Άκρως υποψιασμένοι και προσεκτικοί πρέπει να είναι όσοι μικρομέτοχοι επενδύουν σε μετοχές εταιρειών των οποίων το πλειοψηφικό πακέτο ανήκει σε ένα μεγάλο μέτοχο.
Αυτό τουλάχιστον συνιστά ο αρθρογράφος των Financial Times, Steve Johnson.
Μάλιστα επικαλείται δυο case studies - παραδείγματα ως απόδειξη των λεγομένων του.
Πού εντοπίζει λοιπόν τον κίνδυνο ο Johnson;
Το ένα αφορά την εταιρεία Essar Energy με έδρα στην Ινδία η οποία είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο του Λονδίνου και έχει δραστηριότητα στον τομέα των διυλιστηρίων και της ηλεκτρικής ενέργειας. Ο βασικός μέτοχος δισεκατομμυριούχος Ruia επεδίωξε να αγοράσει το 22% των μετοχών που δεν κατέχει με τιμή κάτω από το 84% από την τιμή εισαγωγής της στο χρηματιστήριο.
Ο David Cumming, επικεφαλής των μετοχών της Standard Life Investments, του τρίτου μεγαλύτερου θεσμικού μετόχου της Essar, χαρακτήρισε την κίνηση ως "κυνικό οπορτουνισμό" και "μια υπολογισμένη προσπάθεια να στερήσει από τους μετόχους της μειοψηφίας τη σημαντική μελλοντική άνοδο στην αποτίμηση της Essar Energy". Μια ανεξάρτητη επιτροπή που ορίστηκε από την Essar Energy την περασμένη εβδομάδα απέρριψε την προσφορά που όπως δήλωσε "υποτιμά σαφώς την εταιρεία".
Το δεύτερο παράδειγμα προέρχεται από την εταιρεία Eurasian Natural Resources Corporation όπου οι μέτοχοι "την πάτησαν" καθώς επενδυτές από το Καζακστάν με πλειοψηφική συμμετοχή κατάφεραν να την εξαγοράσουν με πολύ χαμηλή προσφορά.
Έρευνα που διενεργήθηκε από την S&P Capital IQ συνηγορεί προς αυτήν την κατεύθυνση. Παίρνοντας ένα δείγμα 8.000 εισηγμένων εταιρειών παγκοσμίως όπου ένας μεμονωμένος επενδυτής κατέχει περισσότερο από το 50% των μετοχών αποδεικνύει ότι σε διάστημα από ένα έως τρία έτη οι μετοχές των εν λόγω εταιρειών υπο-απέδωσαν.
Ο αρθρογράφος καταλήγει με πρωτοβουλίες που έχουν ξεκινήσει να δημιουργούνται προκειμένου να ενισχυθούν περισσότερο τα δικαιώματα των μετόχων μειοψηφίας.
