Οι νέες ταινίες που βγαίνουν σήμερα στον κινηματογράφο

Υποψήφια για πέντε Όσκαρ είναι η βιογραφία του μεγάλου θεωρητικού φυσικού Στίβεν Χόκινγκ και της άγνωστης στους περισσότερους συζύγου του. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσης Τζόνι Ντεπ σε περιπετειώδη κωμωδία, μία γκανγκστερική γαλλική ταινία με τον βραβευμένο με Όσκαρ Ζαν Ντιζαρντέν, μία βρετανική ταινία γοτθικού τρόμου και τη Μπάρμπι σε νέες περιπέτειες.

 

 

Ένας εγκέφαλος που συγκρίθηκε με εκείνον του Αϊνστάιν μεγαλουργεί, αν και εγκλωβισμένος μέσα σε ένα ανάπηρο σώμα. Ο Στίβεν Χόκινγκ, ο σημαντικότερος θεωρητικός φυσικός και κοσμολόγος της εποχής μας, δεν χρειάζεται συστάσεις, όμως πολλοί δεν γνωρίζουν τη γυναίκα πίσω από τον μεγάλο άνδρα. Η Τζέιν Γουάιντ και ο Στίβεν συναντιούνται, όταν φοιτούν στο Κέιμπριτζ, στις αρχές τις δεκαετίας του '60 και δένονται παρά τις πολλές διαφορές τους. Εκείνη συναισθηματική, εκείνος ορθολογιστής. Εκείνη χριστιανή, εκείνος άθεος. Είναι και οι δύο εικοσάρηδες, όταν η διάγνωση ότι ο νεαρός φοιτητής πάσχει από τη νόσο του κινητού νευρώνα και η πρόβλεψη ότι του απομένουν δύο χρόνια ζωής διαλύουν τα νεανικά τους όνειρα. Στερημένος από κάθε προοπτική, ο Στίβεν ζητά από την κοπέλα του να χωρίσουν και βυθίζεται σε κατάθλιψη, περιμένοντας μοιρολατρικά το τέλος. Η Τζέιν αποφασίζει να μείνει στο πλάι του και αλλάζει, με την υποστήριξή της, όλα τα δεδομένα. Η ταινία, που βιογραφεί το ζεύγος στα πρώτα εικοσιπέντε χρόνια της κοινής του μάχης, είναι ουσιαστικά το πορτρέτο ενός γάμου μετά πολλών εμποδίων. Τα περισσότερα ξεπερνιούνται χάρη στη θέληση αυτών των δύο ξεχωριστών ανθρώπων. Ο Στίβεν όχι μόνο διαψεύδει τους γιατρούς, αλλά πετυχαίνει το σχεδόν ακατόρθωτο, αναπτύσσοντας ρηξικέλευθες θεωρίες που αφήνουν άφωνη την επιστημονική κοινότητα. Το βιβλίο του «Σύντομη ιστορία του χρόνου» που εκλαϊκεύει αφηρημένες ιδέες κατανοητές μόνο από τους ειδικούς, πουλά δέκα εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Ο Χόκινγκ κάνει θαύματα με τη σκέψη του, καθηλωμένος σε μία αναπηρική πολυθρόνα και επικοινωνώντας μέσα από μία συσκευή ομιλίας. Όπως όλα, έχει και αυτό το τίμημά του. Κάποτε, η Τζέιν φέρνει έναν άλλον άντρα στη ζωή της, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τρίγωνο. Ωστόσο, η τρυφερότητα της πρώτης συζύγου του μεγάλου φυσικού για εκείνον είναι διάχυτη στο βιογραφικό της μυθιστόρημα, στο οποίο βάσισε την ταινία του ο βραβευμένος με Όσκαρ ντοκιμαντέρ Τζέιμς Μάρς. Ο Μαρς, γνωστός για τη άτεγκτη σκηνοθετική του ματιά (βλέπε "Man on a wire" και «Ο χορός των κατασκόπων»), εκπλήσσει με την αβρότητα της προσέγγισής του. Αποφεύγοντας την πιο ριψοκίνδυνη εξερεύνηση της διανοητικής διεργασίας, επικεντρώνεται σε μία σχέση που επηρεάζεται από τη κινητική ανικανότητα, χαρίζοντάς συγκινητικές στιγμές. Προσανατολισμένη στο συναίσθημα, «Η θεωρία των πάντων» μας δίνει μια εξίσωση που λύνεται με τη λέξη «αγάπη». Πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ. Καλύτερης ταινίας, διασκευασμένου σεναρίου και μουσικής. Και α' γυναικείας ερμηνείας, η Φελίσιτι Τζόουνς («Η αόρατη γυναίκα») που σηκώνει επάνω της την ταινία. Και α' αντρικής ερμηνείας, ο Έντι Ρέντμεϊν ("Les Miserables") που αποδίδει συγκλονιστικά, με το βλέμμα κυρίως, την σωματική κατάρρευση και τον θρίαμβο του μυαλού. Δύο βρετανικές ιδιοφυίες αντιμέτωπες στη μονομαχία για το βραβείο της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Στίβεν Χόκινγκ και Άλαν Τιούρινγκ (Μπένεντικτ Κάμπερμπατς στο «Παιχνίδι της μίμησης»).

