«Δεν είναι κράτος πρόνοιας αυτό, να μπορέσει να υποστηρίξει ανθρώπους να ζήσουν»
Απόλυτα απογοητευμένος από το Εθνικό Σύστημα Υγείας εμφανίστηκε ο αδελφός του μετεωρολόγου και βουλευτή της ΝΔ, Γιάννη Καλλιάνου, Χρήστος, μετά τον θάνατο του πατέρα τους στο νοσοκομείο «Αττικόν».
Ο γιατρός Χρήστος Καλλιάνος μιλώντας στον Alpha και την εκπομπή TLive, δήλωσε ότι η διασωλήνωση του πατέρα του έγινε για το «θεαθήναι», ενώ ανέφερε, πως δεν ζήτησε ποτέ την τοποθέτηση του πατέρα του σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, αλλά σε Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας. «Δεν αποφάσιζε ο καθηγητής να τον βάλει στην πλατφόρμα της μονάδας, να μας δώσει αυτή την ελπίδα. Δεν ήθελα να πάει στην πλατφόρμα ο πατέρας μου και να πεθάνει ένα παιδί 20 χρονών. Δεν ζήτησα ποτέ ΜΕΘ, ζήτησα ΜΑΦ. Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας δηλαδή, σε κάποιο νοσοκομείο που έχουν. Τον "στεγνώνανε" συνέχεια με αιμοκαθάρσεις» ανέφερε χαρακτηριστικά ο αδελφός του Γιάννη Καλλιάνου.
«Δεν υπάρχει δημόσιο σύστημα υγείας, έχουν καταλυθεί τα πάντα. Και αν ο υπουργός ή ο πρωθυπουργός ευαγγελίζονται κάτι άλλο, ας έρθουν να μου το πουν τετ – α – τετ. Τους προκαλώ με τις γνώσεις και το ήθος που έχω» είπε οργισμένος και συνέχισε λέγοντας: «Ο μπαμπάς μου πέθανε αβοήθητος με το αίσθημα της πνιγμονής και της δύσπνοιας και αυτό το αίσθημα του επικείμενου θανάτου επί πέντε μέρες. Έγινε αδύναμη η καρδιά του και η διασωλήνωση έγινε για το θεαθήναι. Ο καθηγητής αρνιόταν τα πάντα. Ήταν πάρα πολύ αλαζόνας απέναντί μου, δεν με αντιμετώπισε σαν συνάδελφο. Ένιωθα ηλίθιος, όταν του μιλούσα. Μπορεί τεχνικά να του έκανε τον ακρωτηριασμό, αλλά μέχρι εκεί. Ξέρω πως δουλεύει το υποτιθέμενο σύστημα. Δεν δούλεψε τίποτα στον μπαμπά μου και δεν είναι ο πρώτος που φεύγει έτσι άδικα».
Παράλληλα, ο Χρήστος Καλλιάνος, σημείωσε ότι «όταν ζήτησα ΜΑΦ, μου είπαν ότι εκεί δεν γίνεται. Μόνο αν πεθάνει κάποιος στο διάδρομο και επανέλθει από ΚΑΡΠΑ μπαίνει σε ΜΑΦ». Πρόσθεσε δε, ότι «υπάρχει ένα κακούργημα στη μέση. Ο μπαμπάς μου δεν είχε καρκίνο στα γεννητικά όργανα. Όποιος συνέταξε την ανακοίνωση, δεν είναι γιατρός. Αυτά βγήκαν σαν υπεράμυνα της διοικήσεως. Οι γιατροί δεν έκαναν ό,τι όφειλαν και ό,τι έπρεπε να κάνουν, για να του δώσουν το μάξιμουμ των πιθανοτήτων. Αν γίνονταν οι διαγνώσεις πρώιμα, ο μπαμπάς μου μπορεί να ζούσε τώρα. Δεν έγινε όμως τίποτα από αυτά που έπρεπε να γίνουν. Ζούμε σε μια χώρα που έχουν καταλυθεί τα πάντα. Η αποσύνθεση και η κατάλυση κάθε μέρα γεωμετρικά αυξάνονται. Δεν είναι κράτος πρόνοιας αυτό, να μπορέσει να υποστηρίξει ανθρώπους να ζήσουν».
