Μία ιστορική γειτονιά της Αθήνας
Αν το Κουκάκι ήταν αντικείμενο, τότε θα ήταν κρεβάτι. Μπορεί ο παραλληλισμός να ακούγεται λίγο υπερβολικός αλλά πραγματικά με λίγη φαντασία οι απλωτοί του παράλληλοι στη Συγγρού δρόμοι, το κάνουν να θυμίζει ένα μακρόστενο κρεβάτι.
Κάνουμε τον παραπάνω παραλληλισμό γιατί το σημερινό του όνομα, το Κουκάκι το πήρε από τον κάποτε τρανό εργοστασιάρχη σιδερένιων κρεβατιών Γεώργιο Κουκάκη. Η επιχείρηση του στεγαζόταν μάλιστα στο χώρο που θα έπαιρνε αργότερα (το 1893) ο Κάρολος Φιξ για να επεκτείνει την δική του, επίσης κάποτε τρανή επιχείρηση ζυθοποιίας.
Σήμερα το Κουκάκι έχει από όλα και πολλά που δεν έχουν άλλοι. Δύο σταθμούς μετρό, πολλά λεωφορεία και τρόλεϊ να περνούν από τους δρόμους του, από τα πιο ψαγμένα και alternative μαγαζιά εστίασης και διασκέδασης (θα βρείτε από μεξικάνικο και ταϋλανδέζικο φαγητό μέχρι πολύχρωμα smoothies). Υπάρχουν barber shops, self service πλυντήρια ρούχων, συνεργεία ποδηλάτων, labels ανεξάρτητων Ελλήνων σχεδιαστών, καταστήματα με new age τουριστικά είδη, ενώ πια, τις Απόκριες διοργανώνονται και τα πιο ωραία street party της πόλης.
Στην ουσία, η σχεδόν «βίαια» θα έλεγε κανείς εισβολή του Κουκακίου στον αθηναϊκό χάρτη έγινε όταν μπήκε και η Αθήνα συνολικά στον παγκόσμιο χάρτη των hot τουριστικών προορισμών. Ή αλλιώς, τα τέσσερα χρόνια που άλλαξαν τα πάντα στο Κουκάκι. Η «γεωστρατηγική» θέση της γειτονιάς κάτω ακριβώς από την Ακρόπολη αλλά και η πολύ μικρή της απόσταση, μόλις ελάχιστα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, όπως και η εύκολη πρόσβαση που χαρίζει στη θάλασσα μέσω της λεωφόρου Συγγρού, εκτίναξαν το Κουκάκι στο τουριστικό χρηματιστήριο αξιών.
Και φυσικά το «καλάθι» της γειτονιάς έχει και άλλα μοναδικά σε όλη την Ελλάδα σημεία, τον λόφο Φιλοπάππου, τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, το Μουσείο της Ακρόπολης και υπέροχα νεοκλασικά σπίτια. Κάπως έτσι έφτασε το 2015 το Κουκάκι, σε έρευνα της Airbnb να συμπεριληφθεί στις 16 καλύτερες γειτονιές του κόσμου, καταλαμβάνοντας την πέμπτη θέση, με 800% αύξηση στις κρατήσεις και εξαιρετικά σχόλια από τους επισκέπτες, όπως αναφέρει το exploringgreece.
Χωροταξικά, η περιοχή εκτείνεται από την οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου μέχρι την πλατεία Κουντουριώτη («Παιδική Χαρά»). Στα ψηλά της φτάνει ως τις παρυφές του Φιλοπάππου και στα χαμηλά της, στη λεωφόρο Συγγρού. Στα νοτιοδυτικά, η είσοδος στο Κουκάκι γίνεται από την παιδική χαρά, στο τέρμα των οδών Βεΐκου και Δημητρακοπούλου. Η περιοχή συνορεύει επίσης με τα Πετράλωνα, στο κομμάτι της συνοικίας που αναφέρεται ως «Φιλοπάππου». Στα βορειοανατολικά συνορεύει με αυτή την περιοχή που μέχρι κάποτε αποκαλούνταν «Γαργαρέττα». Τώρα, όλα αυτά τα σημεία μαζί και με το κομμάτι της Μακρυγιάννη, όλα αποκαλούνται πια Κουκάκι.