 

(Mortdecai)

 

Ο χαμαιλέων Τζόνι Ντεπ, σε ρόλο τυπικού Άγγλου αριστοκράτη, με αψεγάδιαστη οξφορδιανή προφορά, σνομπ ύφος και επιτηδευμένο στιλ που παραπέμπει στον Ντέιβιντ Νίβεν, κλέβει την παράσταση από την πρώτη κιόλας σκηνή αυτής της ανάλαφρης περιπετειώδους κωμωδίας. Ο κύριος Μορντεκάι, ημιπαράνομος μεσάζων έργων τέχνης, ευρισκόμενος στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, αναλαμβάνει, ύστερα από πίεση της βρετανικής υπηρεσίας αντικατασκοπίας, να ανακτήσει έναν πίνακα που κρύβει το κλειδί για έναν θησαυρό των Ναζί. Ως νέος Φιλέας Φογκ (με τον οποίο μοιάζει στην εμφάνιση), ο Μορντεκάι κάνει τον γύρο του κόσμου σε μηδέν χρόνο, κυνηγώντας φαντάσματα. Τον καταδιώκουν Κινέζοι, Ρώσοι, Αμερικανοί και η ζηλότυπη σύζυγός του. Ο ήρωας γλιτώνει από θανάσιμες παγίδες στο παρά πέντε, όμως συνεχίζει απτόητος. Ακούγεται σαν παρωδία Τζέιμς Μποντ, όμως θυμίζει περισσότερο επιθεωρητή Κλουζό. Ο συμπαθέστατος κατά τ' άλλα Μορντεκάι είναι αργόστροφος, γκαφατζής, επηρμένος, μπεκρής, ένα γραφικό απολίθωμα της ένδοξης αποικιοκρατικής περιόδου που αποκαλεί «αποικίες» τις ΗΠΑ, ένας Κάπτεν Μάλαξ στην κυριολεξία. Θα είχε καταλήξει στον βυθό της θάλασσας, αν δεν τον έσωζαν οι καλοί του άγγελοι, η ωραία του κυρία (Γκουίνεθ Πάλτροου, σε ειρωνική ερμηνεία Αγγλίδας λαίδης) και ο σωματοφύλακάς του (ο συνήθως σκυθρωπός Πολ Μπέτανι, ευχάριστη έκπληξη σε κωμικό ρόλο). Απολαυστικός και ο χορός των δευτερευόντων εκκεντρικών χαρακτήρων. Γοργή δράση, σωστά ενορχηστρωμένη από τον Ντέιβιντ Κεπ, που έχει διαπρέψει κυρίως ως σεναριογράφος αξιομνημόνευτων ταινιών όπως «Ο θάνατος σου πάει πολύ», «Υπόθεση Καρλίτο», «Τζουράσικ Παρκ», «Επικίνδυνη αποστολή» και "Spider-Man". Η καλύτερη επιλογή της εβδομάδας για μία προσωρινή απόδραση από την καθημερινότητα. Θα περάσετε καλά.

 

(La French)

 

