Τελικά όλα πήγαν καλά. Παρά την επιφυλακτικότητα και την γκρίνια όλων για το φετινό εκτός Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι Ακρόπολις, οι διοργανωτές, οι αγωνιζόμενοι, αλλά και οι θεατές φρόντισαν ούτως ώστε το «Ράλι των Θεών», να είναι ο καλύτερος αγώνας του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Τέσσερα ήταν τα δυνατά σημεία του φετινού αγώνα:
Οι ειδικές (κυρίως οι ασφάλτινες) διαδρομές, η παρουσία όλων των πρωταγωνιστών του ΕΠΡ, η συμμετοχή ανέλπιστα πολλών Ελλήνων και οι πολυάριθμοι (σε σχέση με τη σημασία του αγώνα) θεατές.
Σε αυτά συνηγόρησαν, ο καλός καιρός, η παρουσία των νέων Peugeot (που τελικά κέρδισαν) και ο έντονος συναγωνισμός που αναπτύχθηκε και τις δυο ημέρες ανάμεσα στους πρωταγωνιστές.
Η έκπληξη πάντως έγινε από τα δυο Peugeot 208 T16 R5, που τέθηκαν επικεφαλής από την πρώτη ασφάλτινη ειδική, για να μείνουν εκεί μέχρι τη ράμπα του τερματισμού. Νικητές αναδείχθηκαν ο Ιρλανδός Γκρεγκ Μπριν με συνοδηγό τον Βρετανό Σκοτ Μάρτιν, με τον πρώτο να γράφει ιστορία, αφού πέρασαν 19 χρόνια από τότε που Ιρλανδός οδηγός (ο Φρανκ Μίγκερ που σκοτώθηκε το 2002 σε ιδιωτικές δοκιμές) είχε κερδίσει αγώνα του ΕΠΡ (Μανξ Ράλι).
Ο Μπριν έβαλε το Peugeot του στην πρώτη θέση της κατάταξης, όταν το αδελφό αυτοκίνητο του Ολλανδού Κέβιν Άμπρινγκ που προηγείτο υπερθερμάνθηκε και εγκατέλειψε στην 5η ε.δ. και το κ΄ρατησε εκεί ,μέχρι τον τερματισμό, παρά το ότι πολλοί πίστευαν πως το αδοκίμαστο στα χώματα αυτοκίνητο θα υποχωρήσει στην οδηγική ανωτερότητα του Μπράϊαν Μπουφιέ και την αξιοπιστία των Scoda Fabia των Λάπι και Βιεγκάν.
Στη δεύτερη θέση έμεινε μετά από αδικαιολόγητα λάθη στην άσφαλτο ο πρώην νικητής τοςυ Ράλι Μόντε Κάρλο, Μπουφιέ με Citroen DS3, ενώ τρίτος ήταν μια από τις εκπλήξεις του αγώνα, ο Πολωνός Καγετάν Καγιετάνοβιτς με Ford Fiesta R5.
Από τα 29 αυτοκίνητα που ξεκίνησαν τον 2ήμερο αγώνα, τερμάτισαν τα 23, ανάμεσά τους και οι δυο Έλληνες (Ζούνης και Καλτσούνης) που είχαν δηλώσει συμμετοχή.
Το παραπάνω ποσοστό τερματισάντων δεν συμβαδίζει καθόλου με αυτό που σημειώθηκε στους δυο ξεχωριστούς αγώνες για το Ελληνικό Πρωτάθλημα που αναπτύχθηκαν μέσα στον Ευρωπαϊκό αγώνα.
Συγκεκριμένα από τα 44 πληρώματα που ξεκίνησαν το ασφάλτινο σκέλος, μόνο τα 24 ανέβηκαν στη ράμπα του τερματισμού, ενώ από τα 33 πληρώματα του χωμάτινου σκέλους, τερμάτισαν 24 (και τελικά 22 εντός αγώνος).
Στην πρώτη περίπτωση, προσωρινοί νικητές αναδείχθηκαν οι Τ. Καϊτατζής-Αντ. Παπαρινόπουλος (Μιστουμπίσι Έβο ΙΧ) με δεύτερους τους Λάμπρο Κύρκο-Πολυζώη (ίδιο αυτοκίνητο) και τρίτους τους Νιώρα-Κάκαλη (Σουμπαρού Ιμπρέζα), αλλά μετά τον τερματισμό, οι 1ος και 3ος τέθηκαν εκτός αγώνα για τεχνική παραβίαση κανονισμών και έτσι οι 2οι ανέβηκαν στο ψηλότερο σκαλί του πόντιουμ, με τους Αναδιώτη-Μακρινό (Renault Clio) δεύτερους και τους Τσαμπάζη-Ζακχαίο (Μιτσουμπίσι Έβο Χ) τρίτους.
Την επόμενη ημέρα, σε χωμάτινο τερέν, οι Κύρκος-Πολυζώης έκαναν περίπατο, ακολουθούμενοι μακριά από τους Νιώρα-Κακαλή, με τρίτους τους Κύπριους Κυριάκου-Αριστείδου με Σουμπαρού Ιμπρέζα.
Ο αγώνας τερμάτισε απόγευμα Κυριακής στο Λουτράκι, με τους περισσότερους ποικιλοτρόπως εμπλεκόμενους να σχολιάζουν τα καλύτερα και το ερωτηματικό έτοιμο στα χείλη και τις σκέψεις όλων.
Ποιο είναι το μέλλον του Ράλι Ακρόπολις; WRC, ΕΠΡ, ή πουθενά;
Άποψή μας: Πουθενά, ή για την ακρίβεια, έξω από αυτούς τους απόλυτα κατευθυνόμενους θεσμούς.
Το Ράλι Ακρόπολις μπορεί να είναι μια 3-4 ημερών αγωνιστική περιπέτεια, στους ομορφότερους για ράλι δρόμους της Ευρώπης, με πολλές ασφάλτινες και χωμάτινες διαδρομές, με διέλευση από τα διάσημα ιστορικά σημεία της χώρας, με έμφαση στις φυσικές Ελληνικές ομορφιές και όποιος θέλει ας έρθει να κάνει ένα ξεχωριστό αγώνα που θα του γεμίσει τις «μπαταρίες» μέχρι την επόμενη διοργάνωση.
