώπης τον Αβραάμ που θα «οδηγήσει την πατρίδα του μέσα από έναν απαράμιλλο αγώνα στη σωτηρία μιας υποδουλωμένης φυλής και στην αναδιαμόρφωση του κοινωνικού κόσμου».
Αυτά ο Θείος, αλλά εμείς έναν αιώνα μετά, στην αποδώ όχθη του ωκεανού, κινούμαστε στο «τρία πουλάκια κάθονταν και ρούφαγαν ταμπάκο».
Και επειδή ξεκίνησα με σουρεαλισμό θα τελειώσω με έναν πρόγονό του: σαν σήμερα γεννήθηκε το 1854 το ωραιότερο κωλόπαιδο της σύγχρονης ποίησης, ο Αρθούρος Ρεμπώ.
Δύο μικρές στροφές από ποίημά του τις ημέρες της Παρισινής Κομμούνας (Μάιος 1871), σε μετάφραση Γιώργου Σπανού (εκδόσεις Πλέθρον):
Ο ποιητής θ’ αδράξει το λυγμό των Ατίμων,
Των Σκλάβων το μίσος, των Κολασμένων την κραυγή,
Κι αχτίνες έρωτα θα μαστιγώσουν τη Γυναίκα.
Κι οι στροφές θα χιμήξουν : Δείτε! Μα δείτε ω Ληστές!
- Κοινωνία, όλα καλά – Τα όργια
Κλαίνε τον αρχαίο τους ρόγχο στ’ αρχαία μπορντέλα•
Και τα φώτα του δρόμου παραμιλάνε στα κόκκινα ντουβάρια,
Φλογίζοντας πένθιμα κατά τον θαμπό ουρανό!
ΥΓ: Αριστερά, όλα καλά"
Πηγή: chiosin.gr
