Της Χρύσας Γκόγκα
Μόλις λίγες ώρες μας χώριζαν από την πανέμορφη Σύρο, την πρωτεύουσα των Κυκλάδων και η αγωνία μου να γνωρίσω ακόμα έναν αγαπημένο νησιωτικό προορισμό ολοένα και μεγάλωνε. Πόσα και πόσα δεν είχα ακούσει γι' αυτό το νησί, που έμελλε να κερδίσει ένα κομμάτι από την καρδιά μου...
Η Σύρα έχει στυλ...
Μια φράση, που κλείνει μέσα της το μεγαλείο ενός νησιού, που ξέρει να ξεχωρίζει, ήταν αυτή που με ενέπνευσε, με έκανε να δω βαθύτερα, να κατανοήσω την αρχοντιά της Σύρου.
"Η Σύρα έχει στυλ". Τέσσερις λέξεις, απίστευτη δυναμική. Μια αλήθεια, που αντανακλάται σε κάθε βήμα, σε κάθε γωνιά, στο καθένα από τα εντυπωσιακά αρχοντικά, τα μεγαλόπρεπα δημόσια κτήρια, την εμβληματική "προίκα" της Ερμούπολης.
Χτισμένα σύμφωνα με την Νεοκλασική Αρχιτεκτονική, πολλά από τα κτήρια είναι ολομάρμαρα, διώροφα ή τριώροφα, με πλούσια εσωτερική διακόσμηση, όπως μοναδικές οροφογραφίες, τοιχογραφίες και μαρμάρινες σκάλες. Φτάνοντας αργά το βράδυ στο νησί, λίγα ήταν αυτά που καταφέραμε να δούμε.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην πλατεία Μιαούλη, με το σήμα κατατεθέν της πόλης, το εντυπωσιακό Δημαρχείο, έργο του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ.
Γύρω και πάνω στην πλατεία, χτυπάει η καρδιά της πόλης, με τις καφετέριες και τα νυχτερινά κλαμπάκια να σφύζουν από ζωή, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Κι εκεί που νομίζεις, ότι όλα τα εστιατόρια έχουν κλείσει στις 12 το βράδυ (τότε καταφέραμε να κατεβούμε από το δωμάτιο, που ήταν στους πρόποδες της Άνω Σύρου), να σου ένα ρομαντικό μπαράκι, που εκτός από ποτό μας προσφέρει και μια πεντανόστιμη ποικιλία.
Το "Belle Epoque" στην πλατεία Άννης Κουτσοδόντη, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη! Όπως μάθαμε εδώ μπορείτε ακόμα να απολαύσετε γλυκίσματα γαλλικής κουζίνας, σπιτικό μιλφέιγ ή εκμέκ.
Βόλτες στην Άνω Σύρο
Δεν υπάρχει καλύτερο ξεκίνημα για τη μέρα μας από μια βόλτα - ανακάλυψη στην Άνω Σύρο! Τι κι αν δεν είχαμε αυτοκίνητο; Το σύστημα ταξί του νησιού είναι τόσο οργανωμένο, που οι οδηγοί έφταναν στην πόρτα του δωματίου μας ή στην είσοδο της Άνω Σύρου (Καμάρα) σε χρόνο μηδέν.
Γιατί Καμάρα; Μα γιατί μια καμάρα σε οδηγεί στον μεσαιωνικό οικισμό της Άνω Σύρου, με τα πλακόστρωτα δρομάκια, τους στενούς κλιμακωτούς δρόμους και τα φιλόξενα σπίτια με τις λουλουδιασμένες βουκαμβίλιες.
Η θέα από κάθε άνοιγμα των σπιτιών σε καθηλώνει, αναγκάζοντας μας να σταματούμε κάθε τόσο αγναντεύοντας το βαθύ μπλε της θάλασσας.
Περπατώντας στο κεντρικό καλντερίμι, την Πιάτσα, συναντούμε την πλατεία του Μάρκου Βαμβακάρη, με την προτομή του, το μπρούτζινο μπουζούκι του και την απαραίτητη επιγραφή "Εδώ γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο μεγάλος δάσκαλος του λαϊκού τραγουδιού και πρωτομάστορας του Ρεμπέτικου."
Λίγο πιο κάτω και το Μουσείο του Μάρκου Βαμβακάρη, που φιλοξενείται σε ένα παλιό διώροφο σπίτι, που αναπαλαιώθηκε και περιλαμβάνει φωτογραφίες, προσωπικά αντικείμενα, χειρόγραφα, ακόμα και εργαλεία του.
