Επιμέλεια Λήδα Δεληγιάννη
"Καλώς τον δικτάτορα" αναφώνησε ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ βλέποντας τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορμπάν στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στη Ρίγα της Λετονίας, τον περασμένο μήνα. Ο Ορμπάν δεν υποδέχτηκε το σχόλιο ως προσβολή "ω Μέγα Δούκα" απάντησε στον πρόεδρο της Κομισιόν.
Με πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να παίρνουν ακροδεξιά στροφή (σε Δανία, Ολλανδία, Αυστρία κ.ά χώρες, οι ακροδεξιοί ρύθμισαν όχι απλά το εκλογικό αποτέλεσμα αλλά και το σχηματισμό κυβέρνησης), στο κέντρο της ευρωπαϊκής επικράτειας, υπάρχει μια περιοχή που μια καθ' όλα δικτατορία χτίζεται επιμελώς: στην κεντροευρωπαϊκή Ουγγαρία.
Ο ίδιος ο Ορμπάν έχει δηλώσει (σε τόνους που θυμίζουν εποχή μεσαιωνικών αυτοκρατοριών μάλλον) ότι "κτίζει ένα νέο κράτος" που θα οδηγήσει τη χώρα στη νίκη για τις επόμενες δεκαετίες. Πρότυπα του χώρες όπως η Κίνα, η Τουρκία και η Σιγκαπούρη.
Ο Ούγγρος πρωθυπουργός καταγγέλλει όπου σταθεί και όπου βρεθεί τις πρακτικές της Ε.Ε. λέγοντας ότι η Ουγγαρία "δεν θα γίνει αποικία και δεν θα ζει με βάση τις επιταγές ξένων δυνάμεων".
Μάλιστα έχει πει πως τα όσα κάνει δεν αφορούν μόνον όσους ζουν στην Ουγγαρία αλλά εν γένει τον ουγγρικό λαό και άπαντες τους ουγγρικής καταγωγής. Να σημειωθεί ότι περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι ουγγρικής καταγωγής ζουν σε γειτονικά κράτη, όπως η Ρουμανία.
Στο στόχαστρο του έχει πλέον όλες τις ξένες δυνάμεις, με ασφυκτικές πιέσεις προς τις ΜΚΟ της Ουγγαρίας, τις οποίες θεωρεί "Δούρειο Ίππο" των ξένων συμφερόντων στη χώρα του.
Ενώ έχει ανακοινώσει πως θα επαναφέρει στην Ουγγαρία τη θανατική ποινή.
Σύμφωνα με πηγή κοντά στο Ζ.Κ. Γιούνκερ, η Κομισιόν παρακολουθεί στενά τον Ορμπάν και τις κινήσεις του. Το ερώτημα είναι: μπορεί να κάνει κάτι;
Και αν η Ευρωζώνη δεν έχει καμία πρόβλεψη για ένα ενδεχόμενο Grexit, η Ε.Ε. όχι απλά δεν έχει καμία πρόβλεψη αντίδρασης για έξοδο χώρας από την ευρωπαϊκή ζώνη αλλά ούτε ουσιαστικό τρόπο πρόληψης και αντίδρασης για μια χώρα - μέλος της που οδεύει προς τη δικτατορία.
Ποιος είναι ο Βίκτορ Ορμπάν
Ο Ορμπάν, που όταν έπεσε ο κομμουνισμός το 1989 ήταν ένας νέος αντικομμουνιστής διαφωνών, πέρασε τις δύο τελευταίες δεκαετίες μεταμορφώνοντας μια φιλελεύθερη νεολαία σε έναν ισχυρό, συντηρητικό πολιτικό μηχανισμό. Όταν ανέλαβε την εξουσία μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009 (οπότε η Ουγγαρία αναγκάστηκε να δεχθεί μια ενίσχυση 26 δισεκατομμυρίων δολαρίων για να μη χρεοκοπήσει), η Συμμαχία Νέων Δημοκρατών και οι εταίροι της χρησιμοποίησαν την πλειοψηφία των δύο τρίτων που είχαν κερδίσει στο κοινοβούλιο για να ξαναγράψουν το Σύνταγμα και να ψηφίσουν εκατοντάδες νέους νόμους.
Το αποτέλεσμα ήταν να διαβρωθεί η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, να γεμίσουν τα δικαστήρια με έμπιστους του καθεστώτος, να γίνουν προγραφές στις δημόσιες υπηρεσίες, να ψηφιστούν νέοι εκλογικοί νόμοι που ευνοούν τον κυβερνητικό συνασπισμό και να διωχθούν τα μέσα ενημέρωσης. Όταν οι νόμοι που ποινικοποιούσαν τους αστέγους, περιόριζαν την πολιτική διαφήμιση και απαγόρευαν τους γάμους των ομοφύλων ζευγαριών κρίθηκαν αντισυνταγματικοί, ο Ορμπάν χρησιμοποίησε την πλειοψηφία του για να τους προσθέσει στο νέο Σύνταγμα.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, εκατοντάδες θρησκευτικές οργανώσεις έχασαν την κρατική αναγνώριση και τις επιδοτήσεις τους με βάση τον νέο Νόμο των Εκκλησιών και μπορούν να τις ξανακερδίσουν μόνο με μια πλειοψηφία δύο τρίτων στο κοινοβούλιο.
Με πληροφορίες από Reuters, ΑΠΕ και Politico
