Ταξιδεύοντας σε έξι πανέμορφα χωριά του Πηλίου
Το Πήλιο αποτελεί έναν από τους πιο αγαπητούς προορισμούς στην Ελλάδα για τον ιδανικό συνδυασμό του βουνού με τη θάλασσα αλλά και για την γραφικότητα των χωριών του. Απέχει από την Αθήνα 320 χλμ. και η διάρκεια του ταξιδιού είναι περίπου τέσσερις ώρες. Από τη Θεσσαλονίκη απέχει 217 χλμ. (περίπου 2,5 ώρες ταξιδιού).
Στο Πήλιο συναντά κανείς πανέμορφα χωριά, παραδοσιακούς και προσεγμένους ξενώνες, ιστορικά αρχοντικά, διαδρομές μέσα σε υπέροχη φύση, μερικές από τις πιο ωραίες ελληνικές παραλίες, καθώς και πληθωρική τοπική κουζίνα, όπως σημειώνει το exploringgreece.
Το βουνό των Κενταύρων είναι ο πιο δημοφιλής ίσως προορισμός για τους Έλληνες, για όλες τις εποχές του χρόνου.
Στο βορειοδυτικό Πήλιο τα πιο διάσημα και τουριστικά ανεπτυγμένα χωριά είναι η Πορταριά και η Μακρυνίτσα ενώ εξίσου κοσμικά χωριά είναι και οι Μηλιές και η Βυζίτσα. Πιο άγνωστα αλλά εξίσου όμορφα είναι ο Άγιος Λαυρέντιος και ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας. Στο ανατολικό Πήλιο το πιο διάσημο χωριό -ίσως και όλου του Πηλίου- είναι η Τσαγκαράδα σημείο… προσκυνήματος των φυσιολατρών.
Αρχίζει η ξενάγηση στα πιο όμορφα χωριά του βόρειου και ανατολικού Πηλίου:
Βιζίτσα
Παραδοσιακή και διατηρητέα, συμπυκνώνει στο έπακρο τα βασικά χαρακτηριστικά της φυσιογνωμίας του Πηλίου. Λιθόστρωτα καλντερίμια, αναπαλαιωμένα αρχοντικά (πολλά από τα οποία έχουν μετατραπεί σε ξενώνες), παραδοσιακά πηλιορείτικα σπίτια, πέτρινες βρύσες και πλούσια βλάστηση στο εσωτερικό του οικισμού. Τη μεγάλη πλατεία του χωριού αγκαλιάζουν πανύψηλα πλατάνια. Από κανέναν δεν περνάει απαρατήρητη η σκεπαστή κρήνη που έχει δροσερό νερό όλο το χρόνο.
Όσο για τις εκκλησίες του χωριού, οι περισσότερες έχουν τον χαρακτήρα μνημείου. Οι ταβέρνες και τα εστιατόρια που σερβίρουν πηλιορείτικη κουζίνα είναι εδώ άφθονα, ενώ αν επιλέξετε να μείνετε σε αυτό τον οικισμό η διασκέδαση δε θα σας λείψει αφού υπάρχουν και καφέ και μπαρ. Την ίδια στιγμή, η Βυζίτσα αποτελεί και ένα κέντρο για την αρχή εκδρομών και κοντινών περιηγήσεων αφού από εδώ ξεκινά ένα καλό δίκτυο καθαρών μονοπατιών για πεζοπορικές εκδρομές. Ένα από αυτά, οδηγεί στις Μηλιές, στον πανέμορφο σιδηροδρομικό σταθμό. Μια εξίσου όμορφη διαδρομή ξεκινάει από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, διασχίζει τη γραφική γειτονιά Αργυραίικα και καταλήγει στη θάλασσα κοντά στο παραθαλάσσιο χωριό Καλά Νερά.