Σε κάθε περίπτωση το πρώτο του μεγάλο φιλί της ζωής και αυτό που μετέτρεψε το Κουκάκι από μια μικρομεσαία αστική περιοχή, πυκονοδομημένη και με άφθονες από αυτές τις πολυκατοικίες που ανεγέρθηκαν από το 1960 μέχρι και το τέλος του 1980, σε συνοικία που τράβηξε πάνω της όλα τα φώτα της δημοσιότητας μαζί με το πιο ορεξάτο και δημιουργικό κοινό της πόλης, ήταν η δημιουργία του Μουσείου της Ακρόπολης, τα εγκαίνιά του οποίου έγιναν το 2009. Κάπως έτσι, ο κόσμος άρχισε να κατεβαίνει και να περπατάει σε όλο το μήκος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Το δεύτερο μεγάλο «μπαμ» έγινε με την πεζοδρόμηση των οδών Δράκου, Μακρυγιάννη και Γεωργίου Ολυμπίου.
Ο παλμός πάντως της καθημερινής ζωής συνεχίζει να χτυπά όπως εδώ και 50 χρόνια στις κεντρικές οδούς Βεΐκου και Δημητρακοπούλου. Εδώ υπάρχουν από τα κλασικά μικρομάγαζα μιας γειτονιάς -καθαριστήρια, ψιλικατζίδικα, μικρά μίνι μάρκετ, καταστήματα νεωτερισμού με πιτζάμες- μέχρι οι νέες αφίξεις της τελευταίας πενταετίας.
Πάντως, το Κουκάκι είναι από τις λίγες περιοχές του κέντρου που διατηρούνται προσεγμένα νεοκλασικά κτίρια, αλλά και πολυκατοικίες του μεσοπολέμου. Εκτός από γειτονιά… νοικοκυραίων το Κουκάκι πριν μετατραπεί σε αστικό «λούνα παρκ» είχε και (μια καλώς εννοούμενη) undergroung φήμη και μια έντονα ερωτική σφραγίδα. Εκτός από τις σεξεργάτριες που είχαν φτιάξει την πιάτσα τους στις κάθετες οδού της Συγγρού στην οδό Ζαν Μωρεάς βρίσκονται και «Οι Κούκλες», το ιστορικό στέκι που στεγάζει το πιο γνωστό drag show στην Ελλάδα. Μετράει ήδη πολλά χρόνια ζωής αφού ξεκίνησε να λειτουργεί το 1994. Και φυσικά η Συγγρού και ειδικά στα πιο χαμηλά της, συνεχίζει να φιλοξενεί τόσο sex shops όσο και τα πιο γνωστά strip club της Αθήνας.
Η πιο τουριστική γωνία του Κουκακίου είναι μάλλον το σημείο όπου η Δημητρακοπούλου «συναντά» την Βείκου. Εδώ, μέσα σε λίγα μόλις μέτρα συνυπάρχουν τα χίπσετρ χόστελ με τα πλυντήρια ρούχων, τις pub που στις οθόνες τους προβάλλουν αγγλικό πρωτάθλημα μέχρι τα fish and chips φαγάδικα.
Γενικά, το Κουκάκι έχει χάσει πολλά από την παλιά του όψη και πια δίνει ολοένα και περισσότερο Mix match εικόνες σαν να πρόκειται για μια διαρκώς μεταβαλλόμενη συνοικία της Νέας Υόρκης. Ένα παράδειγμα η οδός Φαλήρου, πρώτη παράλληλη της λεωφόρου Συγγρού, στην οποία σήμερα βρίσκονται τα πιο στυλάτα μπαράκια και καφετέριες, ενώ μέχρι κάποια χρόνια ήταν πιάτσα συνεργείων και φανοποιείων.
Όσο για τον δρόμο με τα περισσότερα μικρομεζεδοπωλεία και μπαρ αυτή είναι η Γεωργίου Ολύμπου εδώ όπου σε όλα τα καταστήματα επικρατεί η παρεΐστικη ατμόσφαιρα. Πολλοί πάντως, το σκέφτονται. Είναι ακόμα το Κουκάκι μια γειτονιά… γειτονιά ή μήπως έγινε ένα πέρασμα και μια στάση ταξιδιωτών;
