Κρήτη: Καίνε ελιές χιλιάδων ετών για καυσόξυλα!

Με οδύνη παρακολουθούν στο Ρέθυμνο την ένδεια που κάνει ελιές χιλιάδων χρόνων να μετατρέπονται χωρίς περιστροφές σε καυσόξυλα στο βωμό λίγης ζεστασιάς ελέω κρίσης.

Οι ντόπιοι κάτοικοι καταγγέλλουν ότι οργανωμένα συνεργεία καταφθάνουν με πριόνια και χωρίς να ρωτήσουν κανέναν, καταστρέφουν ολόκληρους ελαιώνες, κόβουν μέχρι και δέντρα 2.000 ετών.

Οι κάτοικοι παρατηρούν ανήμποροι την αποψίλωση του τοπίου.

"Από αυτά τα δέντρα μάς έντυσαν οι γονείς μας. Από αυτά μας σπούδασαν. Χάρη σ’ αυτά έγινε η Κρήτη αυτό που είναι, εάν έχει αναπτυχθεί ένα πολιτισμικό επίπεδο είναι εξαιτίας τους. Κι όμως για την ελιά που έχει θρέψει για χιλιάδες χρόνια εκατομμύρια ανθρώπους, που λατρεύτηκε και υμνήθηκε, γι’ αυτή την ελιά δεν ενδιαφέρεται κανείς", δηλώνει στην εφημερίδα "Καθημερινή" ο Άρης Κουτάκης, από την επαρχία Αμαρίου Ρεθύμνου.

"Ο τόπος μας ήταν γεμάτος ελιές, κυπαρίσσια, πλατάνια και πεύκα. Το ελαιόδεντρο σιγά σιγά υποχωρεί -να δούμε πόσο θα αντέξουν τα υπόλοιπα", προσθέτει ο κ. Κουτάκης, ο οποίος δραστηριοποιείται από το 2009 στο Δίκτυο Πολιτιστικών Συλλόγων Κρήτης  για τη διάσωση των μνημειακών δένδρων.

"Όχι μόνο δεν ασχολείται κανείς, αλλά οι δήμοι μάς κάνουν παρατήρηση που τα καταγράφουμε", λέει αντίστοιχα ο Κώστας Σαββάκης, εκ μέρους του Πολιτιστικού Συλλόγου Αμαριωτών και μέλος του Δικτύου. Ήδη, το Αμάρι, όπου εντοπίζονται τα αρχαιότερα και πλέον εμβληματικά δέντρα (ένα μόνο έχει περιφέρεια 25 μέτρα), μετράει πολλές απώλειες.

"Τα ξεπατώνουν για να φυτέψουν νέα δέντρα και καταλήγουν καυσόξυλα. Φέτος τον χειμώνα υπολογίζω 500 δέντρα να χαθούν σε όλη την Κρήτη", σημειώνει.

Aν και το οικείο δασαρχείο έχει τη δικαιοδοσία να κηρύξει ένα είδος χλωρίδας υπό προστασία ή διατηρητέο, δεν έχει μεριμνήσει για τα ελαιόδεντρα, παρά τις οχλήσεις επιστημόνων από το ΤΕΙ και κατοίκων.

"Άλλοι δε θέλουν να έρθουν σε αντιπαράθεση με ξυλοκόπους για ευνόητους λόγους" εξηγεί ο κ. Κουτάκης. "Είμαστε μόνοι. Πολλοί θα πουν ότι εδώ ο κόσμος καίγεται, τα ελαιόδεντρα σας μάραναν; Όμως, αυτά μας έζησαν τόσα χρόνια. Από το λάδι τους πατήσαμε κάποτε στα πόδια μας", τονίζει.