Σίγουρα το να μένετε σε έναν δυστυχισμένο και προβληματικό γάμο για να μην επηρεαστεί η ψυχολογία του παιδιού σας είναι πολύ χειρότερο για εκείνο, ωστόσο θα πρέπει να γνωρίζετε ότι ένα διαζύγιο φέρνει αντιδράσεις και συγκρούσεις. Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας αρκετών βιβλίων μεταξύ των οποίων τα "Οι γονείς κάνουν τη διαφορά", "Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά", "Οι γονείς χωρίζουν" και "Παιδιά στην εφηβεία, γονείς σε κρίση", κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει.
Ψυχικές ανάγκες
Η έναρξη της σχολικής φοίτησης σηματοδοτεί νέα δεδομένα για το παιδί. Η ανάπτυξη των γνωστικών ικανοτήτων του του επιτρέπει να διαβάζει, να γράφει και να μετρά, κατακτήσεις που συνδυάζονται με αλλαγές και στην κοινωνική του ζωή. Καλείται να υπακούει πλέον σε κοινωνικούς κανόνες ή όρια που δεν επιβάλλονται στο πλαίσιο της οικογένειας, αλλά στον ουδέτερο χώρο του σχολείου.
Περίπου στα 8 χρόνια διαμορφώνεται το αίσθημα της προσωπικής ευθύνης.
Το ασφαλές ορμητήριο της οικογένειας θα στηρίξει- ή άθελα του θα σαμποτάρει- την προσπάθεια του παιδιού να αυτονομηθεί και να αναπτύξει δημιουργικούς δεσμούς με συμμαθητές, δασκάλους, γείτονες κ.λπ.
Το παιδί παραμένει εξαρτημένο συναισθηματικά από τους γονείς του και ευάλωτο στις πιθανές απαιτήσεις τους. Εξακολουθεί να έχει μεγάλη ανάγκη τη σιγουριά, την τρυφερότητα και την ηρεμία. Το παιχνίδι είναι η βασική του επιδίωξη.
Αντιδράσεις
Συνοπτικά, από αυτή την ηλικιακή ομάδα συνήθως περιμένουμε:
Θλίψη
Θυμό, κυρίως προς το γονιό που το παιδί θεωρεί υπεύθυνο για το διαζύγιο ή που πήρε την πρωτοβουλία για το χωρισμό
Εκρήξεις οργής και έντονες διεκδικήσεις
Αίσθημα ανεπάρκειας και μειωμένη αυτοπεποίθηση
Προβλήματα συμπεριφοράς (ανυπακοή και άρνηση)
Αντίθετα, απρόσμενη βελτίωση συμπεριφοράς και εικόνα "τέλειου παιδιού" για να ικανοποιήσει τον έναν ή και τους δύο γονείς
Εκδηλώσεις ενοχής (δεν είναι συχνές, ωστόσο μπορεί να παρουσιαστούν, π.χ. εφιάλτες, ανορεξία)
Ψεύτικο ύφος ασφάλειας και ηρεμίας (πολλά παιδιά είναι "ειδικά" στο να κρύβουν τα συναισθήματα τους, στο βάθος όμως είναι λυπημένα κι απλώς δεν το δείχνουν σε κανέναν)
Εκδηλώσεις που δείχνουν ότι το παιδί ντρέπεται για το διαζύγιο και αισθάνεται μειονεκτικά έναντι των άλλων συνομηλίκων του
Πτώση στις σχολικές επιδόσεις
Δυσκολία να μοιραστεί με άλλους ό,τι του ανήκει
Εμφάνιση ή αύξηση σωματικών συμπτωμάτων (πονοκέφαλοι, κοιλόπονοι κ.λπ.).
Πώς να το διαχειριστείτε
Να εμπνέετε σιγουριά.
Να ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους για καθετί που τα απασχολεί και για τα νέα δεδομένα στη ζωή τους.
Φροντίστε για τη σταθερότητα των συνηθειών της καθημερινότητας και την τήρηση των ορίων.
Αν τα παιδιά θέλουν να κρατήσουν το διαζύγιο μυστικό από το σχολικό περιβάλλον τους, σεβαστείτε την επιθυμία τους. Οπλίστε τα όμως με επιχειρήματα, επειδή οι συμμαθητές τους μπορεί να πληροφορηθούν το γεγονός από άλλη πηγή. Καλό είναι τα παιδιά να είναι προετοιμασμένα για αυτό το ενδεχόμενο.
Εξηγήστε στα παιδιά ότι ο χωρισμός είναι καλύτερος από τη δυσάρεστη συμβίωση που επιλέγουν άλλοι γονείς και ότι τα ίδια δεν έχουν κανένα λόγο να ντρέπονται επειδή οι δικοί τους γονείς θα μένουν σε διαφορετικά σπίτια. Τονίστε ότι ήταν αναγκαία λύση και επιλογή και βεβαιώστε τα ότι σε λίγους μήνες θα αισθάνεστε όλοι πιο ανάλαφρα μέσα σε ένα σπιτικό χωρίς παγερή ατμόσφαιρα και καβγάδες.
Επιδιώξτε να έχουν επαφή με φίλους, καθώς και δραστηριότητες, όπως άθληση, σκάκι ή οτιδήποτε διαπιστώνετε ότι βελτιώνει την εικόνα που εκείνα έχουν για τον εαυτό τους.
Μην εμποδίζετε την επικοινωνία με τον άλλον γονιό γιατί κάτι τέτοιο θα τα επηρεάσει αρνητικά.
