Συγκλονίζει ο δημοσιογράφος που έφτασε πρώτος - «Άνθρωποι έψαχναν κάτι από το παιδί τους»
Στιγμές κόλασης έζησαν άνθρωποι του ΕΚΑΒ και διασώστες, αλλά και ο πρώτος δημοσιοράφος που έφθασαν στο σημείο μετά την σύγκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη.
Όσα αντίκρυσαν τα πρώτα λεπτά μετά την σιδηροδρομική τραγωδία περιέγραψαν στις κάμερες ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΕΚΑΒ Θεσσαλίας, Γιάννης Γούλας και ο εθελοντής διασώστης από τη Μαγνησία, Βασίλης Ηλιόπουλος, οι οποίοι βρέθηκαν στο μνημόσυνο για τους 57 νεκρούς που τελείται στο σημείο της τραγωδίας. «Αυτό το οποίο είδαμε και ζήσαμε ήταν μια κόλαση. Σκηνές εξωπραγματικές. Βαγόνια το ένα πάνω στο άλλο, ο χώρος γεμάτος συντρίμμια και δε μπορούσαμε να προσεγγίσουμε» σημείωσε ο κ. Γούλας. «Συμμετείχαμε σε όλες τις καταστάσεις, για να βοηθήσουμε, σαν εθελοντές έχουμε ζησεί πολλά, αλλά αυτήν την κατάσταση δεν την είχαμε ξαναδεί, οι υπηρεσίες ήταν πολύ γρήγορα εδώ» συμπλήρωσε.
«Ήταν απόκοσμη η εικόνα. Καμένες σάρκες, διαλυμένα σώματα, έπρεπε να βγάλουμε σωρούς από τα βαγόνια και να τους μεταφέρουμε» τόνισε ο κ. Ηλιόπουλος. «Η χειρότερη κατάσταση για εμάς ήταν όταν έφτασαν οι συγγενείς των θυμάτων στο σημείο της τραγωδίας», συνέχισε.
Συγκλονίζει ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Μητρούσιας
Από την πρώτη στιγμή της σύγκρουσης των δύο τρένων στα Τέμπη βρέθηκε στο σημείο και ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Μητρούσιας της ΕΡΤ Λάρισα. Ο ίδιος ήταν αυτός που εξασφάλισε και το βίντεο, που κόβει την ανάσα, από τη σύγκρουση και την έκρηξη ανάμεσα στις δύο αμαξοστοιχίες. «Ήταν μία κόλαση. Δεν μας αφήσαν να φτάσουμε ακριβώς στο σημείο, γιατί πήγαμε από την κάτω πλευρά. Εκεί ήταν η αστυνομία, που δεν μάς άφηνε να πάμε μέρι το βαγόνι, που είχε πάρει φωτιά, ήμασταν στα 20 – 30 μέτρα. Η μυρωδιά, ο καπνός, δεν έβλεπες μπροστά σου. Εκείνη τη στιγμή ερχόταν το ένα ασθενοφόρο πίσω από το άλλο, δεν μπορώ να το περιγράψω, οι στιγμές ήταν εφιαλτικές. Να βλέπεις εκείνη την ώρα να προσπαθούν να βγάλουν τα άτομα που ήταν τραυματισμένα ή να περισυλλέξουνε τα άτομα που ήταν διαμελισμένα τα σώματά τους. Και τώρα, μόνο που το λέω ανατριχιάζω», θυμάται.
«Είχα ζήσει και στο Μακροχώρι, το 2003 που είχε γίνει το δυστύχημα με τα παιδιά. Και εκείνο ήταν σοκαριστικό, δεν το συζητάμε, γιατί μιλάμε για μικρά παιδιά, αλλά κι εδώ ήταν κάτι, που δεν είχα ξαναζήσει. Ήταν πολύ χειρότερο αυτή τη φορά», τονίζει. Από την πρώτη στιγμή που έφτασε, όπως επισημαίνει, κατάλαβε ότι υπήρχαν νεκροί και ο αριθμός τους ήταν μεγάλος. «Πήρα τηλέφωνα σε ΕΚΑΒ, πυροσβεστική, αστυνομία, δεν μου λέγανε για αριθμό, μού είπαν ότι δεν μπορούν να πουν, γιατί γινόταν έχας χαμός. Έπρεπε να στείλουν ασθενοφόρα, είχαν καλέσει και από άλλες περιοχές, γιατί τα περιστατικά ήταν πάρα πολλά. Το μυαλό μου, συνεπώς, πήγε αμέσως στο ότι, για να έχουν καλέσει τόσα, εδώ κάτι συμβαίνει. Φτάνοντας στο σημείο, μού είπαν ότι οι νεκροί πρέπει να΄ ναι αρκετοί. Είχαμε την επιφύλαξη, γιατί αν δεν το επιβεβαιώσεις, δεν μπορείς να το πεις. Αλλά βλέποντας τα ασθενοφόρα και μιλώντας με ανθρώπους από το ΕΚΑΒ που ήταν στο σημείο και προσφέραν τις πρώτες βοήθειες και με πυροσβέστες, η πρώτη εικόνα που μου έδωσαν, ήταν ότι υπάρχουν πάρα πολλοί νεκροί», λέει.
