«Η δικτατορία των συνταγματαρχών και η αποκατάσταση της δημοκρατίας», μια έκδοση αυτογνωσίας από το Ίδρυμα της Βουλής
Η δικτατορία ήταν η φύτρα της διαπλοκής: Από τότε άρχισε να ξεφυτρώνει η πολιτική διαφθορά, υποστηρίζει ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, οικονομολόγος Πάνος Καζάκος στην εισήγησή του με θέμα «Πολιτικοί Θεσμοί και Οικονομική Ανάπτυξη: Η εμπειρία της δικτατορίας 1967 - 1974», που συμπεριλαμβάνεται στον τόμο «Η δικτατορία των συνταγματαρχών και η αποκατάσταση της δικτατορίας», ο οποίος κυκλοφόρησε από το Ίδρυμα της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία και συμπεριλαμβάνει 35 εισηγήσεις στο συνέδριο για την τεσσαρακοστή επέτειο αποκατάστασης της δημοκρατίας.
«Επί δικτατορίας εμφανίζονται συμπτώματα παράνομου πλουτισμού των κατόχων θέσεων εξουσίας» τονίζει ο καθηγητής υπογραμμίζοντας ότι το φαινόμενο... «του πολιτικού επιχειρηματία, που θα διογκωθεί πολύ αργότερα, θεμελιώθηκε σε αυτή την εποχή της ακραίας παρανομίας». Στην ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανάλυσή του, καταρρίπτει την ακροδεξιά μυθολογία, (που θέριεψε μετά την χρεοκοπία του 2010), πως δήθεν οι κινηματίες στρατιωτικοί ήταν υπεράνω διαφθοράς, προνομίων και πατρωνίας.
Ο συγγραφέας τεκμηριώνει ότι αυτοί που επαγγέλθηκαν την κατάρρευση του φαύλου πολιτικού συστήματος ενέδωσαν γρήγορα στους πειρασμούς τέτοιων πρακτικών, φροντίζοντας για τον διορισμό των συγγενών τους, των υποστηρικτών τους και των ανθρώπων του στενού τους περιβάλλοντος. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι αμέσως μετά το πραξικόπημα της 21 Απριλίου 1967, η χούντα με τον... αναγκαστικό νόμο διπλασίασε το μισθό του πρωθυπουργού και των υπουργών, ενώ σε άσχετους περί τη διαχείριση δημοσίων λειτουργιών αξιωματικούς ανατέθηκαν κορυφαία υπουργεία (19 σε σύνολο 97 των κυβερνήσεων Παπαδόπουλου), διοικήσεις οργανισμών, νομαρχιών, ιδρυμάτων και επιχειρήσεων (24 σε σύνολο 95).
Πρόκειται για μία ιστορική έκδοση 658 σελίδων, με εκατοντάδες παραπομπές σε πηγές και ευρετήριο ονομάτων, που διερευνά από όλες τις πλευρές τη θλιβερή εποχή της δικτατορίας, εποχή όχι πολύ γνωστή στις νεότερες γενιές.
Το συνέδριο οργανώθηκε τον Νοέμβριο του 2014 σε αίθουσα της Βουλής δίδοντας τον λόγο σε ιστορικούς, πολιτικούς επιστήμονες, διεθνολόγους, νομικούς, δημοσιογράφους για «να φωτίσουν με νέο φως πολλές πτυχές στοχεύοντας στην προαγωγή της αυτογνωσίας και τον αναστοχασμό» όπως σημειώνει στον πρόλογο ο καθηγητής Παύλος Σούρλας, γενικός γραμματέας του Ιδρύματος.
Μερικοί ενδεικτικοί τίτλοι των προσεγγίσεων από ειδικούς επιστήμονες:
Aπαρχές και χαρακτήρας της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Μία επανεκτίμηση. (Ευάνθης Χατζηβασιλείου)
Η δικτατορία της 21ης Απριλίου και η ιδεολογική προετοιμασία για την αποδοχή της. (Δέσποινα Ι. Παπαδημητρίου)
Ο γεωπολιτικός μιλιταρισμός και η μεταπολεμική πολιτική ιστορία της Ελλάδας. (Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος)
Το κίνημα της 21ης Απριλίου 1967 και η «θεωρία» του. (Θάνος Βερέμης)
Μόνιμο καθεστώς ή παρένθεση; Κενό νομιμοποίησης, κρίση στρατηγικής και η αποτυχία της ελεγχόμενης πολιτικοποίησης, 1970-1973. (Σωτήρης Ρίζας)
Οι σχέσεις του Στέμματος με τη δικτατορία των συνταγματαρχών. (Κωνσταντίνα Ε. Μπότσιου)
Η Εκκλησία κατά τη δικτατορία και στη μεταπολίτευση: Η δικτατορία στην Εκκλησία. (Ιωάννης Μ. Κονιδάρης)
Αντίσταση - αντιπολίτευση: O Tύπος, η λογοκρισία, η (αντι)προπαγάνδα. (Γιάννης Τζαννετάκος)
Οι τρεις παρεμβάσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή στη διάρκεια του καθεστώτος της 21ης Απριλίου. (Κωνσταντίνος Σβολόπουλος)
«Φαύλοι» αλλά χρήσιμοι: Οι Απριλιανοί και ο πολιτικός κόσμος. (Δημήτρης Παπαδιαμάντης)
Πολιτικοί και δικτατορία της 21ης Απριλίου: Μία απόπειρα απογραφής. (Λεωνίδας Καλλιβρετάκης)
Πολιτική διάσωσης των παραδοσιακών οικισμών: Κατά και μετά τη δικτατορία. (Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη)
Δίκες και βασανιστήρια στη διάρκεια της δικτατορίας. (Χριστόφορος Δ. Αργυρόπουλος)
Αντιδικτατορικός αγώνας στο εξωτερικό (1967-1974).
Η περίπτωση της Δυτικής Γερμανίας. (Βαγγέλης Καραμανωλάκης)
Εισηγήσεις, άλλες συμβατικές και άλλες στοιχειοθετημένες. Όπως αυτή του Βαγγέλη Καραμανωλάκη για τον ρόλο του αντιστασιακού Τύπου στη δυτική Γερμανία, όπου εκδόθηκαν τα περισσότερα αντιχουντικά έντυπα.
Σε σύνολο 361 εντύπων που έχουν καταγραφεί συνολικά, τα 60 κυκλοφόρησαν εκεί, τα 47 στη Γαλλία, τα 23 στην Αγγλία.
Από τα οποία έντυπα δεν έλειψαν και οι ενδοαντιστασιακές έριδες...
