Αν θέλετε για προσωπικό σας σύμβουλο τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Κικέρωνα, τον Σοπενχάουερ, τον Αϊνστάιν, τον Γκαίτε, τον Φρόυντ, τον Νίτσε, τον Καζαντζάκη, τον Σαρτρ και άλλους διανοητές του κόσμου, το βιβλίο «Οι μεγάλοι φιλόσοφοι και το προσωπικό μάνατζμεντ» είναι ένα χρήσιμο βοήθημα. Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πατάκη και συγγραφέας του είναι ο Δημήτρης Μπουραντάς, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και διευθυντής μεταπτυχιακών προγραμμάτων Διοίκησης Επιχειρήσεων.
Συνδυάζοντας την διδασκαλία των σοφών της αρχαιότητας με την εμπειρία του ως σύμβουλος ελληνικών και πολυεθνικών επιχειρήσεων καθώς και συνεργάτης κοινωνικών οργανισμών, έγραψε ένα εγχειρίδιο - πόνημα 396 σελίδων με ανάλυση και οδηγίες για προσωπική και επαγγελματική βελτίωση. Είναι η σοφία με πρακτικό τρόπο. Η διοίκηση του εαυτού μας και η... επικοινωνιακή πολιτική απέναντι σε γνωστούς και άγνωστους, σε μεγάλους και μικρούς, σε συναγωνιστές και ανταγωνιστές, σε φίλους και σε... «εχθρούς».
Με βάση το ρηθέν του Μπέρναρντ Σω «Η ζωή δεν έχει να κάνει με το να βρεις τον εαυτό σου, αλλά με το να τον επινοήσεις», ξεκινάει το κεφάλαιο περί αυτογνωσίας αφηγούμενος ένα πείραμα που έκαναν κοινωνικοί επιστήμονες για να διερευνήσουν ποιες αξίες προσδιορίζουν έναν άνθρωπο, ανάλογα με τις πολιτιστικές αντιλήψεις σε διαφορετικές χώρες.
Απευθύνθηκαν σε ένα Φινλανδό ρωτώντας τον: «Αν o καρδιακός σου φίλος- από εγκληματική αμέλεια- σκοτώσει κάποιον με το αυτοκίνητό του και αυτό το συμβάν το γνωρίζεις μόνο εσύ και ξέρεις ότι αν το δηλώσεις στην αστυνομία ο φίλος σου θα πάει στη φυλακή, τι θα κάνεις;». Το 90% των Φινλανδών απάντησαν ότι θα το δηλώσουν στην αστυνομία και ας πάει ο φίλος τους στη φυλακή. Αντιθέτως, μόλις το 17% των Ελλήνων απάντησαν ότι θα ενημέρωναν την αστυνομία. Γιατί αυτή η μεγάλη διαφορά; Η απάντηση είναι ότι υπάρχουν διαφορετικές αξίες σε κάθε χώρα. Για τους Φινλανδούς η αξία της ακεραιότητας βρίσκεται πολύ ψηλά στο αξιακό τους σύστημα, ενώ για τους Έλληνες η αξία της φιλίας είναι υπεράνω της ακεραιότητας.
Ωστόσο, τα λόγια του Επίκτητου είναι κατηγορηματικά: «Όρισε στον εαυτό σου ένα χαρακτήρα και να τον τηρείς είτε είσαι μόνος σου είτε με άλλους».
Επόμενο ερώτημα - τετριμμένο και αιώνιο: Τι είναι ευτυχία; Ο Θουκυδίδης διακηρύσσει ότι «ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι». Ο Επίκουρος την οριοθετεί λέγοντας ότι «ευτυχία δεν είναι να κατέχεις πολλά πράγματα αλλά να έχεις λίγες επιθυμίες». Ο Γκαίτε θεωρεί ότι «πιο ευτυχισμένος, είτε βασιλιάς είτε χωριάτης, είναι αυτός που βρίσκει ηρεμία στο σπίτι του». Ο Γκάντι διδάσκει πως «ευτυχία είναι αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις να είναι σε αρμονία».
Ο συγγραφέας παραθέτει ακολούθως μια εξήγηση για την ευτυχία ονομάζοντάς την «η καλή ζωή», τονίζοντας ότι πηγάζει από τη δυνατότητα παροχής αγάπης, χαράς, γενναιοδωρίας, συνταιριάζοντάς την με την ανεξαρτησία, την ελευθερία από προσταγές, από φόβους και από απαιτήσεις των άλλων που εμποδίζουν το άτομο να αναδείξει τη μοναδικότητα του.
Στο ερώτημα «πώς θα αισθάνομαι υπερήφανος απέναντι σε γονείς, παιδιά, συζύγους, φίλους και συναδέλφους» ο μελετητής προσφεύγει σε μια κλασική, αλλά και μακάβρια τεχνική που βοηθάει να ψάξει κανείς βαθιά τον εαυτό του.
Πώς; Με το να φανταστεί ο καθείς τι επαίνους θα ήθελε να ακούσει στην... κηδεία του. Με ποια λόγια θα ήθελε να τον θυμούνται. Και με ποιες συνεισφορές στους άλλους θα αποσπούσε μια επαινετική νεκρολογία!...
Σε αυτό το στυλ κυλούν και τα υπόλοιπα κεφάλαια που αφορούν τους παράγοντες επιτυχίας για μια καριέρα, τη δημιουργική λήψη αποφάσεων για επίλυση προσωπικών προβλημάτων, τη μεθοδολογία ενός σωστού σχεδιασμού για την αποτελεσματική υλοποίηση στόχων, τη συναισθηματική νοημοσύνη και την αυτοκυριαρχία, τη γνώση της γλώσσας του σώματος, τη διαφορά μάθησης και γνώσης.
Στο τέλος ο συγγραφέας συνοψίζοντας κωδικοποιεί μερικές ιδέες για το συνεχή αυτοβελτίωση. Η τελευταία του συμβουλή είναι: «Να είστε όσο πιο φιλοπερίεργοι μπορείτε αναφορικά με θέματα που σας είναι χρήσιμα και δεν γνωρίζετε».
Σοφό, όσο και κοινότοπο! (Kαι αντιστρόφως).
