"Οφείλουμε να καταργήσουμε την παραπληροφόρηση και την ιδεολογική εκμετάλλευση της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου", τόνισε ο καθηγητής ιστορίας στο Κολέγιο Χάβερφορντ, δρ. Αλέξανδρος Κιτροέφ, μιλώντας σε πανομογενειακή εκδήλωση τιμής και μνήμης για την επέτειο του Πολυτεχνείου, στην Αστόρια της Νέας Υόρκης.
"Μετά σαράντα ένα χρόνια, υπάρχει μια αυξανόμενη δεξαμενή στοιχείων γι' αυτά τα γεγονότα, χάρη σε πάμπολλες έρευνες από δημοσιογράφους, κοινωνιολόγους και ιστορικούς, των ίδιων των πανεπιστημιακών αρχών του Πολυτεχνείου και του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών", επεσήμανε ο δρ. Κιτροέφ, σημειώνοντας ότι "όλα αυτά δεν μας επιτρέπουν να αγνοήσουμε ή να αμφισβητήσουμε τη σημασία των γεγονότων του Πολυτεχνείου, είτε για λόγους πολιτικής εμπάθειας, είτε για λόγους πνευματικής αδράνειας και αμέλειας που οδηγεί στην ημιμάθεια".
Στη συνέχεια, υπογράμμισε ότι "κάθε επέτειος ενός σημαντικού ιστορικού γεγονότος μας δίνει την ευκαιρία να αποτίσουμε τιμή και να μνημονεύσουμε το παρελθόν, να ανανεώσουμε την αντίληψη που έχουμε για το τι έγινε με τα πορίσματα των πιο πρόσφατων επιστημονικών μελετών και επιπλέον να αναλογισθούμε τη σημασία που έχει το συγκεκριμένο γεγονός για το σήμερα. Ειδικότερα, τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, που ξεκίνησαν την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 1973, με την κατάληψή του από φοιτητές και διαμορφώθηκαν ως τη μεγαλύτερη λαϊκή διαδήλωση κατά του δικτατορικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 και κατέληξαν με την αιματηρή καταστολή αυτής της εκδήλωσης κατά της χούντας, έχουν γίνει το αντικείμενο μυθοπλασίας από πολλές πλευρές. Ειδικά ο αριθμός των θυμάτων είτε έχει αόριστα μεγαλοποιηθεί είτε έχει αμφισβητηθεί, μέχρι σκανδαλωδώς σημείου".
Ο Ελληνοαμερικανός πανεπιστημιακός διατύπωσε επίσης την άποψη ότι "όλοι γνωρίζουμε τη ρήση: "Λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει".
Και ξέρουμε πολύ καλά τι αποκόμισε η Ελλάδα από την 7χρονη δικτατορία των συνταγματαρχών: κατάργηση της δημοκρατίας στην ίδια της τη γενέτειρα, στρεβλή οικονομική ανάπτυξη, πνευματική και καλλιτεχνική καθυστέρηση, διεθνής περίγελος και αποκλεισμός την εποχή που συγκροτείτο η ενοποίηση της Ευρώπης. Αλλά, πάνω από όλα, τις καταστρεπτικές συνέπειες της διαχείρισης της εξωτερικής μας πολιτικής από ιδεολογικά παθιασμένους και στρατηγικά αγράμματους τις γνωρίζει πολύ καλά η Κύπρος που συνεχίζει να ζει τα αποτελέσματα της τυχοδιωκτικής απόπειρας πραξικοπήματος, την τουρκική εισβολή και τη διχοτόμηση του νησιού το 1974".
Η εκδήλωση για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο Πέτρου Γ. Πατρίδη της κοινότητας του Αγίου Δημητρίου Αστόριας, τελούσε υπό την αιγίδα του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη.
Ο γενικός πρόξενος, Γιώργος Ηλιόπουλος, ανέφερε στην αρχή της ομιλίας του ότι "δυστυχώς, στην Ελλάδα θεωρούμε δημοκρατικό το δικό μας και αντιδημοκρατικό αυτό του γείτονα, εφόσον βέβαια δεν συμφωνεί μαζί μας. Μιλάμε πολύ για δημοκρατία και λίγο την υποστηρίζουμε στην πράξη, παρά το γεγονός ότι θεωρούμαστε σε αυτήν οι πρωτοπόροι. Και στην πράξη, πολλές φορές, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να αποκλείσουμε τους άλλους, εάν, αυτό που θεωρούμε εμείς σωστό επικρατήσει. Στον Βολτέρο αποδίδεται η φράση "διαφωνώ ριζικά με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Στην πραγματικότητα, βέβαια, την φράση μάλλον δεν την είπε ποτέ ο Βολτέρος, αλλά την έγραψε για πρώτη φορά στο βιβλίο της "The Friends of Voltaire" η Βρετανίδα συγγραφέας Evelyn Beatrice Hall το 1906.
