Η "Λευκή Νύχτα" ήταν όντως λευκή; Αν κανείς λάβει υπόψη του τον κόσμο που βρέθηκε χθες στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει. Όπως και αν παρατηρούσε τα πρόσωπα όσων βρίσκονταν στην Ερμού, τη Φιλελλήνων ή στους δρόμους του Συντάγματος.
Ψευδαίσθηση της στιγμής θα πείτε, ενώ η πραγματικότητα είναι άλλη; Μπορεί...
Όμως έχουμε ανάγκη και από ψευδαισθήσεις που και που. Πέρα από την πραγματικότητα, η οποία ούτως ή άλλως είναι σκληρή. Χρειαζόμαστε και παραμύθι. Κάτι να μας παρασύρει και να μας ταξιδέψει.
Παρά τις όποιες αντιδράσεις μπορεί να υπήρξαν για τη λειτουργία των καταστημάτων έως τις 23.00, το βράδυ του Σαββάτου, ο κόσμος φάνηκε έχει άλλη άποψη.
Φάνηκε η ανάγκη να βγούμε όλοι από το καβούκι μας. Έστω και για λίγο.
Είδα κόσμο να χορεύει, υπό τους ήχους της μουσικής της Συμφωνικής Ορχήστρας του δήμου Αθηναίων. Στο άκουσμα του Nessun Dorma, χείλη να ακολουθούν τους στίχους του κομματιού που δόξασε με τη φωνή του ο Luciano Pavarotti. Και μεγάλους να γίνονται ένα με τη διάθεση των παιδιών που κρατούσαν τα χέρια τους.
Λευκή νύχτα ή φωτεινή δεν ξέρω αν ήταν... Με αντιδράσεις ίσως. Από μέλη του συλλόγου υπαλλήλων βιβλίου χάρτου που ήταν εκεί και έκαναν λόγο για "μαύρο στις ζωές των εργατών". Αλλά και από μερίδα πολιτικών κομμάτων ή άλλων συνδικαλιστικών φορέων. Η κάθε πλευρά και άποψη σεβαστή θα πείτε...Και έτσι είναι.
Η λευκή νύχτα ήταν εκεί, παρέα με το news.gr. Και το μόνο βέβαιο είναι ότι μετά από πολύ καιρό, το κέντρο της Αθήνας ξέφυγε από το μιζέρια της καθημερινότητάς του και τράβηξε τον κόσμο κοντά του. Η αίσθηση που αποκομίσαμε, σε κάθε περίπτωση δεν μπορούσε παρά να είναι θετική.
