Έτοιμοι για μια νέα συμφωνία, αλλά και για κάθε ενδεχόμενο είναι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τον πολιτικό συντάκτη Γιώργο Μηλιώνη, ο αναπληρωτής υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Νίκος Χουντής.
Όπως τονίζει, η Κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να μείνει πιστή στις δεσμεύσεις και το πρόγραμμά της, με βασικό της όπλο τη στήριξη του λαού. Και υπενθυμίζει ότι προεκλογικό αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το χρέος να αντιμετωπισθεί με ρήτρα ανάπτυξης και αναπτυξιακό σοκ και όχι με μέτρα τύπου ΔΝΤ που χρησιμοποιούν σαν «φάρμακο» και «πανάκεια» την κοινωνική υποβάθμιση.
«Η διαπραγμάτευση είναι πολιτική. Αυτό έχει πλέον αναγνωρισθεί από όλους τους εμπλεκόμενους» τονίζει ο κ. Χουντής και σχολιάζει ότι η σχέση ΔΝΤ - Ευρωζώνης ήταν από την αρχή προβληματική. «Τα σχήματα «τρόϊκα» και «μνημόνιο» βρίσκονταν από την αρχή σε σύγκρουση με τις ευρωπαϊκές συνθήκες» λέει και προσθέτει: «Το καίριο δίλημμα είναι το εξής: Μπορεί η Ευρώπη να συνεχίσει με πολιτικές λιτότητας που δημιουργούν φτώχεια, ανεργία, υπανάπτυξη; 'Η θα προχωρήσει σε αναπτυξιακές πολιτικές που θα αποβλέπουν στην ευημερία της;»
Η συνέντευξη του αναπληρωτή υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Νίκου Χουντή στο ΑΠΕ-ΜΠΕ έχει ως εξής:
Ερ: Ποια είναι η αποτίμηση της κατάστασης μετά την Σύνοδο της Ρίγας;
Απ: Στη Ρίγα δεν πάρθηκε βεβαίως καμία απόφαση. Ήταν έκτακτη Σύνοδος Κορυφής. Το θέμα ήταν άλλο. Αλλά νομίζω ότι επιβεβαιώθηκαν αυτά που επιδιώκει ή θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση:
Πρώτον, ότι η διαπραγμάτευση είναι πολιτική. 'Αλλωστε στην Ρίγα επιδιώχθηκε συνάντηση με την κ. Μέρκελ, τον κ. Ολάντ, τον κ. Γιούνκερ και άλλους ηγέτες. Οι δηλώσεις των ηγετών ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να επιτευχθεί μια συμφωνία, επιβεβαιώνουν ότι το πρόβλημα θα λυθεί σε πολιτικό επίπεδο και αυτό είναι ενθαρρυντικό.
Ένα δεύτερο στοιχείο που προέκυψε από την συζήτηση στην Ρίγα είναι ότι όλοι πια καταλαβαίνουν πως δεν υπάρχουν πολλά χρονικά περιθώρια και ότι από εδώ και πέρα οποιαδήποτε καθυστέρηση στην λύση θεμάτων, που βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση, θα έχει συνέπειες προς κάθε κατεύθυνση.
Αναφέρομαι -για να γίνω πιο αναλυτικός- στο γεγονός ότι το προηγούμενο διάστημα βρεθήκαμε μπροστά στο δίλημμα αν μπορούμε να πληρώσουμε την δόση του ΔΝΤ.
Και θέλω να σας πω ειλικρινώς ότι στις αρχές Ιουνίου, αν δεν υπάρξει εκταμίευση της καθυστερούμενης δόσης προς την Ελλάδα - η οποία είναι 3,5 δισ. του ΔΝΤ, 1,5 δισ. και 1,9 δισ. από τις παρακρατήσεις των ομολόγων της ΕΚΤ και 1,2 -1,8 δισ. από τον EFSF- αν δεν υπάρξει εκταμίευση τουλάχιστον αυτής της δόσης που καθυστερεί από τον Αύγουστο, τότε η ελληνική κυβέρνηση έχει πει ότι προτεραιότητά της είναι να πληρώσει μισθούς και συντάξεις.
