«Και τότε και τώρα το "ΟΧΙ" του ελληνικού λαού είναι ένα τεράστιο "ΟΧΙ" στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο»
«Και τότε και τώρα το «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού είναι ένα τεράστιο «ΟΧΙ» στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στον καπιταλισμό που γεννά τον φασισμό, την φτώχεια, την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Χρόνια πολλά!» δήλωσε για την 28η Οκτωβρίου 1940, ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.
Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την εξής ανακοίνωση για την 28η Οκτωβρίου 1940:
«Η εισβολή των στρατευμάτων της φασιστικής Ιταλίας τα ξημερώματα της 28ης Οκτώβρη 1940 αποτέλεσε το εναρκτήριο γεγονός – ορόσημο μιας περιόδου που θα οδηγούσε στο δράμα της τριπλής φασιστικής κατοχής, αλλά και στην αφύπνιση και ηρωική μαζική δράση των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Αυτή η δράση, μαζί με τον τιτάνιο αγώνα και τις θυσίες της ΕΣΣΔ και του Κόκκινου Στρατού, των παρτιζάνικων κινημάτων και των λαών σε όλη την Ευρώπη, οδήγησε τελικά στην απελευθέρωση της Αθήνας και όλης της χώρας -τα 80 χρόνια από την οποία τίμησε πριν λίγες μέρες το ΚΚΕ- και στη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των λαών.
Είναι πολλά αυτά που έχει να διδαχθεί ο λαός και η νεολαία από εκείνη την περίοδο, ιδιαίτερα σήμερα που η φωτιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου έχει ανάψει για τα καλά στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και στις συνολικά 56 συγκρούσεις που είναι ενεργές σε όλον τον πλανήτη, αριθμός που είναι ο μεγαλύτερος που έχει καταγραφεί μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Άλλωστε, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο Πρώτος, ήταν το αποτέλεσμα των μεγάλων αντιθέσεων που συγκλόνιζαν και τότε το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα με επίδικο τον έλεγχο των αγορών και των σφαιρών επιρροής, αντιθέσεις που εντάθηκαν μετά το ξέσπασμα της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Ταυτόχρονα, στόχος και των δύο ιμπεριαλιστικών μπλοκ, τόσο του “Άξονα”, όσο και των ΗΠΑ – Μ. Βρετανίας και των συμμάχων τους, ήταν η καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης, του πρώτου εργατικού – σοσιαλιστικού κράτους στην Ιστορία, που είχε την καθοριστική συμβολή στη συντριβή του ναζισμού.
Αυτή την ιστορική αλήθεια προσπαθούν ανεπιτυχώς να ξεγράψουν από τη μνήμη των λαών η ΕΕ, οι κυβερνήσεις και όλες οι δυνάμεις του συστήματος, με την προσβλητική θεωρία των “δύο άκρων”, που εξισώνει ανιστόρητα το ναζισμό με τον κομμουνισμό, τους θύτες με τα θύματα. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ακριβώς αντίθετη, αφού στις τότε συνθήκες όξυνσης των ανταγωνισμών και έντασης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, ο φασισμός-ναζισμός, ως γνήσιο τέκνο του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, επιστρατεύτηκε στο πλαίσιο της πολεμικής προετοιμασίας, αλλά και προκειμένου να χτυπηθεί το εργατικό-λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα. Η άνοδος του φασισμού και του ναζισμού στην Ιταλία και τη Γερμανία, αντίστοιχα, στηρίχθηκε στους μονοπωλιακούς ομίλους και στήριξε την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, την ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης.
Η ίδια αλήθεια ισχύει και σήμερα, παρά το γεγονός ότι διάφορες αντιδραστικές και φασιστικές δυνάμεις επιχειρούν να εμφανιστούν ως δήθεν “αντισυστημικές”, αξιοποιώντας και την πλήρη ταύτιση των “νεοφιλελεύθερων” και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, καθώς και της συστημικής “Αριστεράς” με τις βασικές επιλογές της ΕΕ, όπως η αμέριστη στήριξη στο αντιδραστικό καθεστώς Ζελένσκι της Ουκρανίας. Όπως διδάσκει και η ιστορία, κανένα “μέτωπο” με τις υπόλοιπες δυνάμεις του συστήματος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τον φασισμό, αφού η πάλη ενάντια σε αυτόν απαιτεί πάλη ενάντια στο σύστημα που τον γεννά, τον θρέφει και τον επιστρατεύει όταν τον χρειαστεί.
Σήμερα, όλες οι αιτίες που οδήγησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι εδώ, σε συνθήκες μάλιστα που βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγάλη αντιπαράθεση για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, η διαπάλη του ιμπεριαλιστικού μπλοκ ΝΑΤΟ-ΕΕ, παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις, με το υπό διαμόρφωση ανερχόμενο ιμπεριαλιστικό μπλοκ, όπως αποτυπώθηκε και τις προηγούμενες μέρες στη Σύνοδο Κορυφής των BRICS στη Ρωσία.
