Αν δεν μοιάζαμε, δεν θα ταιριάζαμε και δεν θα... συμπεθεριάζαμε! Για την ακρίβεια δεν θα γινόμασταν σύζυγοι!
Σύμφωνα με νέα αμερικανική έρευνα, οι σύζυγοι μοιράζονται κοινά γονίδια σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι οποιαδήποτε ζευγάρια τυχαίων ανθρώπων που δεν είναι σύζυγοι.
Για πρώτη φορά λοιπόν η επιστήμη επιβεβαιώνει ότι οι άνθρωποι με συζυγικό δεσμό έχουν κατά μέσο όρο μεγαλύτερη ομοιότητα μεταξύ τους, όσον αφορά το DNA τους.
Στο παρελθόν προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι οι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, τείνουν να διαλέγουν σύζυγο με παρόμοιο μορφωτικό επίπεδο. Τώρα, αποκαλύπτεται ότι ενστικτωδώς επιλέγουν επίσης σύντροφο που τους μοιάζει και γενετικά.
Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), διαπίστωσαν τη συγκριτικά μεγαλύτερη γενετική ομοιότητα των συζύγων.
Όμως, όπως διαπιστώθηκε η συσχέτιση ανάμεσα στη γενετική ομοιότητα και στην επιλογή συζύγου είναι μικρότερη (μόνο το ένα τρίτο) έναντι της συσχέτισης ανάμεσα στο μορφωτικό επίπεδο και στην επιλογή συζύγου. Δηλαδή, οι επίκτητοι-κοινωνικοί παράγοντες (εκπαίδευση) παίζουν σαφώς μεγαλύτερο ρόλο στην επιλογή συντρόφου από ό,τι οι γενετικοί.
Όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, "είναι δύσκολο να ξέρουμε αν τελικά το ύψος ή τα γονίδια καθοδηγούν την απόφαση των συζύγων".
Από την άλλη, πάντως, οι διάφοροι κοινωνικοί φραγμοί που επηρεάζουν την επιλογή συζύγου (όπως η διαφορά εισοδήματος), δεν φαίνεται να επιδρούν αρνητικά, δηλαδή να αναιρούν τον βαθμό γενετικής ομοιότητας μεταξύ των συζύγων.
