Περισσότερο ακόμα και από τα μύδια, τα στρείδια θεωρούνται μία από τις πιο εξωτικές και αφροδισιακές τροφές, γνωστές από την αρχαιότητα. Πολλοί αρχαίοι λαοί πίστευαν στο νόμο της ομοιότητας, σύμφωνα με τον οποίο, όταν ένα τρόφιμο μοιάζει με γεννητικά όργανα, θα μπορούσε να έχει αφροδισιακές δυνάμεις.
Οι αρχαίοι Έλληνες τα πρόσφεραν ως "κίνητρο" για να αρχίσει η οινοποσία ενώ οι Ρωμαίοι τα εισήγαγαν από την Αγγλία, τα τοποθετούσαν σε πισίνες με θαλασσινό νερό, και τα καλλιεργούσαν με κρασί και γλυκά.
Τα στρείδια αποτελούσαν βασική τροφή για τους ιθαγενείς της Βόρειας Αμερικής και τα κατανάλωναν σε μεγάλες ποσότητες, όπως έκαναν στη συνέχεια και οι πρώτοι αποικιοκράτες .
Ο Αβραάμ Λίνκολν συνήθιζε να κάνει πάρτι στο σπίτι του, στο Ιλινόις, όπου σερβίρονταν μόνο στρείδια και τίποτα άλλο.
Τα στρείδια υπήρχαν ανέκαθεν στις κουζίνες όλων των πολιτισμών, κυρίως όμως σαν φαγητό πολυτέλειας, αφού ακόμα και σήμερα η τιμή τους είναι αρκετά υψηλή.
Ωστόσο, αν διασφαλίσουμε πως τα στρείδια που αγοράζουμε ή μας σερβίρουν είναι καθαρά και φρέσκα, είναι μια πολύ υγιεινή επιλογή για όσους επιλέξουν να τα καταναλώσουν.
Έχουν χαμηλή θερμιδική αξία, (περίπου 12 ωμά στρείδια αποδίδουν σχεδόν 110 θερμίδες), είναι πλούσια σε βιταμίνες όπως Α, Β1, Β2, C και D, μέταλλα όπως ασβέστιο, ιώδιο, σίδηρο, χαλκό, νάτριο, ψευδάργυρο, φώσφορο, μαγγάνιο και θείο καθώς και τα πολύ σημαντικά για την υγεία ω-3 λιπαρά οξέα.