Η γαλλική εκδοχή της ιστορίας που είδαμε στον περίφημο «Άνθρωπο από τη Γαλλία» (1971, σκηνοθεσία Ουίλιαμ Φρίντκιν). Στις αρχές της δεκαετίας του '70, η γαλλική αστυνομία και οι αμερικανικές αρχές συνεργάζονται για να εξαρθρώσουν ένα κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών με βάση τη Μασσαλία. Την επιχείρηση συντονίζει ο ανακριτής Μισέλ, ίσως ο μόνος αδιάφθορος από τους τοπικούς εκπροσώπους του νόμου. Ενώ οι αστυνομικοί εκτελούν απλώς το καθήκον τους, κυνηγώντας τα μικρά ψάρια, εκείνος βάζει στόχο τον μεγάλο καρχαρία. Ο Τάνι Ζάμπα, πανίσχυρος βαρόνος της κοκαΐνης, είναι ο σκοτεινός βασιλιάς του αμαρτωλού γαλλικού λιμανιού. Ο Μισέλ παλεύει με νύχια και δόντια να τον εκθρονίσει, ανοίγοντας καλά κρυμμένα αρχεία και αναγκάζοντας τελικά τους συνεργάτες του να κινητοποιηθούν. Το χρονικό της προσωπικής μάχης ενός αδέκαστου δικαστικού ξετυλίγεται σαν ένα μεγαλόπρεπο αστυνομικό έπος, με ιδιαίτερη έμφαση στην εξέλιξη της διαδικασίας και την αναπαράσταση της εποχής. Τα σέβεντις αποδίδονται με εμμονή σε κάθε τους λεπτομέρεια, ενδυματολογική, σκηνογραφική και μουσική, η πλούσια παραγωγή είναι χολιγουντιανού επιπέδου και η δράση «χορταστική». Όλα άψογα, εκτός από την αφήγηση που τρενάρει και επαναλαμβάνεται, σε μία προσπάθεια να καλυφθεί η υπερβολικά μεγάλη διάρκεια των 135 λεπτών. Αν κόβονταν δεκαπέντε έως είκοσι λεπτά στο μοντάζ, η ακατάσχετη φλυαρία θα έλειπε και η σκηνοθεσία θα «έσφιγγε». Το εντυπωσιακό, πλην όμως βαρύ κινηματογραφικό οικοδόμημα στηρίζουν με τις ρωμαλέες ερμηνείες τους ο Ζαν Ντιζαρντέν και ο Ζιλ Λελούς. Και αν μένει κάτι στον θεατή, αυτό είναι η σύγκρουση δύο ισάξιων αντιπάλων με διαφορετικούς ηθικούς κώδικες, αλλά με κάποια κοινά όπως η αφοσίωση στις οικογένειές τους, που ο καθένας τους είναι κορυφή στο είδος του.

 

(Woman in black: angel of death)

 

Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη πηγαίνει μία ομάδα Βρετανών μαθητών, καταφεύγοντας από το Λονδίνο που βομβαρδίζεται από τους Ναζί σε ένα στοιχειωμένο σπίτι, κάπου στην ύπαιθρο. Ένα αόρατο ον τρομοκρατεί τα παιδιά και τις συνοδούς τους. Δεν αργούν να αρχίσουν οι αυτοκτονίες. Η τελική αναμέτρηση με το απόλυτο Κακό θα γίνει στα μακάβρια κινηματογραφημένα έλη της περιοχής. Στο Νο 2 μίας σχετικής κινηματογραφικής επιτυχίας (με πρωταγωνιστή τον Ντάνιελ «Χάρι Πότερ» Ράντκλιφ) αποδεικνύεται περίτρανα ότι η υποβλητική ατμόσφαιρα δεν αρκεί για να καθηλώσει τον θεατή. Άκρως ατμοσφαιρική η φωτογραφία, αν και υπέρ το δέον σκοτεινή, αδύναμη όμως η πλοκή και ελάχιστες οι εκπλήξεις. Ελλείψει στέρεου σεναρίου, ο σκηνοθέτης επιστρατεύει διάφορα κλισέ γοτθικού τρόμου, αποσκοπώντας στο εύκολο σοκ. Καρέκλες που τρίζουν, κούκλες που ζωντανεύουν, εφιαλτικά όνειρα που δεν είναι παρά όνειρα, μέσα σε μία γενική αφηγηματική θολούρα, από όπου απουσιάζει το ουσιαστικό σασπένς.

 

(Barbie in super princess)

 

Το ξανθό, χαζό πρότυπο εκατομμυρίων ανυποψίαστων κοριτσιών σε νέες περιπέτειες. Η Μπάρμπι μεταμορφώνεται σε φτερωτό διώκτη του εγκλήματος και συγκρούεται με την επίσης μεταμορφωμένη «κακή» εξαδέλφη της. Όταν οι δύο αντίζηλοι συνειδητοποιήσουν ποιος είναι ο πραγματικός κακός, θα δώσουν από κοινού μάχη για τη σωτηρία του βασιλείου. Το πεδίο μάχης θυμίζει πασαρέλα, με τις κουκλίτσες να συναγωνίζονται μεταξύ τους σε χαριτωμενιά. Ένα εύπεπτο ζαχαρωτό με παραμυθένια χρωματάκια και ουδέτερη γεύση. Τηλεταινία σε κινηματογραφική προβολή, που θα κάνει πρεμιέρα στις ΗΠΑ τον Μάρτιο. Άγνωστοι αι βουλαί των εταιρειών διανομής.