Η Ελλάδα, μολονότι πλήττεται σκληρά από την οικονομική κρίση, έλαβε μέτρα για την καταπολέμηση της διαφθοράς, ενώ η Ισπανία έχει μείνει πίσω στον τομέα αυτό, όπως εκτιμά η μη κυβερνητική οργάνωση Διεθνής Διαφάνεια, στο πλαίσιο της παρουσίασης του ετήσιου Δείκτη Αντίληψης για τη Διαφθορά, της κατάταξης των χωρών με βάση τη διαφάνειά τους.
"Η αντίθεση μεταξύ Ισπανίας και Ελλάδας είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αποτελέσματα", σχολίασε, μιλώντας στο Γαλλικό Πρακτορείο, ο Φιν Χάινριχ, ερευνητής της οργάνωσης, η οποία εδρεύει στο Βερολίνο, με την ευκαιρία της παρουσίασης του Δείκτη για το 2013.
"Στις δύο χώρες, παρατηρούμε πολύ διαφορετικές αντιμετωπίσεις της διαφθοράς στο φόντο της οικονομικής κρίσης και πιστεύω ότι οι προοπτικές είναι πολύ καλύτερες για την Ελλάδα παρά για την Ισπανία", πρόσθεσε.
Σε σχέση με πέρσι η Ισπανία έχασε 10 θέσεις και βρίσκεται πλέον 40ή σε σύνολο 177 χωρών. Η Ελλάδα βρίσκεται πολύ χαμηλότερα, στην 80ή θέση, όμως έχει κερδίσει 14 θέσεις από πέρσι, όταν βρισκόταν στην 94η θέση.
"Τα δύο τελευταία χρόνια οι δυο χώρες βρέθηκαν αντιμέτωπες με την κρίση του ευρώ, μία εκ των πηγών της οποίας ήταν η διαφθορά. Όμως φέτος, για πρώτη φορά, η Ελλάδα τα πηγαίνει καλύτερα και πιστεύω ότι αυτό δείχνει πως η κυβέρνηση χτυπά κατά μέτωπο τη διαφθορά. Έχει ξεκινήσει δικαστικές διαδικασίες και όρισε κάποιον που συνεργάζεται στενά με τον πρωθυπουργό για τη λήψη μέτρων κατά της διαφθοράς", είπε ο Χάινριχ.
"Στην Ισπανία συνέβη σχεδόν το ανάποδο. Ολοένα και περισσότερα σκάνδαλα έρχονται στο φως, στα οποία εμπλέκονται υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι και η κυβέρνηση δεν τα αντιμετωπίζει σοβαρά", συνέχισε. Ως παράδειγμα έφερε τα πρόσφατα σκάνδαλα χρηματισμού υψηλόβαθμων στελεχών του κυβερνώντος συντηρητικού κόμματος και την υπόθεση που είχε αποκαλυφθεί στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας στη Μαρμπέγια. "Ο δήμαρχος διοικούσε αυτήν την πόλη σαν να ήταν το φέουδό του, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, χέρι-χέρι με τις κατασκευαστικές εταιρείες. Είναι ένα μόνο παράδειγμα αλλά υπάρχουν πάρα πολλά ακόμη", σχολίασε προσπαθώντας να αποδείξει ότι "υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ της κρίσης του ευρώ και της φούσκας των ακινήτων που έσκασε το 2008 και έδειξε ότι το αναπτυξιακό μοντέλο της Ισπανίας δεν ήταν βιώσιμο", όπως είπε.
