Σε μια χώρα που η ευελιξία στις φορολογικές διαδικασίες και η παραγωγικότητα του δημόσιου τομέα είναι όχι μόνο το ζητούμενο, αλλά και η πολυδιαφημιζόμενη συμβολή της Τρόϊκα και της Task Force του κ. Ράϊχενμπαχ, η παραίτηση του γενικού γραμματέα δημοσίων εσόδων παράλυσε τα πάντα! Ιδιαίτερα σε περίοδο υποβολής φορολογικών δηλώσεων, δηλαδή είσπραξης πολυπόθητων νέων εσόδων του κράτους. Τι να πει κανείς;
Εκεί που η ψηφιοποίηση της δημόσιας διοίκησης είναι η λύση για την κατάργηση της γραφειοκρατίας και τον περιορισμό της συναλλαγής, εκεί με μια παραίτηση όλα σταματούν. Το πράγμα δεν είναι απλώς παράδοξο, είναι και έξω από την κοινή λογική. Δηλαδή, δεν έχει προβλεφθεί η πλέον συνήθης για τη μετακλητότητα των δημοσίων λειτουργών περίπτωση. Η παραίτηση ενός ανθρώπου. Δεν έχει, δηλαδή, προβλεφθεί ο τρόπος που θα διασφαλίζεται η συνέχεια της δημόσιας υπηρεσίας, κάτι που συνιστά μια από τις προϋποθέσεις λειτουργίας του κράτους. Αντιθέτως, είχαν προβλεφθεί και ισχύουν σωρεία δρακόντειων και άδικων εξοντωτικών φορολογικών μέτρων, για να μπορεί το άχρηστο αυτό κράτος (που δεν μπορεί να διασφαλίσει τη συνέχεια της δράσης του), να βάζει χέρι στην τσέπη (δικαίως ή αδίκως) του κάθε φορολογικώς υπόχρεου.
Κάποιος πρέπει να υπενθυμίσει στους κύριους αυτούς ότι, η ψηφιοποίηση της δημόσιας διοίκησης, για την οποία ο φορολογούμενος έχει πληρώσει (χωρίς να το ξέρει) εκατομμύρια τα τελευταία χρόνια, λειτουργεί ακριβώς για να υποκαταστήσει στο μέτρο που επιτρέπεται από το νόμο, τον ανθρώπινο παράγοντα και ότι κάθε απλή διοικητική πράξη σύστασης ενός οργάνου προβλέπει πάντα και ένα αναπληρωτή. Αυτή την απλή εξίσωση δεν μπόρεσε να επιλύσει ο «αυστηρός», «συγκεντρωτικός» και «πολυπράγμων» κύριος Θεοχάρης που απειλούσε βάναυσα τους οφειλέτες (ακόμα και των χιλίων ευρώ) του δημοσίου ότι, είτε θα τούς βάλει φυλακή, είτε θα τούς κατάσχει τις καταθέσεις.
Απλώς υπενθυμίζεται ότι, η παρεμπόδιση της λειτουργίας των υπηρεσιών του δημοσίου είναι ενέργεια ποινικώς ελέγξιμη!