Και κάπως έτσι, ανάμεσα στα παραδοσιακά ταβερνάκια και καφενεία συναντήσαμε και το "Ποικιλοπωλείον" της κυρίας Κατερίνας Ρούσου. Αδύνατον να μην αγοράσεις κάτι από το μαγαζί αυτής της γλυκύτατης γυναίκας, η οποία με ευτελή και καθημερινά υλικά δημιουργεί μικρά και χρηστικά έργα τέχνης, όπως δίσκους, γλαστρούλες, καδράκια και τόσα ακόμα.
Μάλιστα, ως χειροτέχνης και διακοσμήτρια, διδάσκει χειροτεχνία σε μικρούς και μεγάλους. Η ίδια μας έδειξε και το δρόμο για το μετέπειτα στέκι μας, το "Συριανών Καφεποτείο". Ανεβαίνοντας, ουκ ολίγα για τους αγύμναστους, σκαλοπάτια φτάσαμε σε ένα από τα πιο όμορφα και προσεγμένα μαγαζιά του νησιού.
Η Αγγελική και ο σύζυγος της Βασίλης, μπορεί να μένουν στο Ψυχικό τον χειμώνα, τους καλοκαιρινούς όμως μήνες υποδέχονται τους φίλους του μαγαζιού τους σε μια πανέμορφα διαμορφωμένη βεράντα, με θέα την Ερμούπολη και το λιμάνι.
Άνετες πολυθρόνες, τραπεζάκια παραδοσιακού καφενείου και πάγκοι με ψηλά σκαμπό, στολίζονται με φαναράκια, γλαστράκια, πολύχρωμα μαξιλάρια και όμορφα διακοσμητικά, ενώ δεν λείπουν και τα απαραίτητα για τον ήλιο καπελάκια, που ο καθένας μπορεί να διαλέξει αυτό που του ταιριάζει.
Εδώ απολαύσαμε πρωινό καφέ και νόστιμο πρωινό από τα χεράκια της Αγγελικής, (δοκιμάστε croque monsieur, croque madame και υπέροχες μπρουσκέτες) και το βράδυ επιστρέψαμε για δροσιστικά κοκτέιλ κάτω από τα αστέρια. Φυσικά δοκιμάσαμε και τα γλυκά και ο κορμός σοκολάτα, κερασμένος από την φιλόξενη ιδιοκτήτρια, μας άφησε με τη γλυκιά γεύση της αντάμωσης στο επόμενο ταξίδι μας.
Η μια βόλτα έφερε την άλλη, θαυμάσαμε (από μακριά) και την μητρόπολη της Καθολικής κοινότητας του νησιού, τον Σαν Τζώρτζη, που δεσπόζει στο πιο ψηλό σημείο του λόφου και μετά από λίγη ξεκούραση, επανήλθαμε δριμύτεροι για βραδινή περιήγηση και φαγητό.
Το βράδυ η Άνω Σύρος μοιάζει να βάζει τα καλά της. Πολλά από τα μαγαζάκια, που ήταν κλειστά το πρωί έχουν ανοίξει τις πόρτες τους, οι επιλογές για ποτό και φαγητό πολλές. Για μας η ιστορική ταβέρνα του Λιλή ήταν μονόδρομος.
Βλέπετε ένα ταξίδι στη Σύρο και μάλιστα το πρώτο, όπως ήταν για μας, οφείλει ένα «προσκύνημα» στο θρυλικό Κατώγι του Λεονάρδου Ρούσου, που τη δεκαετία του ’50 φιλοξένησε τον ίδιο τον Μάρκο Βαμβακάρη και τις αγαπημένες μελωδίες του.
Η βεράντα του σύγχρονου μαγαζιού με θέα το φωτισμένο λιμάνι και τα όμορφα σπίτια μας φιλοξένησε σε μια βραδιά με νόστιμο φαγητό, υπό τους ήχους έντεχνης μουσικής, ενώ η εσωτερική σάλα με τις παλιές φωτογραφίες μας ταξίδεψε σε εποχές που το ρεμπέτικο μιλούσε στην ψυχή, όσων σιγοτραγουδούσαν τους σκοπούς του.
Ερμούπολη, η επιβλητική
Μια βόλτα στην Ερμούπολη δεν είναι ποτέ αρκετή κι έτσι η δεύτερη και τελευταία μέρα μας στο νησί ήταν αφιερωμένη σε εκείνη. Η πολιτεία της Ερμούπολης είναι από μόνη της ένας προορισμός. Τόσα πολλά να κάνεις, τόσα μυστικά να ανακαλύψεις. Σίγουρα σε μια μέρα δεν θα τα προλάβουμε όλα.