Εμείς, δυστυχώς, συχνά, υπερασπιζόμαστε μέχρι θανάτου το δικαίωμά μας να το λέμε, αλλά μόλις μας δοθεί η ευκαιρία, εμποδίζουμε εύκολα τον άλλο να πει την αντίθετη με εμάς άποψη. Έτσι, εάν θέλετε, θεωρώ ότι για το έλλειμμα δημοκρατίας, που οι περισσότεροι δυστυχώς κατά καιρούς βιώνουμε, φταίμε κυρίως εμείς οι ίδιοι και λιγότερο κάποιοι άλλοι".
Αναφερόμενος στην επέτειο του Πολυτεχνείου, ο κ. Ηλιόπουλος επεσήμανε ότι "η 17 Νοεμβρίου ήταν μία εξέγερση που στην πραγματικότητα απέτυχε στον στόχο της. Και τούτο διότι, λίγο μετά, ο Ιωαννίδης βρήκε την ευκαιρία, με όπλο την ΕΑΤ-ΕΣΑ, να ανατρέψει τον Παπαδόπουλο και να οδηγήσει το 74 την χώρα στο δράμα της Κύπρου. Και ήταν το δράμα της Κύπρου που οδήγησε στην κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού και την επιστροφή της Δημοκρατίας. Με τι τίμημα όμως…".
Στη συνέχεια, μεταξύ άλλων, τόνισε ότι "η 17η Νοεμβρίου μπορεί και πρέπει να είναι γιορτή δημοκρατίας, μάθημα δημοκρατίας. Μάθημα σεβασμού της άποψης του άλλου, μάθημα για την πειθώ, αντί του πειθαναγκασμού. Μάθημα αποχής από τη βία. Η βία δεν είναι δημοκρατία. Είναι έλλειμμα δημοκρατίας. Η δημοκρατία, με τη βία πληγώνεται. Ήσαν βίαιοι οι φοιτητές στο πολυτεχνείο; Ήσαν άοπλοι. Ο αγώνας τους ήταν αποφασιστικός και δυναμικός, αλλά ειρηνικός. Δεν προέταξαν βία, υπέστησαν βία. Έδωσαν μια ηρωική μάχη για τη δημοκρατία, η οποία αποτελεί και θα αποτελεί σημείο αναφοράς, καταφέρνοντας να κερδίσουν παλλαϊκή αποδοχή και το σεβασμό κάθε πολίτη. Ποιος είναι κερδισμένος στη συνείδηση μας; Ο ασκών τη βία ή ο υπομένων αυτήν;".
Και ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη κατέληξε: "είναι δύσκολη υπόθεση η Δημοκρατία. Δεν έχουν όλοι τη δύναμη, ούτε το σθένος. Ούτε και δυστυχώς είναι όλοι σε θέση να διακρίνουν μεταξύ της δημοκρατικής και της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς. Εμείς έχουμε λοιπόν ένα καθήκον. Μία παρακαταθήκη από τα τότε παιδιά του Πολυτεχνείου που αφύπνισαν ένα λαό. Να μεταδώσουμε το μήνυμα της ανεκτικότητας, της ισότητας και της πραγματικής -στην πράξη- δημοκρατίας".
Μετά τις ομιλίες ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα με την Τέρη Βακιρτζόγλου (τραγούδι), την Νάνα Σιμοπούλου (τραγούδι, μπουζούκι, κιθάρα), τον Γλαύκο Κοντεμενιώτη (πιάνο) και τον Γιώργο Κωστόπουλο (μπάσο).
Στην εκδήλωση, που συνδιοργανώθηκε από αρκετούς ομογενειακούς φορείς και έφερε τον τίτλο "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία", παρέστησαν γύρω στα πεντακόσια άτομα, ανάμεσά τους ο πρόξενος Μάνος Κουμπαράκης, ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου Νίκος Παπακωνσταντίνου, αρκετοί εκπαιδευτικοί, φοιτητές και εκπρόσωποι ελληνοαμερικανικών οργανώσεων και κοινοτήτων.