Τελευταία παρατήρηση: Νομίζω ότι από τις συζητήσεις έχει γίνει πια φανερό ότι πρέπει να πάμε σε μια συμφωνία-λύση. 'Οχι απλώς για να ξεμπλοκάρει η εκταμίευση. Ούτε για να συνεχίσουμε -όπως συνήθως- να συζητάμε μνημονιακά μέτρα. Θέτουμε τα βασικά προβλήματα και επιδιώκουμε μια λύση στο θέμα της αντιμετώπισης του χρέους και της ανάπτυξης.
Αυτά είναι τα πολιτικά στοιχεία που προέκυψαν από την Ρίγα και μας κάνουν πιο αποφασιστικούς στο να επιδιώξουμε την πολιτική λύση.
Ερ: Τι σημαίνει πολιτική διαπραγμάτευση;
Απ: Σημαίνει ότι το δίλημμα τόσο για εμάς, όσο για τους θεσμούς και τους δανειστές, είναι πολιτικό. Δηλαδή, η δική μας κυβέρνηση ή θα επιμείνει ότι σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να εφαρμοστεί το πρόγραμμα με το οποίο εξελέγη και για το οποίο πήρε λαϊκή εντολή -κάτι που θεωρούμε αναγκαίο για να μπορέσει η χώρα να βγεί από τα μνημόνια, ή θα υποχωρήσουμε ακυρώνοντας το πρόγραμμα -απλώς για να εξασφαλιστεί μια δόση- και θα είμαστε συνεχώς σ΄ αυτόν τον φαύλο κύκλο.
Από την πλευρά των εταίρων, το πολιτικό δίλημμα είναι ή να δεχθούν ότι έγιναν εκλογές, υπάρχει εντολή και ταυτόχρονα τα προγράμματα και τα μνημόνια έχουν αποτύχει και έχουν οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε ανθρωπιστική κρίση, ή να πουν ότι δεν μπορεί η Ευρωζώνη να ανεχθεί μια κυβέρνηση που προτείνει εναλλακτική πολιτική.
Συμπληρώνω ότι και τα δύο διλήμματα συμποσούνται σε ένα μείζον πολιτικό θέμα που αφορά πια όλη την Ευρώπη: Μπορεί η Ευρώπη να συνεχίσει με πολιτικές λιτότητας που δημιουργούν φτώχεια, ανεργία, υποανάπτυξη; 'Η -εφόσον το θέμα της ανάπτυξης τίθεται με δραματικούς τόνους και όχι μόνο στην Ελλάδα- συμπεραίνεται ότι πρέπει να αλλάξουν πολιτικές και πρέπει -από τις πολιτικές της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής και της κοινωνικής υποβάθμισης- να πάμε σε αναπτυξιακές πολιτικές που θα αποβλέπουν στην ευημερία των λαών της Ευρώπης;
Ερ: Ο Πρωθυπουργός και στην χθεσινή του ομιλία στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ έθεσε τέσσερεις άξονες που πρέπει να περιλαμβάνονται στην συμφωνία. Πρόκειται για τέσσερεις προτάσεις ή για ένα ποιοτικό ενιαίο στοιχείο, με ένα συνεκτικό πυρήνα;
Απ: Σίγουρα συνιστούν ένα ενιαίο πλαίσιο. Δεν μπορεί να το δεί κανείς μεμονωμένα. Παρά το γεγονός ότι καθένα έχει την αξία του. Και υποδηλώνει τη βούληση του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης ώστε η συμφωνία, όχι μόνο να αρνείται υφεσιακά μέτρα και μέτρα λιτότητας, αλλά να δημιουργεί και αναπτυξιακές δυνατότητες. Θυμίζω ότι στις εκλογές το αίτημά μας ήταν να αντιμετωπιστεί το χρέος. Γιατί από εκεί ξεκίνησαν όλα. Με ρήτρα ανάπτυξης και ένα αναπτυξιακό σοκ. Διαφορετικά, θα είμαστε σε ένα φαύλο κύκλο και θα λαμβάνονται αυτά τα αναποτελεσματικά και προφανώς αντικοινωνικά μέτρα μνημονιακού τύπου.