Ταξίδι στο Πήλιο και την Τσαγκαράδα
Μάλλον το πιο διάσημο χωριό του Πηλίου και όχι τυχαία, αφού ο επιτυχημένος συνδυασμός βουνού και θάλασσας που σας λέγαμε στην αρχή εδώ βρίσκει την τελειότερη συνάντησή του. Η Τσαγκαράδα είναι χτισμένη αμφιθεατρικά σε μια κατάφυτη πλαγιά. Προσφέρει άπαιχτη θέα στο Αιγαίο και περιτριγυρίζεται από υπέροχες παραλίες, όρμους και κολπίσκους. Έχει μια έντονη καλλιτεχνική σφραγίδα την οποία έχουν φέρει στο χωριό οι καλλιτέχνες που επισκέπτονται και προτιμούν πολλά χρόνια αυτό το χωριό. Ξενοδοχεία, ξενώνες και δωμάτια, για όλα υπάρχουν άφθονες επιλογές και το ίδιο συμβαίνει και με τα μαγαζιά εστίασης και διασκέδασης.
Το τοπίο συνθέτουν τα πετρόχτιστα καλντερίμια, οι λουλουδιασμένες αυλές, τα αιωνόβια πλατάνια και οι καστανιές. Οι πλατείες της Τσαγκαράδας είναι τέσσερις και όλες διαθέτουν και από μια εκκλησία. Η παλιότερη είναι αυτή των Ταξιαρχών κι ακολουθούν η Αγία Παρασκευή με τον τεράστιο πλάτανο των χιλίων ετών και ο Άγιος Στέφανος.
Στο νοτιότερο σημείο βρίσκεται η συνοικία της Αγίας Κυριακής. Όπως και η Βυζίτσα, έτσι και η Τσαγκαράδα προσφέρει πλήθος εύκολων διαδρομών στους περιπατητές. Η πιο διάσημη είναι αυτή που ξεκινά από τη συνοικία της Αγίας Παρασκευής και μέσω του παλιού μονοπατιού που διασχίζει το δάσος, με γεφυράκια και πηγές, καταλήγει στην Νταμούχαρη – η οποία είναι «κουκλίστικη» και διαθέτει φυσικό λιμανάκι.
Στη συνοικία των Ταξιαρχών θα χαζέψετε παραδοσιακά σπίτια και κρήνες. Σας προτείνουμε να φάτε στο «Καλύβι», στην πλατεία των Ταξιαρχών, κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια. Αυθεντική, τοπική κουζίνα, μαγειρεμένα απλά αλλά ονειρεμένα. Σημειώστε: χοιρινό ριγανάτο, κόκορας κρασάτος, ντολμαδάκια, πίτες με σπιτικό φύλλο και γιαουρτλού.
Στις Μηλιές και τον «Μουτζούρη»
Εξίσου γραφικός οικισμός και επίσης αφετηρία του διάσημου «Mουτζούρη», του μικρού, ιστορικού πια, τρένου που φτάνει μέσα από μια όμορφη διαδρομή μέχρι τα Άνω Λεχώνια. Οι Μηλιές είναι κεφαλοχώρι από τα πιο παλιά και έχει μεγάλη ιστορία αφού η ονομαστή «Σχολή των Μηλεών» αποτέλεσε τόσο κέντρο του απελευθερωτικού αγώνα του 1821, όσο και πνευματική εστία της εποχής.
Σε αυτό το χωριό θα δείτε την πηλιορείτικη αρχιτεκτονική με τα πυργόσπιτα και τα αρχοντικά στην πιο αυθεντική ίσως μορφή της. Οι Μηλιές είναι το ιστορικό χωριό στο Πήλιο που πρέπει να επισκεφθείτε έστω μια φορά.
Όπως και στα άλλα χωριά του Πηλίου πολλά από αυτά τα αρχοντικά έχουν μετατραπεί σήμερα σε ανακαινισμένους ξενώνες. Περιμετρικά της πολυσύχναστης κεντρικής πλατείας με τα μεγάλα πλατάνια βρίσκονται σπουδαία κτίρια, όπως η εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών (η οποία χτίστηκε πριν από το 1741), η Βιβλιοθήκη, το Λαογραφικό Μουσείο καθώς και το Ευδόξειο Πνευματικό Κέντρο.
