Το παιδί σας προετοιμάστηκε πολύ καλά για τις πανελλήνιες και μέχρι στιγμής σας λέει ότι τα πάει περίφημα ωστόσο εσείς θέλετε να γνωρίζετε πώς πρέπει να αντιδράσετε στην περίπτωση που αποτύχει. Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας αρκετών βιβλίων μεταξύ των οποίων τα "Οι γονείς κάνουν τη διαφορά", "Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά", "Οι γονείς χωρίζουν" και "Παιδιά στην εφηβεία, γονείς σε κρίση", κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει.
Πώς νιώθουν οι έφηβοι
Όπως και να έχει, η αποτυχία είναι "βαριά κουβέντα" για μικρούς και μεγάλους. Πράγματι ως λέξη αλλά και ως ουσία δίνει μια αίσθηση ανεπάρκειας και το παιδί αισθάνεται –ακόμα κι όταν δεν το ομολογεί- ότι "αφού απέτυχε να μπει στο πανεπιστήμιο, δεν αξίζει τίποτα".
Ακόμα και τα παιδιά που "μένουν απ’ έξω" επειδή δε διάβασαν και αναγνωρίζουν ότι εκείνα ευθύνονται για τη μη εισαγωγή τους αισθάνονται ότι είναι ανάξια επειδή ακριβώς δεν κατάφεραν να πιέσουν τον εαυτό τους ώστε να διαβάσει αρκετά.
Αίσθηση απογοήτευσης διαποτίζει και την ψυχή των παιδιών που δεν πέρασαν στη σχολή που ονειρεύονταν αλλά σε κάποια που δεν τα συγκινεί καθόλου. Πρέπει να ξαναπροσπαθήσουν ή να αρκεστούν σε αυτή και "να τελειώνουν"; Tα παιδιά συχνά νιώθουν σαν να τα έχουν χάσει μπροστά σε τόσο μεγάλες αποφάσεις.
Τι πρέπει να κάνετε
Συζητήστε με τον έφηβό σας τους λόγους που δεν πήγε καλά στις εξετάσεις, δίνοντας του τη δυνατότητα να κάνει τον απολογισμό του. Αποφύγετε την κριτική.
Αν επιθυμεί να κάνει μια δεύτερη προσπάθεια για να πετύχει στη σχολή που τον ενδιαφέρει, τότε καλό είναι η ευκαιρία αυτή να του δοθεί.
Αν όμως είναι ήδη η δεύτερη χρονιά που δίνει εξετάσεις και θεωρείτε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρει, είτε επειδή δε διαβάζει είτε επειδή δε μπορεί να αντεπεξέλθει, τότε ίσως πρέπει να στραφείτε σε άλλες ρεαλιστικές προτάσεις.
Να πείσετε και το παιδί ότι στη ζωή υπάρχουν αρκετές επιλογές πέρα από μια ανώτατη σχολή. Οι επιλογές αυτές μπορεί να φαντάζουν τώρα σαν "έσχατη λύση" ή "λύση ανάγκης", όμως η εκτίμηση αυτή είναι υποκειμενική.
Βοηθήστε το παιδί να συνειδητοποιήσει ότι ακόμα και για τις επιλογές "δεύτερης κατηγορίας" απαιτείται μια μίνιμουμ προσπάθεια που θα πρέπει οπωσδήποτε να καταβάλει.
Οι γονείς, όσο και αν πικραίνονται που το παιδί τους δε μπήκε σε καμία σχολή επειδή "τεμπέλιαζε", να θυμούνται ότι έχουν απέναντί τους έναν νεαρό ή μια νεαρή και ότι καλό είναι να μη βιαστούν να βάλουν την ταμπέλα του "αποτυχημένου" ή της "αποτυχημένης". Ακόμα κι αν θεωρείτε ότι το παιδί είναι "τεμπέλικο" στο διάβασμα και ήταν φυσικό να μην περάσει σε καμία σχολή, δεν παύει να έχει προτερήματα και αξίζει το σεβασμό σας.
Προτρέψτε το να πιστέψει στον εαυτό του, να ανακαλύψει τα θετικά του στοιχεία και να στηριχτεί σε αυτά για να προσχωρήσει στο επόμενο βήμα της ζωής του.
Αναζητήστε μαζί του κάποιους τομείς που θα του διασφαλίσουν μελλοντικά όχι μόνο την οικονομική επιβίωση αλλά και κάποια στοιχειώδη ικανοποίηση.