Ερ: Η λογική αυτού του πυρήνα, αυτού του πλαισίου, που θέτει ο Πρωθυπουργός αφορά και άλλες χώρες και πως τοποθετούνται οι εταίροι και οι θεσμοί επ αυτής;
Απ: Αυτοί οι άξονες συνιστούν ένα κεντρικό πρόβλημα: Πώς θα βγει η Ευρώπη από την κρίση; Τουλάχιστον οι χώρες του Νότου; Η απάντηση έχει δοθεί και είναι μόνο με ανάπτυξη. Προφανώς, το θέμα απασχολεί όχι μόνο τις χώρες αλλά και τους θεσμούς.
Ποιο είναι το θέμα; Ότι δεν το ομολογούν ή δεν το συζητούν ανοιχτά ή δεν θέλουν να δώσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων -ας το πούμε έτσι- στην Ελλάδα.
Πιο αναλυτικά: Η Κομισιόν συζητάει για την ανάπτυξη -με την ιδέα των μέτρων που πάει να πάρει με το περίφημο πακέτο Γιούνκερ ύψους 315 δισ. ευρώ όπως λέγεται με δυσκολίες. Αυτήν την λογική θέλει να εισαγάγει.
Η ΕΚΤ, με τον τρόπο που συμπεριφέρεται στην Ελλάδα, με τα μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης, αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να υπάρξει αύξηση της ρευστότητας που θα πάει στην πραγματική οικονομία. Πράγμα που δεν έχει λυθεί.
Ταυτόχρονα ο διεθνής ανταγωνισμός σε περιβάλλον παγκοσμιοποίησης επιβάλλει η Ευρώπη να ξεπεράσει καθυστερήσεις. Αλλά όχι με την υποβάθμιση ή μείωση του εργασιακού κόστους που δοκιμάστηκε στις χώρες της Ν. Ευρώπης. Αλλά με μέτρα που θα περιλαμβάνουν δημόσιες επενδύσεις, θα δίνουν βάρος στην Καινοτομία, στην 'Ερευνα, σε μια ανεξάρτητη, ευρωπαϊκή, πολυδιάστατη Ενεργειακή Πολιτική. Να θυμίσουμε ότι - και όχι μόνο τώρα με το παράδειγμα της Ελλάδας- έχουμε μια σύγκρουση μεταξύ των δανειστών. Αυτή η σχέση του ΔΝΤ με την Ευρωζώνη ήταν από την αρχή προβληματική.
Θυμίζω ότι το ΔΝΤ, με την ευκαιρία της Ελλάδας, μπήκε για πρώτη φορά στην Ευρωζώνη χωρίς να τηρηθούν καν οι μίνιμουμ θεσμικές προϋποθέσεις -όπως για παράδειγμα να συζητηθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σύμφωνα με το άρθρο 218 παρ. 6 της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ.
Επίσης, το ΔΝΤ συμμετέχει στα σχήματα Τρόικα, Μνημόνιο με την τεχνογνωσία του να βρίσκεται σε σύγκρουση με τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Πιο απλά: τα Μνημόνια είναι ένα εκρηκτικό μείγμα απαιτήσεων των ευρωπαϊκών θεσμών που κινούνται σε μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής. Στην τεχνογνωσία του ΔΝΤ το «φάρμακο» είναι η κοινωνική υποβάθμιση.
Αποτέλεσμα είναι οι εταίροι να ζητούν από την ελληνική Κυβέρνηση να τους πει πού θα κινηθούν οι μισθοί, πόσο θα πάνε οι συντάξεις. Κάτι που δεν επιτρέπεται από τις Συνθήκες και τις αρμοδιότητες που έχουν οι θεσμοί να ζητείται από μια χώρα της ΕΕ. Αυτά αποτελούν παραβίαση του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρώπης.
Ερ: Ποια η εκτίμησή σας για το επόμενο διάστημα;
Απ: Η ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να μείνει πιστή στις δεσμεύσεις και το πρόγραμμά της. Βασικό μας όπλο είναι η στήριξη του λαού. Σε κάθε περίπτωση επιδιώκουμε μια συμφωνία-λύση που θα είναι επωφελής και για μια Ευρώπη της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας. Διαφορετικά είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο, υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και τις προοπτικές της χώρας.