Σε αυτό το χωριό επίσης βρίσκονται τα περισσότερα ίσως μαγαζάκια με σουβενίρ, είδη λαϊκής τέχνης άλλα και τα μαγαζιά που πωλούν τα ντόπια καλούδια- μέλια, γλυκά του κουταλιού, βότανα κτλ. Και δύο (απαραίτητα) λόγια για τον «Μουτζούρη»- κυλούσε (και συνεχίζει να κυλάει) πάνω στον ιστορικό σιδηρόδρομο του οποίου η κατασκευή άρχισε το 1892 και τέθηκε σε λειτουργία το 1903. Την επίβλεψη της κατασκευής του σιδηροδρομικού δικτύου είχε ο Εβαρίστο Ντε Κίρικο, ο πατέρας του γνωστού ζωγράφου Τζόρτζιο ντε Κίρικο, ο οποίος γεννήθηκε στο Βόλο. Στα έργα κατασκευής του δικτύου, ο μικρός τότε Ντε Κίρικο ήταν εκεί, παρατηρώντας το μέσο που έμελλε αργότερα να τον εμπνέει και να συνοδεύει σταθερά τις δημιουργίες του.
Παραμένει μια από τις πιο στενές σιδηροδρομικές γραμμές στον κόσμο (60 εκατοστά) και συνεχίζει να φιλοξενεί τα 4 βαγόνια του «Μουτζούρη», όπως λεγόταν κάποτε το τραινάκι του Πηλίου, για να δηλώσει την ατμοκίνηση και τον καπνό που άφηνε στο πέρασμά του. Από τα Άνω Λεχώνια μέχρι τις Μηλιές η διαδρομή είναι ορεινή, διασχίζοντας τις κατάφυτες πλαγιές, με την πυκνή βλάστηση από πλατάνια και πουρνάρια. Η συνολικού μήκους διαδρομή των 15 χιλιομέτρων διαρκεί περίπου 90 λεπτά. Δρομολόγια πραγματοποιούνται Σάββατο και Κυριακή. Το τραίνο αναχωρεί από τα Άνω Λεχώνια στις 10.00 πμ και επιστρέφει από τις Μηλιές στις 15.00 με ενδιάμεση στάθμευση 15 λεπτών στην Άνω Γατζέα και στις δύο κατευθύνσεις της διαδρομής. Για τους λάτρεις των τρένων, υπάρχει μία ακόμη η μοναδική διαδρομή στην Ελλάδα.
Tip: Μια ωραία πρόταση για φαγητό στις Μηλιές είναι το «Σαλκίμι» με την υπερυψωμένη θέα στη βεράντα του. Δοκιμάστε με τα μάτια κλειστά χουνκιάρ, γκιούλμπασι με τρία διαφορετικά κρέατα στη γάστρα, «κεφτέδα» με ντοματένια σάλτσα, αρνίσια συκωταριά που τυλίγεται σε μπόλια, ρολό μοσχαράκι, μαραθόπιτα και καλό τσίπουρο.
Στα Χάνια το χειμώνα
Σαν καρφιτσωμένα στις ψηλότερες πλαγιές του Πηλίου, τα Χάνια «περικυκλώνονται» από όμορφα δάση με έλατα, οξιές και καστανιές . Για όσους θέλουν να παντρέψουν μαζί με την επίσκεψη σε ένα ορεινό χωριό και τις δραστηριότητες στο χιόνι, τα Χάνια είναι το ιδανικό σημείο αφού απέχει μόλις δύο χιλιόμετρα από το χιονοδρομικό κέντρο του Πηλίου (το οποίο είναι μάλλον μικρό και οικογενειακό, αλλά παρόλα αυτά διαθέτει πέντε αναβατήρες και τέσσερις πίστες για σκι).
Είναι χτισμένα σε υψόμετρο 1.200 μέτρων και ενώ διαθέτουν και αυτά από όλα (ξενώνες, ταβέρνες μικρά μπαρ) η τουριστική τους ανάπτυξη είναι ήπια. Εκτός από τις πολλές επιλογές για πεζοπορίες, οι φυσιολάτρες, μπορούν με αφετηρία τα Χάνια να δοκιμάσουν να κάνουν διαδρομές με ποδήλατα βουνού ή με 4Χ4. Όταν ψάχνεις χιόνια στην Ελλάδα, έχεις πολλές επιλογές.
