Μοναδικά νέα στοιχεία, που υποστηρίζουν και αποδεικνύουν τη θεωρία δημιουργίας του Σύμπαντος, το λεγόμενο Big Bang, παρουσίασε σήμερα ομάδα αστροφυσικών του Χάρβαρντ.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι έχουν βρει το "σημάδι", που έμεινε στον ουρανό από την υπερ-έκρηξη, η οποία συνέβη πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, τo λεγόμενο Big Bang. Η ταχεία ανάπτυξη του διαστήματος συνέβη μέσα κλάσματα του δευτερολέπτου μετά τη δημιουργία των πάντων.
Η επιστημονική μελέτη της αμερικανικής ομάδας που εργάζεται σε ένα πρόγραμμα γνωστό ως BICEP2, θα πρέπει να ελεγχθεί προσεκτικά, αλλά ήδη γίνεται λόγος για ένα Νόμπελ.
Η ανακάλυψη
Η ομάδα BICEP2 χρησιμοποίησε ένα τηλεσκόπιο στο Νότιο Πόλο για να παρατηρήσει ένα μικρό τμήμα του ουρανού, προκειμένου να βρεί ένα ξεχωριστό σημάδι της "διεύρυνσης" - της ιδέας, δηλαδή, ότι το σύμπαν βίωσε μια φοβερή στιγμή στο πρώτο τρισεκατομμυριοστό του τρισεκατομμυριοστού, του τρισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου.
Η θεωρία της διεύρυνσης εμφανίστηκε το 1980 για να εξηγήσει ορισμένες από τις πλευρές της θεωρίας του Bing Bang όπως για παράδειγμα γιατί το βαθύ διάστημα μοιάζει σε όλες τις πλευρές του ουρανού. Αυτοί που πρώτοι διατύπωσαν τη θεωρία είχαν υποστηρίξει ότι η εφαρμογή της θα άφηνε ένα σημάδι στο παλαιότερο φως του ουρανού, γνωστού και ως "Cosmic Microwave Background" (CMB).
Tώρα, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν αυτό το σημάδι, με την μορφή μιας ξεχωριστής σπείρας από βαρυτικά κύματα στο παλαιότερο ανιχνεύσιμο φως.
"Αυτό είναι εντυπωσιακό», σχολίασε ο καθηγητής Marc Kamionkowski, από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins.
"Έχω δει την έρευνα. Τα επιχειρήματα είναι πειστικά, και οι επιστήμονες που συμμετέχουν είναι από τους πιο προσεκτικούς και συντηρητικούς ανθρώπους που γνωρίζω" δήλωσε στο BBC.
Το γεγονός, που αποτελεί επιστέγασμα πολυετών ερευνητικών προσπαθειών, θεωρείται κοσμοϊστορικής σημασίας για τη Φυσική και την Κοσμολογία, καθώς ρίχνει περισσότερο φως στο μυστήριο της βαρύτητας και στις απαρχές δημιουργίας του σύμπαντος κατά την «Μεγάλη Έκρηξη» - ενώ παρεμπιπτόντως, για μια ακόμη φορά, επιβεβαιώνει τη Γενική Θεωρία Σχετικότητας του Αϊνστάιν.
Τα βαρυτικά κύματα συνιστούν αδιόρατους κυματισμούς στον ιστό του χωροχρόνου, που μεταφέρουν ενέργεια μέσω του διαστήματος, κάπως σαν τα κύματα ενός ωκεανού. Εκτός από τα αρχέγονα βαρυτικά κύματα, τέτοια κύματα, σύμφωνα με τη θεωρία του Αϊνστάιν, μπορούν να παραχθούν επίσης στο σύμπαν από σώματα πολύ μεγάλης μάζας, όπως μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων. Αυτά προκαλούν παραμορφώσεις στην καμπυλότητα του χωροχρόνου, με συνέπεια την αδιόρατη μεταβολή στις διαστάσεις μεγάλων αντικειμένων, όπως φαίνονται από τη Γη.
