Άλαλα τα χείλη των... ευσεβών λάτρεων του καλού και νόστιμου φαγητού γιατί μασάνε! Τι μασάνε; Μα χάμπουργκερ φυσικά μέρα που είναι! Τι μέρα; Παγκόσμια ημέρα χάμπουργκερ σήμερα!
Ναι και όμως! Τόσες παγκόσμιες ημέρες υπάρχουν, να μην υπάρξει και μια που να τιμά το μπέργκερ, το πιάτο που λάτρεψαν δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη και που αποφέρει και ένα σεβαστό τζίρο στην παγκόσμια οικονομία; Αρκεί να σκεφτείτε όλα τα μπεργκεράδικα, τα φαστ φουντ, τα ντελίβερι, τα εστιατόρια, τα casual dining που σερβίρουν χάμπουργκερ σε κάθε εκδοχή: πιο καλή, πιο junk, πιο φθηνή, πιο πλήρη πιάτα, με τυρί, μπέικον, πίκλες, πατάτες, σως κλπ!
Η Ιστορία του Χάμπουργκερ
Σύμφωνα με... τας γραφάς, το χάμπουργκερ έκανε την εμφάνιση του στα τέλη του 19ου αιώνα. Θεωρείται ένα "πιάτο" που παρήγε ο νέος σύγχρονος τρόπος ζωής, με τους φρενήρεις ρυθμούς όπου η ώρα για να παρασκευαστεί και να καταναλωθεί ένα γεύμα δεν περισσεύει, έτσι μπήκαν όλα σε ένα (και ανάμεσα σε δυο ψωμάκια).
H William Davies Company στην αγορά St. Lawrence Market στο Τορόντο του Καναδά στις αρχές του 20ου αιώνα. Σκηνές όπως αυτή έγιναν όλο και πιο συχνές στις ΗΠΑ και τον Καναδά καθώς προχωρούσε η αστικοποίηση και το σύγχρονο καπιταλιστικό μοντέλο οικονομίας και εργασίας...
Οι Αμερικανοί είναι εκείνοι που διεκδικούν την πατρότητα του χάμπουργκερ, τουλάχιστον στη γνωστή του μορφή: δυο ψωμάκια, μπιφτέκι, λαχανικά, σάλτσα.
Έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο μέσα από την αλυσίδα εστιατορίων White Castle, στις αρχές του 1920 και τον εμπνευστή τους Edgar Waldo "Billy" Ingram. Στα 1940 ήρθαν τα McDonald's και... the rest is history!
Πάντως, χωρίς να θέλουμε να θίξουμε τους φίλους Αμερικανούς, το χάμπουργκερ, ως ιδέα προϋπήρχε ήδη στην γαστριμαργική παράδοση της Ευρώπης. Στα βιβλία συνταγών του αρχαίου Ρωμαίου Μάρκους Γκάβιους Απίκιους (κάτι σαν τον Τσελεμεντέ το δικό μας), εκεί στον 4ο αιώνα, υπάρχει η συνταγή του "isicia omentata", ενός είδους μπιφτεκιού από μοσχάρι, αναμεμειγμένο με καρύδια, πιπεριές και κρασί και παρασκευασμένο κατά ένα τρόπο που θυμίζει πολύ μπέργκερ.
Οι ανίκητοι πολεμιστές της Χρυσής Ορδής του Τζεγκίς Χαν έτρωγαν (σύμφωνα με τα ιστορικά βιβλία) ένα "περίεργο" γεύμα, ενώ ίππευαν τα άλογα τους αφού δεν προλάβαιναν να σταματήσουν για φαγητό (είχαν και μια αυτοκρατορία να κατακτήσουν). Έβαζαν λοιπόν φέτες κρέας κάτω από τις σέλες τους ώστε αυτό να μαγειρευτεί όσο γινόταν, από τη ζέστη και την τριβή που αναπτυσσόταν εκεί. Η συνταγή αυτή έγινε γνωστή σε όλη την τότε αυτοκρατορία των Μογγόλων και οι λαοί της αυτοκρατορίας συνέχισαν να τη φτιάχνουν ακόμη και μετά την πτώση της αυτοκρατορίας, το 1240! Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι υπάρχει συνταγή ταρτάρ (Τάταροι - μογγολικά φύλα).
Ακόμη, στα 1763 εντοπίζεται μια συνταγή για λουκάνικο Αμβούργου ( Hamburgh Sausage), στο βιβλίο συνταγών "Η Τέχνη της Κουζίνας, Φτιάξτε Απλά και Εύκολα" της Ηannah Glasse. Το Hamburgh Sausage είναι ουσιαστικά μια μορφή κρέατος σε κιμά, αναμεμειγμένο με μπαχαρικά, καρπούς ξηρούς, σκόρδο και αλάτι και σερβιρισμένο με ψημένο ψωμί σε φέτες.