Ταξίδι στη Μακρινίτσα
Μακρινίτσα. Κι αυτό ιστορικό χωριό -κεφαλοχώρι για την ακρίβεια- διατηρητέος οικισμός και την ίδια στιγμή ένα από παλιά τουριστικά θέρετρα της χώρας. Περίτεχνες βρύσες και πέτρινα γεφύρια, πανύψηλα πλατάνια, λουλούδια και η πλακόστρωτη πλατεία Μπράνη με την όμορφη ρεματιά από πάνω της, την περίτεχνη κρήνη του Αθάνατου Νερού και το πετρόχτιστο εκκλησάκι του Αϊ-Γιάννη του Προδρόμου.
Οι ντόπιοι την αποκαλούν το «μπαλκόνι του Πηλίου» για την απεριόριστη θέα που χαρίζει στον Παγασητικό κόλπο και στην πόλη του Βόλου. Μια καλή επιλογή για φαγητό εδώ είναι η ψησταριά «Κατερίνα». Και ωραία μαγειρευτά-όπως κόκορας κρασάτος- αλλά και τέλεια κρέατα στη σχάρα: ζουμερό, σπαρταριστό μπιφτέκι, παϊδάκια, λουκάνικο, χοιρινό στη σούβλα, κοντοσούβλι όλα τρυφερά, ψημένα τέλεια και σερβιρισμένα με φρυγανισμένο ψωμί.
Πορταριά
Πορταριά, η πύλη του παραδείσου στο Πήλιο. Εξίσου πασίγνωστη, πολύ γραφική, με υπέροχη θέα στον Παγασητικό. Εδώ η τουριστική ανάπτυξη είναι έντονη, οπότε είναι ιδανική επιλογή για τις οικογένειες που θέλουν να έχουν όλες τις ανέσεις ενώ η πιο καλή της περίοδος είναι αναμφίβολα ο χειμώνας. Βρίσκεται και αυτή κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο του Πηλίου αλλά και στη θάλασσα. Εκτός από τους παραδοσιακούς ξενώνες, εδώ θα βρείτε και πολυτελή ξενοδοχεία.
Πολύ όμορφες και γραφικές είναι η πλατεία Μελίνας Μερκούρη, που είναι και η κεντρική του χωριού, περιτριγυρισμένη από ταβέρνες και καφέ αλλά και η πλατεία Αδάμενας από όπου και ξεκινάει το μονοπάτι για την Πηγή Μάνας με τα αιωνόβια πλατάνια. Οι δε ταβέρνες της Πορταριάς θεωρούνται από τις καλύτερες όλου του Πηλίου. Μια από αυτές είναι η «Κρίτσα» ή, αλλιώς, η ταβέρνα της Ελένη Καραΐσκου. Με δικό της μποστάνι και κότες αλλά -και με όμορφο- ξενώνα πάνω από το μαγαζί- εδώ θα φάτε άριστα εκτελεσμένη την πληθωρική πηλιορείτικη κουζίνα (εξίσου λουκούλλεια και τα πρωινά που σερβίρει). Το ταξίδι στο Πήλιο θα ολοκληρωθεί με τον γευστικότερο τρόπο…
Αποχαιρετισμός στο Πήλιο. Δεν θα θέλετε να το αφήσετε. Αυτή είναι η αίσθηση που έχει ο ταξιδιώτης όταν φεύγει από το βουνό που η ελληνική μυθολογία τοποθέτησε τους θρυλικούς Κενταύρους, τα ανθρωπόμορφα πλάσματα, με ανθρώπινο το άνω τμήμα του κορμού τους και σώμα αλόγου το κάτω.
Ένα οδοιπορικό που συνδυάζει την ιστορία, με τη μυθολογία, τη φύση και την εκλεπτυσμένη γαστρονομία.
