Με άρθρο που συνυπογράφουν οι πρώην υπουργοί Άννα Διαμαντοπούλου και Γιώργος Φλωρίδης, με τίτλο «Οι μισές αλήθειες και ο πραγματικός κίνδυνος», παρεμβαίνουν στις πολιτικές εξελίξεις και δηλώνουν την ανάγκη να συγκροτηθεί Δημοκρατικός Μεταρρυθμιστικός Πόλος, όπως τον ονομάζουν, ως τρίτη πολιτική λύση, ασκώντας παράλληλα κριτική τόσο στην κυβέρνηση όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι δύο πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ αναφέρουν ότι «πέντε χρόνια κρίσης και ενώ σε λίγες μέρες λήγει τυπικά το "Μνημόνιο", η Ελλάδα βρίσκεται πάλι οριακά αντιμέτωπη με τον κρισιμότερο κόμπο της: τη μόνιμη αδυναμία του πολιτικού της συστήματος. Του πολιτικού συστήματος που συνεχίζει να "επαιτεί" και να "απειλεί". Η μία πλευρά "επαιτεί" παράταση του χρόνου λήξης του Μνημονίου εξαπολύοντας ταυτόχρονα εκστρατεία φόβου στο εσωτερικό, ενώ η άλλη "απειλεί" τους δανειστές».
Η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Γιώργος Φλωρίδης τονίζουν τη αδυναμία τόσο της κυβέρνησης, όσο και τής αξιωματικής αντιπολίτευσης να παραδεχθούν ότι υπάρχει κίνδυνος σύναψης νέου Μνημονίου, επειδή δεν προχώρησαν οι μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της χώρας. Απορρίπτουν την κινδυνολογία της κυβέρνησης ότι με άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο του Grexit, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ ότι με «συνδικαλιστικό τσαμπουκά» θα αλλάξουν στάση οι εταίροι.
«Πρόκειται για μισές αλήθειες και συστηματική παραπλάνηση, εξαιτίας της πολιτικής ανημπόριας του πολιτικού μας συστήματος που συνεχίζει να λειτουργεί με οδηγό την πάγια διχαστική και πολωτική του λογική. Κατ' αρχάς, ο κίνδυνος του Grexit δεν έχει κοινωνική και εθνική βάση..... Η Ευρώπη είναι και παραμένει εθνική κατάκτηση σε διαπαραταξιακή βάση. Από τη στιγμή, λοιπόν, που το ευρωπαϊκό κεκτημένο της χώρας είναι αντικείμενο λαϊκής υπεράσπισης, η όποια κινδυνολογία της συγκυβέρνησης καταντά ανεδαφική, αλλά και ο όποιος «συνδικαλιστικός τσαμπουκάς» απέμεινε στον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε αποδρομή», τονίζουν.
Και υπογραμμίζουν:
«Ο μεγάλος κίνδυνος προέρχεται από το γεγονός ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι ν' αλλάξουμε τη χώρα μας. Ότι το πολιτικό σύστημα αρνείται συστηματικά να πει στον κόσμο, ακόμη και τώρα, τις πιο πασιφανείς αλήθειες. Ότι η χώρα χρωστά, ότι χρειάζεται δανεικά και ότι συνεχίζει να μην παράγει. Ότι το ασφαλιστικό της σύστημα έχει τεράστια ελλείμματα. Ότι κι αν βγει στις αγορές για δανεικά, χρειάζεται τη στήριξη της Ευρώπης, όποια κι αν είναι η ελληνική κυβέρνηση. Ότι η διαπραγμάτευση για το νέο αναπόφευκτο μνημόνιο απαιτεί δικό μας, ξεκάθαρο εθνικό σχέδιο για το οποίο υπάρχουν επεξεργασμένες θέσεις, αλλά και άνθρωποι που θα μπορούσαν να το υποστηρίξουν. Απαιτεί, επίσης, την εγκατάλειψη της αυτάρεσκης αντίληψης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης ότι μπορούν από μόνοι τους. Η πιθανή εναλλαγή διακυβέρνησης πράγματι αυξάνει τους κινδύνους της χώρας, αλλά γι' αυτό δεν θα φταίει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός θα αποτελέσει τον ακρότατο συνεχιστή της χρεοκοπημένης πλευράς της Μεταπολίτευσης. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όμως, δημιουργεί την ανάγκη η ελληνική κοινωνία να περιφρουρήσει την ασφάλεια του ευρωπαϊκού κεκτημένου της χώρας, εμποδίζοντας τυχοδιωκτισμούς και απορρίπτοντας διχαστικές πολώσεις και, ταυτόχρονα, να επιταχυνθεί η συνολική ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού με καθοριστική προτεραιότητα τη δημιουργία Δημοκρατικού Μεταρρυθμιστικού Πόλου που σήμερα δεν υπάρχει»
