Όλα τα παιδιά μπορεί να έχουν κατά καιρούς τον πρώτο ή το δεύτερο ρόλο. Ο νταής μπορεί να γίνει θύμα κάποιων ισχυρότερων. Το θύμα μπορεί με τη σειρά του να γίνει νταής μόλις του δοθεί η ευκαιρία στην αντιπαράθεση με κάποιους ασθενέστερους. Σύμφωνα με την ψυχολόγο-παιδοψυχολόγο και συγγραφέα των βιβλίων "Οι γονείς κάνουν τη διαφορά", "Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά", "Οι γονείς χωρίζουν" και "Παιδιά στην εφηβεία, γονείς σε κρίση", κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου τα θύματα συνήθως είναι:
- ντροπαλά και μικρόσωμα παιδιά
- με χαμηλή αυτοπεποίθηση και υπερπροστατευτικούς γονείς
- εσωστρεφή, ήσυχα, ευαίσθητα
- μοναχικά
- παρουσιάζουν κάποια ιδιαιτερότητα ή χαρακτηριστικό που τα διαφοροποιεί από το μέσο όρο (πολύ καλοί μαθητές, ή έχουν μαθησιακές δυσκολίες, παχουλά, πολύ ψηλά, φορούν γυαλιά κ.α.)
- ευαίσθητα στα πειράγματα, αντιδρούν έντονα, θυμώνουν, κλαίνε, απομονώνονται
- αδιάλλακτα στις διαφωνίες με εριστικό και επιθετικό πνεύμα
- ανήκουν σε μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα-μετανάστες ή είναι άτομα με αναπηρία
- πολλές φορές είναι οι καινούριοι μαθητές σε μια τάξη ή αυτοί που έρχονται στα μέσα της χρονιάς.
Οι νταήδες είναι...
- παιδιά που δείχνουν αυτοπεποίθηση
- δεν πειθαρχούν σε κανόνες
- θέλουν να επιβάλλονται
- θεωρούν ότι η βία είναι κοινωνικά αποδεκτή
- θυμώνουν εύκολα
- δυσκολεύονται να δεχτούν τη ματαίωση των επιθυμιών τους
- εύκολα νιώθουν ότι οι άλλοι είναι απειλητικοί προς τα ίδια
- καταφεύγουν στη βία ή στον εκφοβισμό για να επιλύουν διαφορές
- έχουν την τάση να εξαιρούν παιδιά από την παρέα
- υιοθετούν το ρόλο του αρχηγού στις παρέες ή φτιάχνουν κλίκες ενώ δεν είναι απαραίτητα μεγαλόσωμα.
Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι οι επιθετικοί μαθητές συχνά πάσχουν από κατάθλιψη ή από κάποια διαταραχή που δεν έχει διαγνωστεί. Σε κάποιες περιπτώσεις οι ίδιοι είχαν γίνει αποδέκτες βίαιης και επιθετικής συμπεριφοράς κατά το παρελθόν.
Τα παιδιά που θυματοποιούνται αλλά και οι νταήδες μπορεί να έχουν υπερπροστατευτικούς ή αυταρχικούς ή αδιάφορους γονείς.