Γυρνώντας για ακόμα μια φορά στο Δημαρχείο και την πολύβουη πλατεία Μιαούλη, με τον αδριάντα του ομώνυμου ήρωα, την εξέδρα μουσικής και τα καφέ κάτω από τους πίνακες, ανακαλύπτουμε το ιστορικό Πρώτο Γυμνάσιο της Ελλάδας, απ’ όπου αποφοίτησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος και σήμερα στεγάζει το Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
Συνεχίζοντας την περιήγηση μας στους πλακόστρωτους δρόμους φτάνουμε και στο εμβληματικό θέατρο Απόλλων, το στολίδι της Σύρου. Χωρίς δεύτερη σκέψη μπαίνουμε μέσα και δίνοντας το συμβολικό ποσό των 2 ευρώ διεισδύουμε στον μαγικό κόσμο της τέχνης.
Χτισμένο σύμφωνα με τα ιταλικά πρότυπα, το εντυπωσιακό εσωτερικό του παραπέμπει στη Σκάλα του Μιλάνου, με τα θεωρεία νααγκαλιάζουν την κεντρική σκηνή και το κόκκινο βελούδο να κυριαρχεί στις άνετες καρέκλες και τις κουρτίνες.
Δεν χορταίναμε να παρατηρούμε την όμορφη οροφογραφία με τις προσωπογραφίες ποιητών και μουσικοσυνθετών, ενώ καθώς ανεβαίναμε στους πιο πάνω ορόφους για να θαυμάσουμε από ψηλά το μεγαλείο του είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά το μικρό μουσείο, με τα προγράμματα,τα χειρόγραφα, το φωτογραφικό υλικό, αλλά και την αναπαράσταση καμαρινιών μερικών από τους θρύλους του θεάτρου, που πέρασαν από εδώ.
Αυτό το μήνα όσοι βρεθείτε στη Σύρο θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε παραστάσεις και συναυλίες, στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων «Σύρος – Πολιτισμός 2014».
Λίγο πιο κάτω και ο περίλαμπρος ναός του Αγίου Νικολάου, με τον εντυπωσιακό τρούλο του, που διακρίνεται από παντού, και τον επιβλητικό εσωτερικό του διάκοσμο.
Λίγο πριν το μεσημέρι, τα βήματα μας, μας οδηγούν στον πεζόδρομο της Εμμανουήλ Ροΐδη και τα άκρως ενδιαφέροντα μαγαζάκια του. Εστιατόρια και όμορφες καφετέριες κάνουν την εμφάνιση τους εδώ κι αφού η ώρα του φαγητού αργεί ακόμα, καθόμαστε στο γλυκοπωλείο "Στης Νινέτας".
Η ίδια η κυρία Νινέτα, μας υποδέχεται με το πιο γλυκό της χαμόγελο και μας προτείνει να φτιάξει για εμάς σπιτική τηγανίτα με σοκολάτα. Πώς να αρνηθούμε; Καφεδάκι και χειροποίητη λεμονάδα με την καλύτερη συνοδεία μας έφτιαξαν για ακόμα μια φορά τη μέρα.
Κι αν νομίζετε ότι οι αντοχές μας στο φαγητό εξαντλούνται με ένα γλυκό, θα σας διαψεύσουμε! Ακριβώς δίπλα η φίλη και πρώην δημοσιογράφος Μαίρη Ορφανίδη μας επιφυλάσσει την πιο όμορφη έκπληξη όλου του ταξιδιού.
Η Μαίρη βρήκε το νόημα της ζωής! Άφησε τη φαινομενικά στρωμένη ζωή της στην Αθήνα και άνοιξε το ρακάδικο "Ανεμολόγιο", ένα πολλά υποσχόμενο μαγαζί, σε ένα φιλόξενο περιβάλλον, με ένα μενού που θα λατρέψετε.
Κι ενώ το τσιπουράκι πήρε τη θέση του στο τραπέζι, απολαύσαμε ελληνική σαλάτα με κριθαροκουλούρα, ψητή μελιτζάνα, κάπαρη και πικάντικη φέτα, αφράτους λουκουμάδες με μανούρα Σίφνου και γλυκό ντοματάκι, μαριναρισμένο κοτόπουλο με θυμάρι , μουστάρδα και ψητά λαχανικά και φυσικά σπασμένο mille feuille με κρέμα βανίλιας, συριανό λουκούμι, φρούτα εποχής και παγωτό καϊμάκι.
Κάπου εδώ το ταξίδι έφτανε στο τέλος του..Αγοράζοντας τα περίφημα λουκούμια της Σύρου η μόνη μου σκέψη, αυτή που με συντρόφευσε και στο ταξίδι της επιστροφής, ήταν η επόμενη απόδραση μου σ' αυτό το ξεχωριστό νησί. Εις το επανιδείν...
