«Περιμένω να μάθω την αλήθεια», τόνισε - «Όταν φτάσαμε στη Νάπολι, αυτό που είδαμε δεν ήταν η Θάλεια μας. Ήταν ένα άλλο κορίτσι», περιέγραψε μεταξύ άλλων
Ράκος είναι ο πατέρας της 19χρονης δοκίμου του Πολεμικού Ναυτικού, που πέθανε στο πρώτο της ταξίδι, αφού αρρώστησε και νοσηλεύτηκε στην Ιταλία. «Ήταν γεμάτη ενέργεια γι’ αυτό το ταξίδι. Το τελευταίο της ταξίδι. Το τελευταίο, το τελευταίο… Είναι πολύ δύσκολο να το δεχτείς αυτό», λέει από τη Λάρισα συντετριμμένος ο πατέρας της Θάλειας, που την κήδεψε πριν λίγες μέρες.
Ακόμα δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πως το παρθενικό ταξίδι της κόρης του με το πολεμικό ναυτικό θα ήταν ταυτόχρονα και το τελευταίο της. «Δεν ήταν απλά το όνειρό της. Ήταν το πεπρωμένο της», είπε στην εκπομπή Live News, Στέλιος Κορδάμπαλος.
«Λες και κυνηγούσε το πεπρωμένο της, λες και όλα πηγαίναν στο να μην πάει προς αυτήν την κατεύθυνση κι όμως εκείνη είχε επικεντρωθεί εκεί».
Δύο φορές έδωσε πανελλήνιες για να καταφέρει να πετύχει τον στόχο της και να μπει στην σχολή ναυτικών δοκίμων.
«Όχι ήταν ανένδοτη σε αυτό το κομμάτι. Λέει ‘όχι μπαμπά θέλω να ξαναδώσω’. Έδωσε το κορίτσι μου, πέρασε έγραψε καλύτερα. Πήγε στην σχολή Ευελπίδων. Πήγε τον πρώτο μήνα. Περνούσε καλά, έκανε φίλους αλλά στον μήνα πάνω της ήρθε ειδοποίηση ότι είναι επιλαχούσα δόκιμος. Δεν μπορείτε να καταλάβετε. Με έπαιρνε κάθε μέρα τηλέφωνο. ‘Μπαμπά πάρτους τηλέφωνο, θέλουν να με κρατήσουν εδώ στην Ευελπίδων. Πάρτους τηλέφωνο’. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά της. Αυτό ήταν που ήθελε πάντα».
«Θα μιλήσουμε αύριο μπαμπά»
Η Θάλεια, αρχές Αυγούστου ξεκινά για το πρώτο της ταξίδι ως ναυτική δόκιμος.
«Έπιασαν λιμάνι στην Τυνησία και μας πήρε τηλέφωνο. Εγώ ήμουν ο τελευταίος που της μίλησα. Μίλησε πρώτα με τον αδελφό της. Ήταν πολύ αγαπημένα αδέλφια. ‘Τι έγινε μπαμπά. Εμείς όλα καλά εδώ’. Μόλις είχαν φάει και επέστρεφαν στο καράβι. ‘Θα μιλήσουμε αύριο μπαμπά’ γιατί θα έμεναν μέχρι την Κυριακή».
Όμως η 19χρονη δεν ξαναπήρε ποτέ τον πατέρα της. Πέρασε το Σάββατο, πέρασε η Κυριακή κι όταν πια τη Δευτέρα το απόγευμα οι γονείς της έλαβαν τηλεφώνημα, δεν άκουσαν την κόρη τους στην άλλη άκρη του ακουστικού αλλά τον στρατιωτικό γιατρό του καραβιού.
«Ο γιατρός του καραβιού άρχισε να μας λέει αν η Θαλίτσα ήταν αλλεργική σε κάποια αντιβίωση γιατί έχει βγάλει κάποιο εξάνθημα. Επίσης είπε αν είχε χαμηλή πίεση… Η Θαλίτσα μου ήταν και αιμοδότρια».
Ο γιατρός τούς μιλά για έναν ελεγχόμενο πυρετό και για ένα εξάνθημα στο πόδι. Στις 02.00 τα ξημερώματα το τηλέφωνο θα ξαναχτυπήσει.
«Στις 02.00 τα ξημερώματα μας πήρε ο γιατρός και μας λέει ότι έχει ουρολοίμωξη. Ουρολοίμωξη και ότι η νεότερη επικοινωνία θα είναι αύριο το πρωί».
Ανακουφισμένος πως το παιδί του δεν έχει κάτι σοβαρό, ο πατέρας της επιστρέφει κανονικά στη δουλειά του, όταν λαμβάνει ένα ακόμη τηλεφώνημα.
«Το κορίτσι διασωληνώθηκε»
«Τηλέφωνο από τη σύζυγό μου γύρω στις 9 παρά και μου λέει ‘το κορίτσι διασωληνώθηκε’. Εκεί έχασα τη γη κάτω από τα πόδια του. Ότι είναι στην Ιταλία και έχει διασωληνωθεί. Ήταν πολύ δύσκολο να το διαχειριστεί. Από εκείνη την στιγμή έγιναν όλα γρήγορα. Αμάξι του ΓΕΝ. Μπήκαμε σε αεροπλάνο. Φτάσαμε Νάπολη. Κι αυτό που είδαμε δεν ήταν η Θάλεια μας. Ήταν ένα άλλο κορίτσι».
Η Θαλίτσα, όπως συνήθιζε να την αποκαλεί, δεν είχε ουρολοίμωξη. Βρισκόταν στην εντατική σε νοσοκομείο της Νάπολης και πάλευε για τη ζωή της.
«Καθίσαμε όσο καθίσαμε. Με την προσδοκία ότι την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε και θα την βλέπαμε αλλά την επόμενη μέρα μας ειδοποίησαν ότι το κορίτσι κατέληξε. Ήταν τόσο δύσκολη αυτή η στιγμή. Πάρα πολύ δύσκολη».
«Περιμένω να μάθω την αλήθεια»
Δύο εβδομάδες μετά είναι αγκαλιά με τις παιδικές φωτογραφίες της Θάλειας με αγαπημένη του εκείνη από την παρέλαση που ήταν σημαιοφόρος.
Η Θάλεια είχε νοσήσει με κορωνοϊό στις αρχές Αυγούστου, μια σχεδόν ασυμπτωματική νόσηση που ίσως συνέβαλε κι αυτή στη μοιραία κατάληξη.
«Αυτό που περιμένουμε είναι η ιατροδικαστική έκθεση που θα ρίξει φως τι ήταν αυτό; Σε τέσσερις μέρες να χαθεί. Ήταν επιβαρυμένη, ήταν εξουθενωμένη με όλο αυτό που είχε περάσει;».
