Με πρόλογο του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη το βιβλίο του γενικού γραμματέα του ισπανικού κόμματος PODEMOS («Μπορούμε» ) Πάμπλο Ιγκλέσιας Τουριόν με τίτλο «Διεκδικώντας τη δημοκρατία». Πρόκειται για ένα πολιτικό δοκίμιο διεκδίκησης της δημοκρατίας σε αυτήν χώρα της Ιβηρικής με σκοπό μια πιο δίκαιη κοινωνία. Είναι μια εναλλακτική «εργαλειοθήκη» που περιλαμβάνει τρόπους αγώνα , στοχασμούς και διαδικασίες για μια άλλου είδους αριστερά. Αποτελεί μια μελέτη του χθες για μια πολιτική του σήμερα που – κατά τον συγγραφέα- συνιστά μια πολιτική του αύριο για έξοδο από την κρίση.
«Δεν έχει νόημα να αναζητάμε μια ιδεολογία που μας τοποθετεί πάντα αριστερότερα από τους υπόλοιπους, αλλά μια ιδεολογία που θα επιτρέψει να γίνουμε σημείο αναφοράς και υπέρμαχοι της δημοκρατίας» υπογραμμίζει ο ακαδημαϊκός και επικεφαλής του νέου κινήματος, ο οποίος είναι λέκτορας πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης και ευρωβουλευτής από το 2014.
Ο πρωθυπουργός στον, υπό ημερομηνία 3 Μαρτίου 2015, πρόλογό του με τίτλο «Έφτασε η στιγμή να αλλάξουμε τον κόσμο» και υπότιτλο «Επιταχύνοντας την Ιστορία» , μεταξύ άλλων, τονίζει: «Κοντεύει να κλείσει σχεδόν μια δεκαετία από την ιστορική κατάρρευση του 2008 , και ένα πράγμα είναι σαφές: η σημερινή Ευρώπη δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κρίση. Το βασικό της εργαλείο, η σκληρή λιτότητα, δεν έχει απολύτως κανένα αποτέλεσμα- εκτός αν ο βασικός στόχος είναι η μεγαλύτερη ανισότητα, η κατάργηση του κοινωνικού κράτους, οι μισθοί πείνας, η ανεργία, η φτώχεια και η εξαθλίωση».
Συνεχίζοντας, ο Έλληνας Πρωθυπουργός μιλάει για τα κινήματα κατά των εξοντωτικών πολιτικών : «Οι φωνές που ξεσηκώθηκαν στις ευρωπαϊκές χώρες ενάντια στη στρατηγική λιτότητας, μέρα με τη μέρα πυκνώνουν και δυναμώνουν. Σήμερα ακούγονται σαν μια δυνατή φωνή , που εκφράζει την τεράστια πλειοψηφία της κοινωνίας, το 99 %,και ζητά αλλαγή, επιτέλους, στην Ευρώπη. Αυτό το μεγάλο και πολύμορφο κίνημα έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια, μια μοναδική δυναμική, που πριν από την κρίση θα ήταν αδιανόητο. Στην Ελλάδα κέρδισε τις εκλογές απέναντι σε ολόκληρο το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Στην Ισπανία ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο».
Ο δοκιμιογράφος Ιγκλέσιας στις 255 σελίδες ξεκινάει το πόνημά του επισκοπώντας την έννοια της δημοκρατίας από τη Γαλλική Επανάσταση μέχρι την αποκαλούμενη «δικτατορία του λαού», που – όπως λέει- «μετατράπηκε σε κυβέρνηση ενός κόμματος και τελικά σε κυβέρνηση των ελίτ του κόμματος, διατεθειμένες να παραδοθούν στον καλύτερο αγοραστή, όπως απέδειξε μεγάλο μέρος των βιογραφικών των γραφειοκρατών της Ανατολής που μετατράπηκαν σε κραταιούς επιχειρηματίες οι οποίοι ηγήθηκαν πρόθυμα της μετάβασης σε υπερφιλελεύθερα συστήματα».
Από την άλλη πλευρά, στηλιτεύει τα εγκλήματα της αποικιοκρατίας και του καπιταλισμού, τους ευρωπαϊκούς φασισμούς, τις πυρηνικές βόμβες και τις βόμβες ναπάλμ των ΗΠΑ εναντίον αμάχων, τον απολυταρχισμό της ελεύθερης αγοράς, «που γίνεται χορηγός σε πραξικοπήματα για τη φτωχοποίηση του μεγαλύτερου μέρους της ανθρωπότητας».
Τα κεφάλαια του βιβλίου αναφέρονται: στις παιδικές και γεροντικές ασθένειες του σοσιαλισμού, στη βία και στο δίκαιο, στους αντισυστημικές και στους υπερσυστημικούς, στην προϊστορία της ισπανικής δεξιάς και αριστεράς , στην ανάδυση του εργατικού κινήματος, στους περιφερειακούς εθνικισμούς, στη νίκη του λαϊκού μετώπου, στην παγίωση του φρανκισμού, στη μετάβαση προς τον κοινοβουλευτισμό, στους πλούσιους και στους φτωχούς της ισπανικής επαρχίας, στην καθεστωτική κρίση, στην κυβερνητική διαφθορά, στο «κόμμα της Wall Street» με τις διεθνείς του βλέψεις, στους ένστολους που εκτιμά ο κόσμος εν αντιθέσει με τις μονάδες καταστολής, στο ρόλο της καθολικής εκκλησίας και στους «αφέντες της πληροφόρησης».
Χαρακτηριστική είναι η προειδοποίηση για την εξωθεσμική επικυριαρχία των μέσων ενημέρωσης : «Δεν υπάρχει σχεδόν κανένα σημαντικό μέσο που να λειτουργεί στην Ισπανία χωρίς να σχετίζεται με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και εύπορες οικογένειες με δικούς τους πολιτικές και επιχειρηματικές διασυνδέσεις. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η ελευθερία της έκφρασης στα ιδιωτικά μέσα βρίσκεται στους ιδιοκτήτες , οι οποίοι, με την πρώτη ευκαιρία, μπορούν να επιβεβαιώσουν την εξουσία τους».