Η Ελλάδα, με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ και τη στήριξη ή ανοχή όλων των άλλων αστικών κομμάτων, εμπλέκεται σε πολύ επικίνδυνο βαθμό στον πόλεμο ΝΑΤΟ-Ρωσίας στην Ουκρανία, καθώς και στο ιμπεριαλιστικό μακελειό στη Μέση Ανατολή στηρίζοντας το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, σε βάρος του πολύπαθου λαού της Παλαιστίνης και των άλλων λαών της περιοχής. Καμία προσχηματική επίκληση “εθνικού συμφέροντος” δεν μπορεί να δικαιολογήσει αυτή τη στάση. Ο λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει από αυτή την εμπλοκή, παρά μόνο σοβαρούς κινδύνους για την ασφάλειά του, μετατρεπόμενος ο ίδιος σε στόχο αντιποίνων. Αντίθετα, η ελληνική αστική τάξη έχει να κερδίσει ένα μεγαλύτερο κομμάτι από την ιμπεριαλιστική λεία, στο πλαίσιο των στόχων της για μετατροπή της χώρας σε κόμβο μεταφοράς εμπορευμάτων και ενέργειας. Ταυτόχρονα, για τα ίδια συμφέροντα, έχει στρωθεί κάτω από ΝΑΤΟϊκή “ομπρέλα” το τραπέζι της διαπραγμάτευσης στα ελληνοτουρκικά, που αντικειμενικά και παρά τον κυβερνητικό εφησυχασμό, συμπεριλαμβάνει τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής άρχουσας τάξης εις βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού.
Άλλωστε, δεν υπάρχουν και δεν υπήρχαν ποτέ κοινά “εθνικά συμφέροντα” σε μια κοινωνία χωρισμένη σε τάξεις. Αυτό αποδεικνύει ολόκληρη η ιστορία της δεκαετίας του 1940, όταν ο λαός βασανίστηκε και έδωσε το αίμα του για την ελευθερία του, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα των Ελλήνων καπιταλιστών και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι ακολούθησαν το βασιλιά και το βρετανικό στρατό στο Κάιρο και το Λονδίνο, αφού φρόντισαν να παραδώσουν τους κρατούμενους κομμουνιστές στις αρχές Κατοχής. Τα συμπεράσματα από αυτή την επική δεκαετία σηματοδοτούν την αναγκαία ενότητα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ψευδεπίγραφη “εθνική ομοψυχία”, πίσω από την οποία κρύβεται η εξαπάτηση του λαού και ο εγκλωβισμός του στους κάθε φορά “εθνικούς στόχους” του κεφαλαίου.
Μέσα στις τότε ζοφερές συνθήκες αποδείχτηκε περίτρανα ότι ο λαός έχει στα χέρια του τη δύναμη για να σταθεί όρθιος, να τα βάλει με αντιπάλους που μπορεί κάποια δεδομένη στιγμή να μοιάζουν άτρωτοι, αλλά δεν είναι, να φτάσει μέχρι και την έμπρακτη αμφισβήτηση της εξουσίας της αστικής τάξης. Το ΚΚΕ, οπλισμένο με τα διδάγματα όλης της ιστορικής του πορείας, θα συνεχίσει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για:
- Να κλείσουν όλες οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές βάσεις του θανάτου που βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος. Να πάψει η χώρα μας να γίνεται ορμητήριο επιθέσεων σε άλλους λαούς και στόχος δυνητικών αντιποίνων.
- Να επιστρέψει η ελληνική φρεγάτα από την Ερυθρά Θάλασσα, η πυροβολαρχία Patriot, το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων που έχουν σταλεί στη Σαουδική Αραβία, να πάψουν να στέλνονται όπλα και τεθωρακισμένα στην Ουκρανία.
- Να πάψουν να χρησιμοποιούνται τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη που έχει χρυσοπληρώσει ο ελληνικός λαός, υποτίθεται για την άμυνα της χώρας, πότε σε ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις με σενάρια πυρηνικού πολέμου και πότε για να επιτηρούν τον εναέριο χώρο τρίτων κρατών απέναντι στη Ρωσία.
- Να προστατευτεί το δικαίωμα των στρατευμένων νέων να εκφράζουν την άποψή τους, ιδιαίτερα όταν αυτή αφορά την επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας και των ίδιων των Ενόπλων Δυνάμεων στις οποίες υπηρετούν, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
- Να εκφραστεί η αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης, να υλοποιηθεί η ομόφωνη απόφαση της ελληνικής Βουλής του 2015 για αναγνώριση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967.
Πάνω από όλα, το ΚΚΕ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για να δυναμώσει το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, για την οικοδόμηση μια μεγάλης κοινωνικής συμμαχίας που με την πάλη της θα θέσει στην ημερήσια διάταξη την ανάγκη συνολικής αποδέσμευσης από τις φυλακές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με τον ίδιο τον εργαζόμενο λαό στην εξουσία, απέναντι στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά φτώχεια, αδικία, καταστροφές και πολέμους».
