Ανοικτό το ενδεχόμενο να υπάρξει καμία συνεργασία που θα δώσει μία μόνιμη λύση
Δυο ημέρες μετά τον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών, που δεν έδωσαν σε καμία πολιτική δύναμη την απόλυτη πλειοψηφία, αλλά έφεραν πρώτη δυναμη σε έδρες την αριστερά, δεύτερη την παράταξη του προέδρου Μακρόν, τρίτη την ακροδεξιά και τέταρτη την παραδοσιακή δεξιά, η Γαλλία βρίσκεται στην φάση της αναζήτησης ενός πρωθυπουργού και ει δυνατόν μιας κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Προς το παρόν ο πρόεδρος της χώρας Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος ετοιμάζεται να αναχωρήσει για τις ΗΠΑ όπου θα λάβει μέρος στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, αποφάσισε να διατηρήσει στη θέση του πρωθυπουργού τον εκλεκτό του Γκαμπριέλ Ατάλ, αναμένοντας, όπως είπε, την «δόμηση» της νέας γαλλικής Εθνοσυνέλευσης. Με την επιστροφή του όμως θα πρέπει να λάβει αποφάσεις και να ορίσει έναν πρωθυπουργό, που αν μη τι άλλο, δεν θα κινδυνεύει να πέσει, μετά από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας των μελών της Εθνοσυνέλευσης.
Υπό κανονικές συνθήκες αυτός θα ήταν ο επικεφαλής της πρώτης σε κοινοβουλευτική δύναμη παράταξης, δηλαδή του Νέου Λαϊκού Μετώπου της αριστεράς. Το πρόβλημα εν προκειμένω είναι ότι τα κόμματα της Αριστεράς, που κατέβηκαν ενωμένα στις βουλευτικές εκλογές του 2022, στη συνέχεια διασπάστηκαν και επανενώθηκαν εσπευσμένα μετά την προ μηνός προκήρυξη των πρόωρων βουλευτικών εκλογών, δεν είχαν κανέναν κοινής αποδοχής επικεφαλής και δυσκολεύονται ακόμα και σήμερα να αποκτήσουν. Η μεγαλύτερη σε αριθμό βουλευτών συνιστώσα του Λαϊκού Μετώπου, η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν Λυκ Μελανσόν, θεωρεί ότι ο νέος πρωθυπουργός θα πρέπει να προέλθει από τους κόλπους της. Ενώπιον αυτού του ενδεχόμενου βουλευτές της παράταξης Μακρόν δήλωσαν σήμερα ότι θα υπερψηφίσουν κάθε πρόταση μομφής κατά κυβέρνησης στην οποία θα υπάρχουν πρόσωπα προερχόμενα από την ριζοσπαστική αριστερά.
Από την άλλη οι σοσιαλιστές θεωρούν και αυτοί ότι ο νέος πρωθυπουργός θα πρέπει να προέλθει από τον δικό τους πολιτικό χώρο, (ήδη δήλωσε έτοιμος ο Γραμματέας τους Ολιβιέ Φορ) προβάλλοντας το επιχείρημα ότι αν στους βουλευτές προστεθούν και οι γερουσιαστές τότε η σοσιαλιστική είναι η μεγαλύτερη σε κοινοβουλευτική δύναμη συνιστώσα της αριστεράς. Προς το παρόν πάντως όλες οι συνιστώσες της αριστεράς συμφωνούν ότι ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας θα πρέπει να προέλθει από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο. Θεωρούν επίσης ότι θα μπορούσε να κυβερνήσει, από κοινού βεβαίως με τον πρόεδρο Μακρόν, χωρίς να διαθέτει την απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, όπως άλλωστε συνέβη και συμβαίνει με τον Γκαμπριέλ Ατάλ.
Εντελώς διαφορετική φαίνεται να είναι ωστόσο η προσέγγιση των πραγμάτων από την προσκείμενη στον πρόεδρο Μακρόν παράταξη, η οποία εκτιμώντας ότι η προεκλογική συνεργασία των κομμάτων της αριστεράς ήταν εντελώς ευκαιριακή, δεν κρύβει ότι επιδιώκει την διάσπαση της με στόχο την δημιουργία μίας μεγάλης κυβερνητικής πλειοψηφίας που θα αφήνει εκτος μόνο τον ακροδεξιό Έθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν και την Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν Λυκ Μελανσόν. Αν η σύμπραξη αυτή επιτευχθεί τότε η παράταξη Μακρόν, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι αυτή θα είναι η σημαντικότερη κοινοβουλευτική δύναμη, υποστηρίζει ότι ο νέος πρωθυπουργός θα πρέπει να προέλθει από τους κόλπους της, τονίστηκε στο ΑΠΕ ΜΠΕ.
Στο μεταξύ οι νεοεκλεγέντες βουλευτές έφθασαν σήμερα Τρίτη, για πρώτη φορά μετά τις εκλογές, στο παλάτι των Βουρβόνων, όπου είναι η έδρα της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, και μεθαύριο θα έχουν το πρώτο πολιτικό τους τεστ, αφού πρέπει να εκλέξουν τον πρόεδρο του Σώματος. Σύμφωνα με τον κανονισμό της Εθνοσυνέλευσης, πρόεδρος της εκλέγεται ο βουλευτής που συγκεντρώνει την απόλυτη πλειοψηφία των μελών της. Αν ωστόσο αυτό είναι ανέφικτο εκλέγεται ο πρώτος σε ψήφους υποψήφιος. Με δεδομένο ότι καμιά πολιτική δύναμη δεν έχει δηλώσει ότι προτίθεται να συνεργαστεί στο θέμα αυτό με την ακροδεξιά, η μόνη περίπτωση να εκλεγεί πρόεδρος του Σώματος έχοντας την απόλυτη πλειοψηφία των μελών του είναι να συνεργαστεί η αριστερά με την παράταξη Μακρόν.
Αν τώρα καμιά παράταξη δεν συνεργαστεί με κάποια άλλη και όλες οι συνιστώσες της αριστεράς συμφωνήσουν σε κοινό υποψήφιο, θα τον εκλέξουν έχοντας την σχετική πλειοψηφία. Αν ωστόσο η παράταξη Μακρόν συνεργαστεί με την παραδοσιακή δεξιά των Ρεπουμπλικάνων τότε θα μπορούσαν και αυτοί να εκλέξουν τον νέο πρόεδρο, αφού από κοινού έχουν μεγαλύτερο αριθμό βουλευτών από αυτόν των κομμάτων της αριστεράς. Η Γαλλία, που ήξερε να λειτουργεί με έναν εκλογικό νόμο ο οποίος φτιάχτηκε για δυο πολιτικές δυνάμεις, αλλά που σήμερα έχει περισσότερες, έχει πλέον εισέλθει σε ένα σύστημα διακυβέρνησης μεταβλητής πολιτικής γεωγραφίας, και σιγά-σιγά αρχίζει να το συνειδητοποιεί.
