Η κάμπια τρώει τις πευκοβελόνες και το δέντρο εμφανίζεται κίτρινο, νωχελικό και άρρωστο
Σε έξαρση βρίσκεται από τον προηγούμενο Μάρτιο το φαινόμενο εισβολής της πευκοκάμπιας στα πεύκα του δάσους του Σέιχ Σου. Η έλλειψη ψεκασμών για την καταπολέμηση του εντόμου που έπρεπε να είχε γίνει μέχρι και τον προηγούμενο Ιανουάριο, αλλά και ο αμειγώς χαρακτήρας του περιαστικού δάσους έχει ως αποτέλεσμα το δάσος να μείνει για άλλη μια χρονιά απροστάτευτο.
Η πευκοκάμπια δεν νεκρώνει τα δέντρα, αλλά τα καταπονεί σε μεγάλο βαθμό. Αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου είναι το πεύκο να έχει άσχημη εμφάνιση, αφού η κάμπια τρώει τις πευκοβελόνες και το δέντρο εμφανίζεται κίτρινο, νωχελικό και άρρωστο. Σε κάποιες περιπτώσεις, όμως, μπορεί το πεύκο να νεκρωθεί από τις δευτερογενείς προσβολές. Αντίδοτο σε αυτή την περίπτωση είναι ο ψεκασμός από αέρος ειδικού φαρμάκου, απόλυτα φιλικό για τις μέλισσες, ενώ θα πρέπει ανάμεσα στα πεύκα να παρεμβάλλονται πλατύφυλλα που θα διακόψουν αυτή τη συνέχεια.“Με αυτό τον τρόπο η κατάσταση θα μετριαστεί ή θα ελαχιστοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό και δεν θα οδηγηθούμε σε νέκρωση των πεύκων”, αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής εργαστηρίου δασοκομίας και πρόεδρος της Ελληνικής δασολογικής εταιρείας, Θεοχάρης Ζάγκας με αφορμή το μεγάλο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με την εμφάνιση της θαυματοποιούς κάμπιας στο περιαστικό δάσος του Σέιχ Σου. “Η παρουσία της πευκοκάμπιας δεν είναι ασυνήθιστη και έχει να κάνει με την μονοκαλλιέργεια που επικρατεί στην περιοχή. Φυσικά αυτό το φαινόμενο δεν το συναντάμε μόνο στο δάσος του Σέιχ Σου, αλλά και σε άλλα δάση όπως του Χορτιάτη και της Θέρμης. Δεν έχει να κάνει με το υψόμετρο και προσβάλει μόνο τα τεχνητά δάση” επισημαίνει ο κ. Ζάγκας.
Από την άλλη, άφησε αιχμές σε βάρος της διεύθυνσης αναδασώσεων Κ. Μακεδονίας για τον σχεδιασμό και τους δασοκομικούς χειρισμούς της φύτευσης των δένδρων του Σέιχ Σου μετά την μεγάλη πυρκαγιά του 1997. “Οταν έγινε ο επανασχεδιασμός του δάσους δεν πάρθηκαν οι σωστές αποφάσεις. Ενώ υπήρχε ένας σωστός σχεδιασμός, αυτός δεν ακολουθήθηκε. Εγιναν λάθος δασοκομικοί χειρισμοί. Θα έπρεπε τότε οπωσδήποτε να μπουν πλατύφυλλα μεταξύ των πεύκων και σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να φυτέψουμε κυπαρίσσι Αριζόνας, όταν στην Ελλάδα έχουμε υπέροχα κυπαρίσσια που ζουν μέχρι και 1000 χρόνια. Ξοδεύτηκαν πολλά χρήματα και δεν έγιναν σωστά πράγματα. Σήμερα το 70% του δάσους προέρχεται από φυσική αναγέννηση, ενώ μόνο στο 30% είχαμε ανθρώπινη παρέμβαση”.
Τελειώνοντας ο Θεοχάρης Ζάγκας επισήμανε ότι υπάρχει λύση. “Θα πρέπει να περιορίσουμε αρκετά τα πεύκα που έχουν προσληφθεί και στη θέση τους θα πρέπει να φυτέψουμε πλατύφυλλα. Η όλη προσπάθεια μπορεί να στηριχθεί σε εθελοντική εργασία, αλλά και σε εργασία συγκεκριμένων φορέων”.
