Μια ξενάγηση στην ιστορία, στα γραφεία, στους ανθρώπους και κυρίως στην αξιακή αντίληψη της κορυφαίας αμερικανικής εταιρείας
Μια ξενάγηση στην ιστορία, στα γραφεία, στους ανθρώπους και κυρίως στην αξιακή αντίληψη της κορυφαίας αμερικανικής εταιρείας διαδικτυακής αναζήτησης είναι το βιβλίο «Πώς λειτουργεί η Google». Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, γραμμένο από τον εκτελεστικό πρόεδρο και πρώην διευθύνοντα σύμβουλο Έρικ Σμιτ και τον πρώην αντιπρόεδρο Τζόναθαν Ρόζενμπερκ. Ήταν τα δύο φτασμένα στελέχη του τεχνολογικού τομέα, που προσλήφθηκαν από την πρωτοποριακή εταιρεία το 2001 και 2002, αντιστοίχως, η οποία είχε ξεκινήσει πειραματικά το 1996 από τους φοιτητές του πανεπιστημίου Στάνφορντ Καλιφόρνιας Λάρι Πέιτζ και Σεργέι Μπριν, για να στεγασθεί πρόχειρα το 1998 σε ένα γκαράζ στο Μένλο Παρκ. Και σύντομα να απογειωθεί χάρη στις πρωτότυπες εφαρμογές, αλλά και στο αντισυμβατικό μάνατζμεντ των ιδρυτών της.
Σήμερα η Google -το όνομα της οποίας προέρχεται από το μαθηματικό όρο Googol για τον αριθμό 10 εις την εκατοστή- εδρεύει στο Μάουντεν Βιου της Καλιφόρνιας, σε εγκαταστάσεις με μικρά γραφεία, αλλά τεράστιους χώρους αναψυχής των εργαζομένων, έχει ετήσια έσοδα 55 δισ. δολάρια, γραφεία σε 40 χώρες με 45.000 υπαλλήλους, αποτελώντας το όνειρο κάθε νέου που έχει σπουδάσει πληροφορική στις ΗΠΑ ή σε άλλο μέρος του πλανήτη μας.
Στις 340 σελίδες του οι συγγραφείς αφηγούνται βιώματα από τη ζωή τους κατά την άνοδο της εταιρείας , αναπτύσσοντας παράλληλα καινοτόμες οδηγίες για τον τρόπο διοίκησης. Με αυτή την υφολογία προσδίδουν στο βιβλίο ένα διττό χαρακτήρα, συνδυάζοντας την λογοτεχνικότητα της περιγραφής με τη διδακτικότατα του εγχειριδίου.
Ο αναγνώστης, φθάνοντας στην τελευταία σελίδα, θέλει να το ... ξαναδιαβάσει, καθώς... δεν πιστεύει ότι τα ηγετικά στελέχη, κατά τρόπο απροκάλυπτο, αποκαλύπτουν τα μικρά και μεγάλα μυστικά τους! Μικρά και μεγάλα μυστικά συμπεριφοράς, πολλά των οποίων έρχονται σε αντίθεση με τα τετριμμένα στομφώδη σλόγκαν των περιλάλητων μάνατζερ του ιδιωτικού τομέα.
Κατ΄ αρχάς το περίφημο στερεότυπα περί αναγκαιότητας ενός λεπτομερούς πλάνου ανάπτυξης νέων προϊόντων. «Ένας από τους βασικούς λόγους επιτυχίας μας είναι ότι το πρώτο πλάνο που παρουσιάσαμε στο διοικητικό συμβούλιο εκείνη την ημέρα του 2003 δεν ήταν και κανένα σπουδαίο πλάνο. Δεν υπήρχαν οικονομικές προβλέψεις ή αναφορές για ροές εσόδων. Δεν πραγματοποιήσαμε έρευνα αγοράς. Δεν συζητήσαμε με διαφημιστές για το ποιους στοχεύουμε».
Και πού βασίστηκε η αλματώδης - επί των ημερών τους- άνοδος της επιχείρησης; Είναι απλό, αλλά αντίστροφο αυτού που κυριαρχεί στο κόσμο των επιχειρήσεων: Βασίστηκαν περισσότερο στην ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού, προσλαμβάνοντας αξιοκρατικά όχι μόνο γνώστες, μα δημιουργικούς νέους που φιλοδοξούσαν να παρουσιάσουν νέα συστήματα, και δευτερευόντως στο μάρκετινγκ. Οδηγία πρώτη λοιπόν προς... «ναυτιλλομένους» στο διαδικτυακό πέλαγος:
Αντί να αφιερώνεις , όπως στην παλαιά εποχή το 30% του χρόνου σου στη δημιουργία ενός αγαθού ή μιας υπηρεσίας και το 70% στη διαφήμιση, κάνε το αντίστροφο! Τόσο απλό; Ναι, τόσο ,απλό, λένε οι συγγραφείς. Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Το πετυχημένο δίδυμο που εκμυστηρεύεται πως ο νέος τρόπος δουλειάς ήταν αποτέλεσμα της ελευθερίας επιλογών που τους έδωσε το ιδρυτικό δίδυμο, παραθέτει στο βιβλίο δεκάδες περιστατικά για να βοηθηθεί ο ενδιαφερόμενος να πετύχει ρισκάροντας στον Αιώνα του Διαδικτύου.
Μια ενδεικτική σταχυολόγηση :
- Η κουλτούρα της εταιρείας βασίζεται στην αντίληψη ότι οι επιχειρήσεις υπάρχουν για να συνεισφέρουν στην κοινωνία.
- Στις συζητήσεις μεταξύ εργαζομένων και διευθυντών, εκτιμώνται οι αντιρρήσεις των υπαλλήλων για επιλογές των διευθυντών.
- Οι επιτυχίες πρέπει να επιβραβεύονται και οι αποτυχίες να διδάσκουν.
- Τα γραφεία των προϊσταμένων, των στελεχών και των υπαλλήλων κάθε άλλο παρά ευρύχωρα πρέπει να είναι, αλλά η διαρρύθμιση να είναι τέτοια που, χτυπώντας κάποιον στον ώμο, να μπορούν να ανοίξουν κουβέντα για νέες ιδέες.
Από την άλλη πλευρά, στους εργαζόμενους να προσφέρονται απομονωμένες γωνίες σε καφετέριες, μικροκουζίνες, μικρές αίθουσες συνεδριάσεων, βεράντες, ακόμη και υπνοθαλάμους και παιδικές χαρές για τα παιδιά τους.
Όσο για το ντύσιμο, δεν απαιτείται σακάκι και γραβάτα κατά το πρότυπο των ντήλερς της Wall Street. Όμως «να ντύνεστε σύμφωνα με τις ανάγκες της ημέρας έχοντας υπόψη ποιους θα συναντήσετε».
Βασική πολυπολιτισμική θέση: Αντί της ομοιογένειας, προτιμητέα στις προσλήψεις η διαφορετικότητα των εργαζομένων.
Και το πλέον ανατρεπτικό για την εμμονική απαίτηση της «ανταγωνιστικότητας»: «Σκεπτόμαστε τον ανταγωνισμό σε κάποιο βαθμό. Αλλά, αν επικεντρωθείτε σε αυτόν, ποτέ δεν θα καταφέρετε να σκεφθείτε κάτι που δεν υπάρχει».
Ένα αφηγηματικός οδηγός για τους αυτοαποκαλούμενους… «Γκούγκληδες»- Όπου γης!
